Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1987

De Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1987 was de elfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1987. De races werden verreden op 23 augustus 1987 op het nieuwe Automotodrom Brno nabij Brno. Het was de eerste Grand Prix van Tsjecho-Slowakije met WK-status sinds het seizoen 1982. In deze Grand Prix werd de wereldtitel in de 125cc-klasse beslist.

Vlag van Tsjechië Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1987
Automotodrom Brno
Officiële naam Grand Prix CSSR Brno
Land Vlag van Tsjechië Tsjecho-Slowakije
Datum 23 augustus 1987
Organisator FIM
500 cc
Poleposition Vlag van Australië Wayne Gardner
Snelste ronde Vlag van Australië Wayne Gardner
Eerste Vlag van Australië Wayne Gardner
Tweede Vlag van Verenigde Staten Eddie Lawson
Derde Vlag van Japan Tadahiko Taira
250 cc
Poleposition Vlag van Frankrijk Dominique Sarron
Snelste ronde Vlag van Spanje Carlos Cardús
Eerste Vlag van Duitsland Toni Mang
Tweede Vlag van Frankrijk Dominique Sarron
Derde Vlag van Spanje Carlos Cardús
125 cc
Poleposition Vlag van Italië Fausto Gresini
Snelste ronde Vlag van Italië Bruno Casanova
Eerste Vlag van Italië Fausto Gresini (wereldkampioen)
Tweede Vlag van Italië Bruno Casanova
Derde Vlag van Spanje Andrés Sánchez
80 cc
Poleposition Vlag van Verenigd Koninkrijk Ian McConnachie
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Eerste Vlag van Zwitserland Stefan Dörflinger
Tweede Vlag van Spanje Jorge Martínez (wereldkampioen)
Derde Vlag van Duitsland Gerhard Waibel
Zijspan
Poleposition Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt
Eerste Vlag van Zwitserland Rolf Biland/Vlag van Zwitserland Kurt Waltisperg
Tweede Vlag van Nederland Egbert Streuer/Vlag van Nederland Bernard Schnieders
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Steve Webster/Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Hewitt (wereldkampioen)

Algemeen

bewerken

De meeste coureurs waren aangenaam verrast door het nieuwe Automotodrom Brno. Het was een hele verbetering vergeleken met de oude, gevaarlijke Masaryk Ring die de 500cc-coureurs al na het seizoen 1977 de rug hadden toegekeerd. In plaats van een gevaarlijk 11 kilometer lang stratencircuit lag er nu een prachtig 5,4 kilometer lang circuit met een breedte van 15 meter en een hoogteverschil van 74 meter. Er was zelfs een klein permanent ziekenhuisje op het circuit, waar Carlos Lavado al op vrijdag kort werd opgenomen. Wel kregen de bakkenisten in de zijspannen het zwaar, want er was slechts een kort recht stuk en er moest dus hard gewerkt worden. Ook de bandenspecialisten van Dunlop en Michelin hadden het druk met het bepalen van de juiste bandencompound.

500cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Tadahiko Taira profiteerde optimaal van het feit dat dit circuit voor iedereen nieuw was. Als testrijder van Yamaha reed hij regelmatig incomplete seizoenen en moest hij steeds circuits leren kennen, maar dit keer was het voor iedereen even moeilijk. Hij zette dit om in de tweede starttijd, sneller dan zijn teamgenoot Eddie Lawson, die carburatieproblemen had, maar achter Wayne Gardner. Ron Haslam kwam niet verder dan de vijftiende tijd, maar hij reed nu nog uitsluitend met de ELF 4 met enkelzijdige wielophanging. Tijdens de trainingen van de GP van Zweden had hij nog veel remproblemen gehad door de enorme enkele remschijf aan de linkerkant van het voorwiel. Het team had hier een nieuw gepatenteerd systeem voor bedacht, met twee kleine remschijven aan de linkerkant van het voorwiel. De extra remschijf zorgde echter ook weer voor afstelproblemen.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Australië  Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 2"02'58
2. Vlag van Japan  Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 2"07'86
3. Vlag van Verenigde Staten  Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 2"08'36
4. Vlag van Verenigde Staten  Freddie Spencer HRC-Honda 2"08'51
5. Vlag van Frankrijk  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 2"08'76
6. Vlag van Verenigd Koninkrijk  Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 2"09'09
7. Vlag van Verenigd Koninkrijk  Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 2"09'24
8. Vlag van Frankrijk  Raymond Roche Bastos-Cagiva 2"09'51
9. Vlag van Verenigde Staten  Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 2"09'67
10. Vlag van Nieuw-Zeeland  Richard Scott Roberts-Lucky Strike-Yamaha 2"09'76

