Grand Prix-wegrace van Duitsland 1973

Yamaha had nu het de nieuwe viercilinder TZ 500 had ontwikkeld voor het eerst sinds jaren een echt fabrieksteam, met Jarno Saarinen en Hideo Kanaya als rijders in de 250- en de 500cc-klasse. In de eerste twee GP's hadden zij een overheersende rol gespeeld; in de 250cc-klasse had Saarinen twee keer gewonnen en Kanaya was twee keer tweede. In de 500cc-klasse had Saarinen ook twee keer gewonnen, terwijl Kanaya een derde en een tweede plaats had gehaald. MV Agusta had daarentegen grote problemen, vooral met de nieuwe 500 cc viercilinder. Daarom greep men vaak terug naar de minder snelle maar meer betrouwbare driecilinder.

In Duitsland ging Phil Read (MV Agusta) aan kop, opgejaagd door Saarinen en Kanaya, terwijl Giacomo Agostini (MV Agusta) zijn machine twee keer moest aanduwen en daardoor al kansloos leek. Dit keer lieten de Yamaha's hun coureurs echter in de steek: Kanaya kwam binnen met een vastloper en enige tijd later verloor Saarinen zijn ketting. Daardoor leek Agostini toch nog tweede te kunnen worden, maar hij viel opnieuw uit. Read won de race en werd door zijn team met champagne overgoten. De tweede plaats was nu voor Werner Giger met een opgeboorde Yamaha TZ 350 en derde werd Ernst Hiller met een König. De familie Hiller had een leuke dag: zoon Reinhard, ook met een König, had nog even voor zijn vader gereden maar werd na een pitstop uiteindelijk zesde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Phil Read	MV Agusta	50' 03" 7	15
2	Werner Giger	Yamaha	+ 1 ronde	12
3	Ernst Hiller	König	+ 1 ronde	10
4	Georg Pohlmann	Yamaha	+ 1 ronde	8
5	Billie Nelson	Yamaha	+ 1 ronde	6
6	Reinhard Hiller	König	+ 1 ronde	5
7	Peter Stocksiefen	Suzuki	+ 1 ronde	4
8	Udo Kochanski	König	+ 2 ronden	3
9	Alex George	Yamaha	+ 2 ronden	2
10	Sven-Olof Gunnarsson	Kawasaki	+ 2 ronden	1
11	Walter Kaletsch	Yamaha	+ 2 ronden
12	Horst Lahfeld	Yamaha	+ 2 ronden
13	Derek Lee	Suzuki	+ 2 ronden
14	Rob Bron	Suzuki	+ 2 ronden
15	Hansueli Rothermann	Yamaha	+ 2 ronden
16	David Harris	Suzuki	+ 5 ronden
DNF	Bruno Kneubühler	Yamaha
DNF	Ron Chandler	Kawasaki
DNF	Jarno Saarinen	Yamaha	kettingbreuk
DNF	Kim Newcombe	König
DNF	Kurt-Harald Florin	König
DNF	Jerry Lancaster	Suzuki
DNF	Silvano Bertarelli	Paton
DNF	Hideo Kanaya	Yamaha	vastloper
DNF	Guido Mandracci	Suzuki
DNF	Alois Maxwald	Rotax
DNF	Bosse Granath	Husqvarna
DNF	Kaarlo Koivuniemi	Kawasaki
DNF	Jack Findlay	Suzuki
DNF	Charlie Dobson	Kawasaki
DNF	Lothar John	Suzuki
DNF	Paul Eickelberg	König
DNF	Giacomo Agostini	MV Agusta	krukaslager
DNF	Eric Offenstadt	Kawasaki
DNF	Werner Pfirter	Yamaha

