Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Grand Prix-wegrace van België 1959

sportseizoen van een motorfietssportcompetitie

De Grand Prix-wegrace van België 1959 was de vijfde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1959. De races werden verreden op 5 juli 1959 op het Circuit de Spa-Francorchamps nabij Malmedy. In België kwamen de 350cc-klasse en de 250cc-klasse niet aan de start. De wereldtitel in de 500cc-klasse was al beslist. De zijspanklasse sloot haar seizoen in België af en daardoor werd ook de wereldtitel hier beslist.

Vlag van België Grand Prix-wegrace van België 1959
Circuit de Spa-Francorchamps
Land Vlag van België België
Datum 5 juli 1959
Organisator FIM
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
125 cc
Snelste ronde Vlag van Italië Tarquinio Provini
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Italië Tarquinio Provini
Derde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Zijspan
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Florian Camathias/Vlag van Duitsland Hilmar Cecco
Eerste Vlag van Duitsland Walter Schneider/Vlag van Duitsland Hans Strauß
Tweede Vlag van Frankrijk Jo Rogliardo/Vlag van Frankrijk Marcel Godillot
Derde Vlag van Zwitserland Fritz Scheidegger/Vlag van Duitsland Horst Burkhardt

Algemeen

bewerken

Net als in de TT van Man en de TT van Assen had men in België een alternatieve race bedacht om de 350cc-race te vervangen: de "Formule 1 race" voor 350cc-motorfietsen maar zonder de fabrieksracers (lees: zonder MV Agusta). Zo kon er ook eens iemand anders dan John Surtees winnen en dat werd Gary Hocking. Horst Fügner kwam in de 125cc-tace zo hard ten val dat hij zijn carrière moest beëindigen.

500cc-klasse

bewerken

Hoewel hij de wereldtitel al binnen had, ging John Surtees gewoon door met winnen. Hij reed Gary Hocking en Geoff Duke op grote achterstand. MV Agusta-teamgenoot Remo Venturi werd slechts vijfde, nog achter Bob Brown. Daardoor kwam Venturi in de WK-stand onder druk van Brown te staan.

Uitslag 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Surtees MV Agusta 1:06"06'5 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Gary Hocking Norton +1"48'6 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Geoff Duke Norton +2"11'0 4
4 Vlag van Australië  Bob Brown Norton +2"12'8 3
5 Vlag van Italië  Remo Venturi MV Agusta +2"50'1 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bob Anderson Norton +3"01'5 1
7 Vlag van Australië  Tom Phillis Norton +3"10'6
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dickie Dale BMW +3"11'0
9 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Norton +3"11'4
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Derek Minter Norton +1 ronde
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Geoff Tanner Norton +1 ronde
12 Vlag van België  Raymond Bogaerdt Norton +1 ronde
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood Norton +1 ronde
14 Vlag van België  Jules Nies Matchless +1 ronde
15 Vlag van België  Raymond Hanset Norton +1 ronde
16 Vlag van Duitsland  Hans-Günther Jäger BMW +1 ronde
17 Vlag van Frankrijk  Jean-Pierre Bayle Norton +3 ronden

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Nieuw-Zeeland  John Hempleman Norton
Vlag van Italië  Alfredo Milani Gilera
Vlag van Australië  Ken Kavanagh Norton

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië  Ron Miles Norton
Vlag van Duitsland  Alois Huber BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alistair King Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Derek Powell Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Terry Shepherd Norton
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)  Paddy Driver Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Surtees (wereldkampioen) MV Agusta 32 (40)
2 Vlag van Italië  Remo Venturi MV Agusta 18
3 Vlag van Australië  Bob Brown Norton 17
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Gary Hocking Norton 10
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Alistair King Norton 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Dickie Dale BMW
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Geoff Duke Norton 4
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Derek Powell Matchless 3
Vlag van Australië  Ken Kavanagh Norton
10 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982)  Paddy Driver Norton 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bob McIntyre Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Terry Shepherd Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland  John Hempleman Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Jim Redman Norton

125cc-klasse

bewerken

Na een inhaalrace won Carlo Ubbiali de 125cc-race voor zijn teamgenoot Tarquinio Provini. Luigi Taveri, die van MZ was overgestapt naar het fabrieksteam van Ducati, werd derde.