De race

bewerken

Na de start werd Wayne Gardner aanvankelijk gevolgd door alle Marlboro-Yamaha's: Eddie Lawson, Rob McElnea en Tadahiko Taira. Daar achter zaten Randy Mamola, Raymond Roche en Christian Sarron. Freddie Spencer kon niet van zijn vierde startpositie profiteren omdat hij tijdens de opwarmronde een contactlens verloren had. Gardner wist zich al snel los te rijden, terwijl McElnea posities begon te verliezen. In de vijfde ronde ging Taira in een remzone voorbij Lawson, maar het was geen echt uitremmen. Het leek erop dat Lawson opzettelijk vroeg remde zodat Taira de achtervolging op Gardner moest leiden. Enkele ronden later bleek dat Lawson ook moeite had om Taira te volgen, want hij maakte een highsider mee. Intussen was Mamola een keer rechtdoor geschoten omdat hij zijn Yamaha per ongeluk in de vrijstand geschakeld had. Uiteindelijk ging Lawson Taira toch voorbij en hij nam zelfs een flinke voorsprong, terwijl Gardner wat terrein begon te verliezen door versleten banden. Dat bracht Lawson tot op enkele seconden achterstand, terwijl Taira ver achterop raakte, maar toch nog ruim voor Mamola bleef en zijn eerste podiumplaats scoorde.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Australië  Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 51"52'17 1 15
2 Vlag van Verenigde Staten  Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 51"54'04 3 12
3 Vlag van Japan  Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 52"09'22 2 10
4 Vlag van Verenigde Staten  Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 52"11'23 9 8
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 52"22'49 7 6
6 Vlag van Japan  Shunji Yatsushiro Rothmans-HRC-Honda 52"33'06 11 5
7 Vlag van Frankrijk  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 52"33'33 5 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha 52"36'44 6 3
9 Vlag van Italië  Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 52"36'69 13 2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda 52"45'10 14 1
11 Vlag van Verenigde Staten  Freddie Spencer HRC-Honda 52"57'80 4
12 Vlag van België  Didier de Radiguès Bastos-Cagiva 52"59'62 12
13 Vlag van Nieuw-Zeeland  Richard Scott Roberts-Lucky Strike-Yamaha 53"14'75 10
14 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ron Haslam ELF 53"52'10 15
15 Vlag van Italië  Massimo Broccoli Honda 53"53'78 22
16 Vlag van San Marino  Fabio Barchitta Honda 53"54'73 23
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Simon Buckmaster Duckhams-Honda +1 ronde 26
18 Vlag van Duitsland  Gerold Fischer Honda +1 ronde 29
19 Vlag van Oostenrijk  Rudolf Zeller Honda +1 ronde 31
20 Vlag van Oostenrijk  Josef Doppler Honda +1 ronde 35
21 Vlag van Denemarken  Claus Wulff Suzuki +2 ronden 33
22 Vlag van Italië  Vincenzo Cascino Suzuki +2 ronden 30
23 Vlag van Tsjechië  Pavol Dekánek Suzuki +2 ronden 32
24 Vlag van Venezuela  Moreno Vacondio Suzuki +2 ronden 34
25 Vlag van Oostenrijk  Dietmar Marehardt Honda +3 ronden 36

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Zwitserland  Marco Gentile Lucky Strike-Fior-Honda 17
Vlag van Italië  Alessandro Valesi Iberna-Honda Opgave 21
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ray Swann Honda Opgave 24
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Kenny Irons Heron-Suzuki Carburatie 16
Vlag van Oostenrijk  Karl Truchsess Honda Opgave 18
Vlag van Zwitserland  Bruno Kneubühler Honda Opgave 19
Vlag van Frankrijk  Hervé Guilleux Fior-SNCF-Honda Opgave 28
Vlag van Italië  Fabio Biliotti Honda Opgave 25
Vlag van Frankrijk  Raymond Roche Bastos-Cagiva Carburatie 8
Vlag van Joegoslavië (1943-1992)  Silvo Habat Honda 27
Vlag van Zwitserland  Wolfgang von Muralt Suzuki 20

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
Vlag van Tsjechië  Imrich Majoros Suzuki
Vlag van Nederland  Harry Heutmekers Suzuki
Vlag van Tsjechië  Marian Troliga Suzuki
Vlag van Tsjechië  Petr Hlavatka Honda
Vlag van Duitsland  Gerhard Vogt Suzuki