In Duitsland ontbrak het fabrieksteam van Harley-Davidson, dat hard werkte om de watergekoelde RR 250 klaar te krijgen. Dat gaf hoop voor MV Agusta, dat nu misschien eindelijk weer wat punten kon pakken, maar in de trainingen reed privérijder John Dodds (Yamaha TZ 350) het snelste. Het werd echter weer een drama voor MV Agusta. Giacomo Agostini ging aan de leiding, terwijl Phil Read op de hielen gezeten werd door Teuvo Länsivuori (Yamaha). In de vijfde ronde viel Read echter uit en in de elfde ronde gebeurde hetzelfde met Agostini. Kent Andersson lag nu tweede achter Länsivuori, maar verspeelde die positie door een tankstop te maken terwijl het team hem niet verwachtte. Nu werd Víctor Palomo (Yamaha) tweede en Pentti Korhonen (Yamaha) derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Teuvo Länsivuori	Yamaha	51' 50"	15
2	Víctor Palomo	Yamaha	+ 1' 02" 4	12
3	Pentti Korhonen	Yamaha	+ 1' 48" 5	10
4	Billie Nelson	Yamaha	+ 2' 18" 5	8
5	Gyula Marsovszky	Yamaha	+ 1 ronde	6
6	Helmut Kassner	Yamaha	+ 1 ronde	5
7	Walter Kaletsch	Yamaha	+ 1 ronde	4
8	János Reisz	Yamaha	+ 1 ronde	3
9	Franz Weidacher	Yamaha	+ 1 ronde	2
10	Harry Konschock	Yamaha	+ 1 ronde	1
DNF	Phil Read	MV Agusta
DNF	Giacomo Agostini	MV Agusta
DNF	Walter Villa	Yamaha
DNF	Dieter Braun	Yamaha
DNF	János Drapál	Yamaha
DNF	John Dodds	Yamaha
DNF	Kent Andersson	Yamaha
DNF	Marcel Ankoné	Yamsel
DNF	Werner Pfirter	Yamaha
DNF	Silvio Grassetti	MZ
DNF	Hans Mühlebach	MZ
DNF	Mick Grant	Yamaha
DNF	Siegried Güttner	Yamaha
DNF	Bruno Kneubühler	Harley-Davidson
DNF	Klaus Leonhardt	Yamaha
DNF	Tony Gruber	Yamaha
DNF	Wolfgang Stephan	Yamaha
DNF	Peter Hartenstein	Yamaha
DNF	Bosse Granath	Husqvarna
DNF	Sven-Olof Gunnarsson	Yamaha
DNF	Horst Klingebiel	Yamaha

In de 250cc-race gingen de drie snelste Yamaha-rijders Hideo Kanaya, Jarno Saarinen en Teuvo Länsivuori lange tijd samen aan de leiding, maar tegen het einde lieten de fabriekscoureurs toch zien wie de sterkste was. Saarinen won met 22 seconden voorsprong op Kanaya, die weer 10 seconden voor Länsivuori finishte.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Jarno Saarinen	Yamaha	48' 28" 6	15
2	Hideo Kanaya	Yamaha	+ 21" 8	12
3	Teuvo Länsivuori	Yamaha	+ 32" 2	10
4	Dieter Braun	Yamaha	+ 44" 1	8
5	Börje Jansson	Yamaha	+ 56" 1	6
6	Silvio Grassetti	MZ	+ 1' 02" 9	5
7	Pentti Korhonen	Yamaha	+ 1' 52"	4
8	Walter Villa	Yamaha	+ 2' 00" 2	3
9	Víctor Palomo	Yamaha	+ 2' 04"	2
10	Mick Grant	Yamaha	+ 2' 17" 1	1
11	Peter Stocksiefen	Yamaha	+ 2' 35" 3
12	Eric Offenstadt	SHF[1]	+ 1 ronde
13	Klaus Huber	Yamaha	+ 1 ronde
14	Ryszard Mankiewicz	Yamaha	+ 1 ronde
15	John Lothar	Yamaha	+ 1 ronde
DNF	John Dodds	Yamaha
DNF	Walter Rungg	Maico
DNF	Oronzo Memola	Harley-Davidson
DNF	Matti Salonen	Yamaha
DNF	Günter Fischer	Yamaha
DNF	Helmut Kassner	Yamaha
DNF	Nico van der Zanden	Yamaha
DNF	Werner Giger	Yamaha
DNF	Rolf Minhoff	Yamaha
DNF	János Reisz	Yamaha
DNF	Bob Coulter	Yamaha
DNF	Harald Merkl	Yamaha
DNF	Chas Mortimer	Yamaha
DNF	Charlie Dobson	Yamaha
DNF	Heinz Kittler	Yamaha
DNF	Derek Lee	Suzuki
DNF	Horst Pleyer	Yamaha
DNF	Siegried Güttner	Yamaha
DNF	Herbert Rau	Yamaha
DNF	Horst Klingebiel	Yamaha