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Nederland  Maarten Duyzers HDJ-Honda

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Australië  Wayne Gardner Rothmans-HRC-Honda 135
2 Vlag van Verenigde Staten  Randy Mamola Roberts-Lucky Strike-Yamaha 109
3 Vlag van Verenigde Staten  Eddie Lawson Agostini-Marlboro-Yamaha 103
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ron Haslam ELF-HRC-Honda / ELF 69
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Niall Mackenzie Gallina-HB-HRC-Honda 45
6 Vlag van Japan  Tadahiko Taira Agostini-Marlboro-Yamaha 41
7 Vlag van Italië  Pierfrancesco Chili Gallina-HB-HRC-Honda 39
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Rob McElnea Agostini-Marlboro-Yamaha
9 Vlag van Frankrijk  Christian Sarron Gauloises-Sonauto-Yamaha 37
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Roger Burnett Rothmans-HRC-Honda 20

250cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

De 250cc-klasse verloor Carlos Lavado al op vrijdag, nadat hij bij een val enkele breuken opliep. De kampioenschapsleiders Toni Mang (vijfde tijd) en Reinhold Roth (zesde tijd) konden hun stempel niet op de kwalificatie drukken. Snelste was Dominique Sarron, voor Martin Wimmer en Loris Reggiani. Daardoor stonden er drie merken op de eerste startrij.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Frankrijk  Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 2"11'62
2. Vlag van Duitsland  Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 2"12'29
3. Vlag van Italië  Loris Reggiani Aprilia-Rotax 2"12'82
4. Vlag van Spanje  Sito Pons Campsa-HRC-Honda 2"12'83
5. Vlag van Duitsland  Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 2"13'02
6. Vlag van Duitsland  Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 2"13'17
7. Vlag van Frankrijk  Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha 2"13'17
8. Vlag van Italië  Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 2"13'25
9. Vlag van Duitsland  Manfred Herweh Levior-Honda 2"13'30
10. Vlag van Venezuela  Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 2"13'72

De race

bewerken

Vanaf de tweede startrij had Reinhold Roth de snelste start, terwijl Martin Wimmer al binnen enkele honderden meters moest afhaken door een gebroken schakelpedaal. Na wat schermutselingen nam Toni Mang de leiding voor een klein groepje met Carlos Cardús, Sito Pons en Dominique Sarron. Door het gevecht om de tweede plaats kon Mang weglopen, terwijl Luca Cadalora juist aansluiting vond bij de achtervolgende groep. Roth was in gevecht om de vijfde plaats, maar werd geraakt door Urs Lüzi waardoor hij viel en uiteindelijk tiende werd.

Uitslag 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Duitsland  Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 47"09'56 5 15
2 Vlag van Frankrijk  Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 47"12'99 1 12
3 Vlag van Spanje  Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 47"13'26 11 10
4 Vlag van Spanje  Sito Pons Campsa-HRC-Honda 47"13'54 4 8
5 Vlag van Italië  Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 47"13'89 8 6
6 Vlag van Zwitserland  Urs Lüzi Parisienne-HRC-Honda 47"19'24 12 5
7 Vlag van Frankrijk  Patrick Igoa Gauloises-Sonauto-Yamaha 47"27'32 7 4
8 Vlag van Venezuela  Iván Palazzese Yamaha 47"32'55 14 3
9 Vlag van Spanje  Juan Garriga Ducados-Yamaha 47"47'63 16 2
10 Vlag van Duitsland  Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 47"50'20 6 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Donnie McLeod EMC-Rotax 47"53'51 15
12 Vlag van Italië  Maurizio Vitali FMI-Garelli 48"02'42 17
13 Vlag van Frankrijk  Jean-Michel Mattioli Yamaha 48"02'81 13
14 Vlag van België  Stéphane Mertens Katayama-Armstrong-HRC-Honda 48"06'42 19
15 Vlag van Oostenrijk  Hans Lindner Honda 48"06'71 23
16 Vlag van Spanje  Javier Cardelús Honda 48"07'57 28
17 Vlag van Zwitserland  Bernard Haenggeli Yamaha 48"10'49 32
18 Vlag van België  René Delaby Yamaha 48"11'94 20
19 Vlag van Duitsland  Harald Eckl Honda 48"25'62 18
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Gary Cowan Honda 48"26'09 26
21 Vlag van Frankrijk  Guy Bertin Honda 48"39'28 31
22 Vlag van Italië  Massimo Matteoni Honda 48"39'58 24
23 Vlag van Frankrijk  Bruno Bonhuil Honda 48"43'46 33
24 Vlag van Oostenrijk  Stefan Klabacher Rotax 49"11'28 35
25 Vlag van Oostenrijk  Englebert Neumair Rotax 49"16'54 29
26 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Kevin Mitchell Yamaha +2 ronden 36

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Oostenrijk  Andreas Preining Rotax 37
Vlag van Duitsland  Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha Schakelpedaal 2
Vlag van Italië  Loris Reggiani Aprilia-Rotax Olielekkage 3
Vlag van Duitsland  Manfred Herweh Levior-Honda Val 9
Vlag van Frankrijk  Jean-François Baldé Honda 22
Vlag van Frankrijk  Jean-Philippe Ruggia Gauloises-Sonauto-Yamaha 21
Vlag van Frankrijk  Alain Bronec Honda 25
Vlag van Oostenrijk  Thomas Bacher Rotax 27
Vlag van Oostenrijk  Josef Hutter Honda 30
Vlag van Frankrijk  Christian Boudinot Fior 34

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
Vlag van Zwitserland  Nedy Crotta Armstrong
Vlag van Italië  Alberto Rota Honda
Vlag van Italië  Gilberto Gambelli Yamaha
Vlag van Oostenrijk  Siegfried Minich Honda
Vlag van Japan  Takayoshi Yamamoto Yamaha
Vlag van Frankrijk  Jean Foray Chevallier
Vlag van Frankrijk  Hervé Duffard Honda
Vlag van Frankrijk  Jean-Louis Guignabodet Honda
Vlag van Zwitserland  Rüdi Gächter Yamaha
Vlag van Tsjechië  Jan Bartunek Yamaha
Vlag van Duitsland  Heinz Simantke Rotax
Vlag van Italië  Dario Marchetti Yamaha
Vlag van Tsjechië  Imrich Majoros Yamaha
Vlag van Tsjechië  Marian Srna Yamaha
Vlag van Griekenland  G. Chrounopoulos Yamaha

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Venezuela  Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha Blessure[1]

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland  Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda Blessures[2]

Top tien tussenstand 250cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland  Toni Mang Rothmans-HRC-Honda Deutschland 112
2 Vlag van Duitsland  Reinhold Roth HB-Römer-HRC-Honda 89
3 Vlag van Spanje  Sito Pons Campsa-HRC-Honda 65
4 Vlag van Frankrijk  Dominique Sarron Rothmans-HRC-Honda 59
5 Vlag van Spanje  Carlos Cardús Nieto-Ducados-HRC-Honda 54
6 Vlag van Zwitserland  Jacques Cornu Parisienne-HRC-Honda 50
Vlag van Italië  Loris Reggiani Aprilia-Rotax
8 Vlag van Duitsland  Martin Wimmer Agostini-Marlboro-Yamaha 45
9 Vlag van Venezuela  Carlos Lavado HB-Venemotos-Yamaha 38
10 Vlag van Italië  Luca Cadalora Agostini-Marlboro-Yamaha 36

125cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

In de trainingen waren de Garelli-coureurs weer oppermachtig, waarbij Fausto Gresini duidelijk sneller was dan Bruno Casanova, die op zijn beurt weer bijna een seconde sneller was dan Pier Paolo Bianchi.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Italië  Fausto Gresini FMI-Garelli 2"16'59
2. Vlag van Italië  Bruno Casanova FMI-Garelli 2"18'12
3. Vlag van Italië  Pier Paolo Bianchi MBA 2"19'01
4. Vlag van Italië  Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 2"19'11
5. Vlag van Spanje  Andrés Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA 2"19'98
6. Vlag van Italië  Corrado Catalano MBA 2"20'15
7. Vlag van Finland  Johnny Wickström MBA 2"20'57
8. Vlag van België  Lucio Pietroniro Johnson-MBA 2"20'80
9. Vlag van Finland  Esa Kytölä MBA 2"21'66
10. Vlag van Italië  Ezio Gianola FMI-Honda 2"21'71