In de 125cc-race reed Andersson net als in de Grand Prix van Oostenrijk van start tot finish aan de leiding, achtervolgd door Ángel Nieto (Morbidelli). Jos Schurgers, met zijn zelfbouw Bridgestone al twee keer uitgevallen, reed in het begin op de derde plaats, maar werd ingehaald door Börje Jansson (Maico) die een slechte start had gehad. Jansson stootte zelfs door naar de tweede plaats, maar zijn uitlaat brak af waardoor hij terugviel naar de zesde plaats. Schurgers kwam voor het eerst dit seizoen aan de finish en pakte dus meteen een podiumplaats.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Kent Andersson	Yamaha	49' 56" 3	15
2	Angel Nieto	Morbidelli	+ 33" 4	12
3	Jos Schurgers	Bridgestone	+ 1' 08" 2	10
4	Pentti Salonen	Yamaha	+ 1' 59" 7	8
5	Horst Seel	Maico	+ 2' 22" 7	6
6	Börje Jansson	Maico	+ 2' 28" 9	5
7	Paul Eickelberg	Maico	+ 2' 59" 7	4
8	Lothar Mülbert	Maico	+ 3' 02" 3	3
9	Herbert Rittberger	Yamaha	+ 3' 18" 7	2
10	Gottlob Schweikardt	Maico	+ 1 ronde	1
11	János Reisz	Yamaha	+ 1 ronde
12	Josef Kullmer	Yamaha	+ 1 ronde
13	Toni Gruber	Maico	+ 1 ronde
DNF	Chas Mortimer	Yamaha
DNF	Eugenio Lazzarini	Piovaticci
DNF	Harald Bartol	Suzuki
DNF	Matti Salonen	Yamaha
DNF	Leif Rossell	Maico
DNF	Gert Bender	Maico
DNF	Hans-Jürgen Hummel	Yamaha
DNF	Peter Frohnmeyer	Maico
DNF	Xaver Tschannen	Maico
DNF	Oronzo Memola	RTM
DNF	Rolf Minhoff	Maico
DNF	Günter Fischer	Maico
DNF	Walter Rungg	Maico
DNF	Ryszard Mankiewicz	MZ
DNF	Manfred Kügler	Maico
DNF	Herbert Rittberger	Yamaha
DNF	Alberto Ieva	Malanca
DNF	Michael Fahrmeir	Yamaha
DNF	Heinz Kittler	Maico

Hoewel Duitsland al de derde Grand Prix op de WK-kalender was, opende deze race het 50 cc-seizoen. De openingsronden waren voor Jan de Vries en Bruno Kneubühler (beiden Van Veen-Kreidler), terwijl Theo Timmer (Jamathi) slechts vierde was achter Ulrich Graf (Kreidler). Timmer had het nadeel dat zijn Jamathi niet optimaal was. Constructeurs Martin Mijwaart en Jan Thiel waren al naar huis om vervangers voor de snelste cilinders, die in de training stuk gegaan waren, te maken (Theo Timmer had maar liefst vijf vastlopers gehad). Theo startte dan ook alleen om in elk geval het startgeld te incasseren en zijn "team" bestond slechts uit zijn verloofde en één monteur. Voor de Kreidlers kwamen de problemen echter juist tijdens de race, toen eerst Kneubühler en daarna de Vries en Graf uitvielen. Timmer gaf zijn leidende positie niet meer uit handen. Henk van Kessel (Kreidler) werd tweede en Wolfgang Gedlich (Kreidler) werd derde.