De race

bewerken

Een flinke valpartij in de eerste ronde schakelde Domenico Brigaglia, Johnny Wickström, Olivier Liégeois, Mike Leitner en Willy Pérez uit. Dat dunde de top tien uit en de race werd er niet spannender door. Fausto Gresini was op weg naar zijn tweede wereldtitel en leidde de race van start tot finish, voor teamgenoot Bruno Casanova die twaalf seconden achter hem finishte. Andrés Sánchez scoorde zijn eerste podiumplaats en Ezio Gianola deed het met de vierde plaats opnieuw goed met de eencilinder Honda RS 125. Met nog twee races te gaan en 47 punten voorsprong op Casanova mocht Fausto Gresini zich inderdaad wereldkampioen noemen.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Italië  Fausto Gresini FMI-Garelli 41"57'22 1 15
2 Vlag van Italië  Bruno Casanova FMI-Garelli 42"09'28 2 12
3 Vlag van Spanje  Andrés Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA 42"43'04 5 10
4 Vlag van Italië  Ezio Gianola FMI-Honda 42"52'59 10 8
5 Vlag van België  Lucio Pietroniro Johnson-MBA 42"52'93 8 6
6 Vlag van Venezuela  Ivan Troisi MBA 42"53'20 11 5
7 Vlag van Italië  Claudio Macciotta MBA 43"05'36 16 4
8 Vlag van Finland  Esa Kytölä MBA 43"06'77 9 3
9 Vlag van Algerije  Bady Hassaine MBA 43"17'78 26 2
10 Vlag van Zwitserland  Thierry Feuz LCR-MBA 43"25'96 22 1
11 Vlag van Zweden  Håkan Olsson Starol 43"39'22 18
12 Vlag van Duitsland  Norbert Peschke Seel 43"41'31 24
13 Vlag van Frankrijk  Jean-Claude Selini MBA 43"41'64 21
14 Vlag van Italië  Marco Cipriani MBA 43"57'20 25
15 Vlag van Frankrijk  Jacques Hutteau MBA 43"57'45 33
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Robin Milton MBA 44"01'34 23
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Robin Appleyard MBA 44"06'06 31
18 Vlag van Oostenrijk  Karl Dauer MBA 44"06'27 36
19 Vlag van Oostenrijk  Alfred Gangelberger MBA +1 ronde 28
20 Vlag van Finland  Taru Rinne MBA +1 ronde 32
21 Vlag van Denemarken  Thomas Møller-Pedersen MBA 35

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Italië  Pier Paolo Bianchi MBA 3
Vlag van Frankrijk  Christian Le Badezet MBA 29
Vlag van Italië  Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA Val 4
Vlag van Oostenrijk  August Auinger Bartol-MBA 17
Vlag van Zwitserland  Peter Sommer MBA 27
Vlag van Italië  Gastone Grassetti MBA 12
Vlag van Duitsland  Hubert Abold Honda 34
Vlag van Oostenrijk  Mike Leitner MBA Val 13
Vlag van Finland  Johnny Wickström MBA Val 7
Vlag van België  Olivier Liégeois Assmex-MBA Val 14
Vlag van Argentinië  Willy Pérez MBA Val 15
Vlag van Verenigde Staten  Allan Scott EMC-Rotax 20
Vlag van Tsjechië  Peter Balaz MBA 19
Vlag van Duitsland  Adi Stadler MBA[3] 30

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
Vlag van Frankrijk  Paul Bordes MBA
Vlag van Spanje  Fernando Gonzales JJ Cobas-Rotax
Vlag van Oostenrijk  Alexander Eschig MBA
Vlag van Nederland  Wilco Zeelenberg MBA
Vlag van Duitsland  Wolfgang Glawaty MBA
Vlag van Tsjechië  Jiri Safránek MBA
Vlag van Bulgarije  Bogdan Nikolov MBA
Vlag van Tsjechië  Ladislav Polák MBA

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Italië  Corrado Catalano MBA 6

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Italië  Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA Blindedarmoperatie
Vlag van Finland  Jussi Hautaniemi Pennzoil-LCR-MBA Blessure

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië  Fausto Gresini (wereldkampioen) FMI-Garelli 135
2 Vlag van Italië  Bruno Casanova FMI-Garelli 88
3 Vlag van Italië  Domenico Brigaglia Pileri-AGV-LCR-MBA 46
4 Vlag van Italië  Pier Paolo Bianchi MBA 43
5 Vlag van Oostenrijk  August Auinger Bartol-MBA 42
6 Vlag van Italië  Paolo Casoli Pileri-AGV-LCR-MBA 36
Vlag van Spanje  Andrés Sánchez Pileri-Ducados-LCR-MBA
8 Vlag van Italië  Ezio Gianola FMI-Honda 31
9 Vlag van Finland  Johnny Wickström MBA 21
10 Vlag van Oostenrijk  Mike Leitner MBA 18

80cc-klasse

bewerken

De training

bewerken

Voor Ian McConnachie zat alles mee in de training in Brno. Zijn Krauser was perfect afgesteld en het circuit lag hem, waardoor hij Jorge Martínez van de eerste startplaats af wist te houden.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd
1. Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ian McConnachie LCR-Krauser 2"23'86
2. Vlag van Spanje  Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 2"24'28
3. Vlag van Zwitserland  Stefan Dörflinger LCR-Krauser 2"24'28
4. Vlag van Spanje  Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 2"26'31
5. Vlag van Duitsland  Jörg Seel Seel 2"26'41
6. Vlag van Brazilië  Alex Barros Arbizu-Casal 2"26'44
7. Vlag van Duitsland  Gerhard Waibel LCR-Krauser 2"26'45
8. Vlag van Spanje  Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 2"28'09
9. Vlag van Oostenrijk  Josef Fischer LCR-Krauser 2"28'61
10. Vlag van Bulgarije  Bogdan Nikolov Krauser 2"28'70

De race

bewerken

Ian McConnachie was erop gebrand om zijn poleposition om te zetten in een overwinning, maar na de opwarmronde werd er nog aan de carburateurafstelling van zijn Krauser gewerkt. Na twee ronden reed hij inderdaad aan de leiding, maar door een stuurfout viel hij terug achter Jorge Martínez en Stefan Dörflinger. McConnachie vocht zich terug naar de koppositie, maar viel toen zijn voorwiel weggleed. Zonder stroomlijnkuip ging hij verder maar hij finishte als elfde. Intussen had Dörflinger op tamelijk brute wijze de leiding in de race genomen en hij won voor Martínez, die niet te veel risico nam omdat de wereldtitel toch al binnen was. Op het erepodium excuseerde Dörflinger zich bij Martínez, maar hij was vooral bij met zijn eerste overwinning in dit jaar.

Uitslag 80cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Grid Punten
1 Vlag van Zwitserland  Stefan Dörflinger LCR-Krauser 34"14.23 3 15
2 Vlag van Spanje  Jorge Martínez Nieto-Ducados-Derbi 34"23.59 2 12
3 Vlag van Duitsland  Gerhard Waibel LCR-Krauser 34"38.83 7 10
4 Vlag van Spanje  Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 34"39.07 8 8
5 Vlag van Duitsland  Jörg Seel Seel 34"40.91 5 6
6 Vlag van Spanje  Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 35"10.37 4 5
7 Vlag van Oostenrijk  Josef Fischer LCR-Krauser 35"10.68 9 4
8 Vlag van Spanje  Juan Ramón Bolart Krauser 35"11.20 18 3
9 Vlag van Nederland  Theo Timmer JVC-HuVo-Casal 35"12.47 13 2
10 Vlag van Duitsland  Günter Schirnhofer Krauser 35"14.63 19 1
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ian McConnachie LCR-Krauser 35"23.02 1
12 Vlag van Nederland  Hans Spaan JVC-HuVo-Casal 35"40.72 11
13 Vlag van België  Serge Julin Casal 35"45.20 23
14 Vlag van België  Chris Baert Seel 35"48.13 25
15 Vlag van Duitsland  Michael Gschwander Seel 35"50.20 22
16 Vlag van Duitsland  Heinz Paschen Casal 36"03.68 34
17 Vlag van Nederland  Jos van Dongen Krauser 36"04.02 29
18 Vlag van Italië  Mario Stocco Faccioli 36"04.07 35
19 Vlag van Nederland  Wilco Zeelenberg Casal 36"11.64 24
20 Vlag van Duitsland  Thomas Engl Deizisau 36"42.91 30
21 Vlag van Zwitserland  Stefan Brägger Casal 36"48.29 37
22 Vlag van Frankrijk  Paul Bordes RB +1 ronde 33

Niet gefinished

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Nederland  Kees Besseling Special Versnellingsbak 17
Vlag van Brazilië  Alex Barros Arbizu-Casal Opgave 6
Vlag van Zwitserland  Reiner Koster Kroko 2
Vlag van Spanje  Herri Torrontegui JJ Cobas-Rotax 28
Vlag van Duitsland  Rainer Kunz Kroko 27
Vlag van Spanje  Felix Rodríguez JJ Cobas-Rotax 32
Vlag van Duitsland  Ralf Waldmann ERK 21
Vlag van Hongarije  Juhasz Karoly Krauser 16
Vlag van Finland  Raimo Lipponen Krauser 36
Vlag van Duitsland  Peter Öttl Krauser 20
Vlag van Zwitserland  René Dünki Krauser 14
Vlag van Duitsland  Richard Bay Ziegler 31
Vlag van Italië  Paolo Priori Krauser 15
Vlag van Duitsland  Hubert Abold Krauser 12