Pos	Coureur	Merk	Tijd	Punten
1	Theo Timmer	Jamathi	38' 01" 1	15
2	Henk van Kessel	Kreidler	+ 23" 4	12
3	Wolfgang Gedlich	Kreidler	+ 33" 5	10
4	Herbert Rittberger	Kreidler	+ 47" 7	8
5	Jürgen Roller	Kreidler	+ 1' 05" 5	6
6	Jan Huberts	Kreidler	+ 1' 07" 1	5
7	Rainer Bratenstein	Kreidler	+ 1' 19" 4	4
8	Kasimir Rapczynski	Kreidler	+ 1' 20" 1	3
9	Juan Bordons	Derbi	+ 1' 46"	2
10	Rolf Blatter	Kreidler	+ 1' 46" 4	1
11	Wolfgang Golembeck	Maico	+ 2' 16" 9
12	Stefan Dörflinger	Kreidler	+ 2' 18" 1
13	Siegfried Lehman	Kreidler	+ 3' 10" 1
14	Walter Däuwel	Kreidler	+ 3' 10" 4
15	Roland Schuster	Kreidler	+ 3' 13" 2
DNF	Jan de Vries	Van Veen-Kreidler
DNF	Rudolf Kunz	Kreidler
DNF	Gerhard Thurow	Kreidler
DNF	Lars Persson	Monark
DNF	Bruno Kneubühler	Van Veen-Kreidler
DNF	Ulrich Graf	Kreidler
DNF	Dieter Gedlich	Kreidler
DNF	Otello Buscherini	Malanca
DNF	Manfred Kügler	Kreidler
DNF	Josef Kullmer	Derbi
DNF	Rudi Jourdan	Kreidler
DNF	Hans-Jürgen Hummel	Kreidler
DNF	Werner Michawitz	Kreidler
DNF	Alberto Ieva	Malanca

In de zijspanrace moest Klaus Enders met zijn door Dieter Busch geprepareerde BMW enige ronden lang weer achter de Königs van de gebroeders Gerry en Nick Boret en Jeff Gawley en Peter Sales jagen, maar hij wist ze toch allebei te passeren. Nadat ze enige achterstand hadden opgelopen konden de gebroeders Boret toch weer wat dichterbij komen, maar zowel zij als Jeff Gawley vielen uit. Werner Schwärzel/Karl-Heinz Kleis werden nu tweede, gevolgd door de gebroeders Michel en Serge Vanneste.

Pos	Coureur	Bakkenist	Merk	Tijd	Punten
1	Klaus Enders	Ralf Engelhardt	Busch-BMW	51' 02"	15
2	Werner Schwärzel	Karl-Heinz Kleis	König	+ 1' 19" 3	12
3	Michel Vanneste	Serge Vanneste	BMW		10
4	Heinz Luthringshauser	Hermann Hahn	BMW		8
5	Graham Milton	Don Smith	BMW		6
6	Hermann Binding	Helmut Fleck	BMW		5
7	Otto Haller	Erich Haselbeck	BMW		4
8	Karl Venus	Rainer Gundel	BMW		3
9	Gustav Pape	Franz Kallenberg	BMW		2
10	Fritz Hänzi	Marcel Clerc	BMW		1
DNF	Gerry Boret	Nick Boret	Renwick-König
DNF	Jeff Gawley	Peter Sales	König