Niet gekwalificeerd

bewerken
Coureur Merk
Vlag van Tsjechië  Otto Krmiček Casal
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Stuart Edwards Casal
Vlag van Tsjechië  Eduard Klimek RB
Vlag van Italië  Nicola Casadei Krauser
Vlag van Tsjechië  Zbynek Havrda Casal
Vlag van Tsjechië  Kvetoslav Samák Casal

Niet gestart

bewerken
Coureur Merk Oorzaak Grid
Vlag van Bulgarije  Bogdan Nikolov Krauser 10

Top tien tussenstand 80cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Spanje  Jorge Martínez (wereldkampioen) Nieto-Ducados-Derbi 114
2 Vlag van Duitsland  Gerhard Waibel LCR-Krauser 64
3 Vlag van Spanje  Manuel Herreros Nieto-Ducados-Derbi 59
4 Vlag van Zwitserland  Stefan Dörflinger LCR-Krauser 57
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ian McConnachie LCR-Krauser 43
6 Vlag van Spanje  Luis Miguel Reyes Campsa-Autisa 31
7 Vlag van Duitsland  Jörg Seel Seel 27
8 Vlag van Duitsland  Hubert Abold Krauser 25
9 Vlag van Oostenrijk  Josef Fischer LCR-Krauser 19
10 Vlag van Spanje  Julián Miralles Marlboro-Derbi 16

Zijspanklasse

bewerken

De training

bewerken

Rolf Biland en Kurt Waltisperg reden de snelste trainingstijd, maar deden dat als enige met speciale kwalificatiebanden. Egbert Streuer en Bernard Schnieders reden de tweede tijd voor de wereldkampioenen Steve Webster en Tony Hewitt.

Trainingstijden

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd
1. Vlag van Zwitserland  Rolf Biland Vlag van Zwitserland  Kurt Waltisperg LCR-Krauser 2"10'05
2. Vlag van Nederland  Egbert Streuer Vlag van Nederland  Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 2"11'15
3. Vlag van Verenigd Koninkrijk  Steve Webster Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tony Hewitt LCR-Krauser 2"11'18
4. Vlag van Frankrijk  Alain Michel Vlag van Frankrijk  Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 2"11'89
5. Vlag van Zwitserland  Markus Egloff Vlag van Zwitserland  Urs Egloff LCR-Yamaha 2"12'64
6. Vlag van Duitsland  Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland  Bruno Hiller Busch-Yamaha 2"12'82
7. Vlag van Japan  Masato Kumano Vlag van Zwitserland  Markus Fährni LCR-Yamaha 2"13'37
8. Vlag van Zwitserland  Alfred Zurbrügg Vlag van Zwitserland  Simon Birchall LCR-Yamaha 2"13'73
9. Vlag van Frankrijk  Pascal Larratte Vlag van Frankrijk  Jacques Corbier LCR-Yamaha 2"14'27
10. Vlag van Oostenrijk  Wolfgang Stropek Vlag van Oostenrijk  Hans-Peter Demling LCR-Krauser 2"14'31

De race

bewerken

In de zijspanrace speelden de banden een belangrijke rol. Steve Webster had een te zachte compound gekozen en moest Rolf Biland al snel laten gaan. Ook de banden van Egbert Streuer boden aanvankelijk te weinig grip, maar ze functioneerden tegen het einde van de race beter. Zo kon hij ondanks een slecht lopende motor tweede worden achter Biland. Alain Michel had Streuer nog van de tweede plaats in het kampioenschap kunnen verdringen, maar bij de start zat bakkenist Jean-Marc Fresc te laat in het zijspan en Michel werd slechts vierde achter Steve Webster/Tony Hewitt. Door die vierde plaats zakten Michel/Fresc zelfs nog een plek in het wereldkampioenschap, want ze hadden evenveel punten als Rolf Biland/Kurt Waltisperg, maar geen enkele wedstrijd gewonnen.

Uitslag zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland  Rolf Biland Vlag van Zwitserland  Kurt Waltisperg LCR-Krauser 39"49'39 15
2 Vlag van Nederland  Egbert Streuer Vlag van Nederland  Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 40"06'85 12
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Steve Webster Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tony Hewitt LCR-Krauser 40"11'43 10
4 Vlag van Frankrijk  Alain Michel Vlag van Frankrijk  Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 40"22'79 8
5 Vlag van Zwitserland  Markus Egloff Vlag van Zwitserland  Urs Egloff LCR-Yamaha 40"47'49 6
6 Vlag van Japan  Masato Kumano Vlag van Zwitserland  Markus Fährni LCR-Yamaha 40"47'79 5
7 Vlag van Zwitserland  Alfred Zurbrügg Vlag van Verenigd Koninkrijk  Simon Birchall LCR-Yamaha 40"51'75 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Derek Jones Vlag van Verenigd Koninkrijk  Brian Ayres LCR-Yamaha 40"58'01 3
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Steve Abbott Vlag van Verenigd Koninkrijk  Shaun Smith Windle-Yamaha 40"58'68 2
10 Vlag van Frankrijk  Pascal Larratte Vlag van Frankrijk  Jacques Corbier LCR-Yamaha 51"05'77 1
11 Vlag van Zwitserland  René Progin Vlag van Zwitserland  Yvan Hunziker Seymaz-Krauser
12 Vlag van Nederland  Theo van Kempen Vlag van Nederland  Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha
13 Vlag van Duitsland  Bernd Scherer Vlag van Duitsland  Wolfgang Gess BSR-Yamaha
14 Vlag van Duitsland  Fritz Stölzle Vlag van Duitsland  Hubert Stölzle LCR-Yamaha
15 Vlag van Japan  Yoshisada Kumagaya Vlag van Verenigd Koninkrijk  Brian Barlow Windle-Yamaha

Niet gefinished

bewerken
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak Grid
Vlag van Duitsland  Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland  Bruno Hiller Busch-Yamaha Versnellingsbak 6
Vlag van Oostenrijk  Wolfgang Stropek Vlag van Oostenrijk  Hans-Peter Demling LCR-Krauser 10

Top tien eindstand zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn.
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Steve Webster (wereldkampioen) Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tony Hewitt (wereldkampioen) LCR-Krauser 97
2 Vlag van Nederland  Egbert Streuer Vlag van Nederland  Bernard Schnieders Lucky Strike-LCR-Yamaha 75
3 Vlag van Zwitserland  Rolf Biland Vlag van Zwitserland  Kurt Waltisperg LCR-Krauser 68
4 Vlag van Frankrijk  Alain Michel Vlag van Frankrijk  Jean-Marc Fresc ELF-LCR-Krauser 68
5 Vlag van Zwitserland  Alfred Zurbrügg Vlag van Zwitserland  Martin Zurbrügg
Vlag van Duitsland  Andreas Räcke
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Simon Birchall
LCR-Yamaha 39
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Steve Abbott Vlag van Verenigd Koninkrijk  Shaun Smith Windle-Yamaha 26
7 Vlag van Duitsland  Rolf Steinhausen Vlag van Duitsland  Bruno Hiller Busch-Yamaha 24
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Derek Jones Vlag van Verenigd Koninkrijk  Simon Birchall en
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Brian Ayres
LCR-Yamaha 23
9 Vlag van Japan  Masato Kumano Vlag van Duitsland  Andreas Räcke en
Vlag van Zwitserland  Markus Fährni
LCR-Yamaha 21
10 Vlag van Nederland  Theo van Kempen Vlag van Nederland  Geral de Haas Lucky Strike-LCR-Yamaha 14

Urs Lüzi

bewerken

De Zwitser Urs Lüzi was nog nooit in de buurt van een toptienklassering gekomen, maar Parisienne gaf hem in overleg met HRC in Tsjecho-Slowakije de beschikking over de Honda NSR 250 van de geblesseerde Jacques Cornu. Hij kwalificeerde zich meteen als twaalfde en finishte als zesde.

Reinhold Roth

bewerken

Reinhold Roth viel schijnbaar onschuldig in de laatste ronde van de 500cc-race, maar breek later een gebroken sleutelbeen te hebben. Hij werd in Duitsland geopereerd en reed enkele dagen later de vijfde trainingstijd in de Grand Prix van San Marino.

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1987
FIM wereldkampioenschap wegrace
39e seizoen (1987)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van San Marino 1987

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1982
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Tsjecho-Slowakije 1988