Uitslag 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië  Carlo Ubbiali MV Agusta 42"33'4 8
2 Vlag van Italië  Tarquinio Provini MV Agusta +0'4 6
3 Vlag van Zwitserland  Luigi Taveri Ducati +10'5 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Derek Minter MZ +1"12'6 3
5 Vlag van Australië  Ken Kavanagh Ducati +1"25'4 2
6 Vlag van Duitsland  Karl Kronmüller Ducati +5"17'3 1
7 Vlag van Zwitserland  Werner Spinnler Ducati +5"29'3
8 Vlag van Italië  Bruno Spaggiari Ducati

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Horst Fügner MZ Val
Coureur Merk
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Ernst Degner MZ
Vlag van Duitse Democratische Republiek  Werner Musiol MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Arthur Wheeler Ducati
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood Ducati
Vlag van Italië  Alberto Pagani Ducati / MV Agusta
Vlag van Italië  Francesco Villa Ducati
Vlag van Japan  Naomi Taniguchi Honda
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland  Gary Hocking MZ / MV Agusta
Vlag van Zweden  Ulf Svensson Ducati

Top tien tussenstand 125cc-klasse

bewerken
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië  Carlo Ubbiali MV Agusta 26
2 Vlag van Italië  Tarquinio Provini MV Agusta 20
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mike Hailwood Ducati 12
4 Vlag van Zwitserland  Luigi Taveri MZ / Ducati 10
5 Vlag van Italië  Bruno Spaggiari Ducati 8
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek  Horst Fügner MZ 6
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Derek Minter MZ 5
8 Vlag van Italië  Francesco Villa Ducati 3
Vlag van Australië  Ken Kavanagh Ducati
10 Vlag van Duitse Democratische Republiek  Ernst Degner MZ 1
Vlag van Duitsland  Karl Kronmüller Ducati

Zijspanklasse

bewerken

Florian Camathias kwam met een kleine puntenvoorpsrong naar België, maar hij viel uit en Walter Schneider/Hans Strauß profiteerden daar optimaal van. Met hun overwinning werden ze voor de tweede keer wereldkampioen.

Uitslag zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland  Walter Schneider Vlag van Duitsland  Hans Strauß BMW 42"08'7 8
2 Vlag van Frankrijk  Jo Rogliardo Vlag van Frankrijk  Marcel Godillot BMW +1"41'4 6
3 Vlag van Zwitserland  Fritz Scheidegger Vlag van Duitsland  Horst Burkhardt BMW +2"14'9 4
4 Vlag van Zwitserland  Edgar Strub Vlag van Zwitserland  Roland Föll BMW +2"18'7 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Beevers Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Chisnell BMW +2"50'8 2
6 Vlag van Frankrijk  Joseph Duhem Vlag van Frankrijk  Robert Burtin BMW +3"54'1 1
7 Vlag van Duitsland  August Rohsiepe Vlag van Duitsland  Arthur Gardyanczik BMW +5"35'5

Niet gefinisht

bewerken
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland  Florian Camathias Vlag van Duitsland  Hilmar Cecco BMW

Niet deelgenomen

bewerken
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland  Max Deubel Vlag van Duitsland  Horst Höhler BMW Geen licentie[2]
Coureur Bakkenist Merk
Vlag van Duitsland  Alwin Ritter Vlag van Duitsland  Peter Joss BMW
Vlag van Duitsland  Helmut Fath Vlag van Duitsland  Alfred Wohlgemuth BMW
Vlag van Duitsland  Loni Neußner Vlag van Duitsland  Edwin Blauth en Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tony Partridge BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Canning Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Owen Greenwood Vlag van Verenigd Koninkrijk  Terry Fairbrother Triumph
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ray Campbell BMW

Top tien eindstand zijspanklasse

bewerken
Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland  Walter Schneider Vlag van Duitsland  Hans Strauß BMW 28
2 Vlag van Zwitserland  Florian Camathias Vlag van Duitsland  Hilmar Cecco BMW 22
3 Vlag van Zwitserland  Fritz Scheidegger Vlag van Duitsland  Horst Burkhardt BMW 18
4 Vlag van Zwitserland  Edgar Strub Vlag van Zwitserland  Jo Siffert, Vlag van Verenigd Koninkrijk  Mick Woollett en Vlag van Zwitserland  Roland Föll BMW 12
5 Vlag van Duitsland  Helmut Fath Vlag van Duitsland  Alfred Wohlgemuth BMW 10
6 Vlag van Frankrijk  Jo Rogliardo Vlag van Frankrijk  Marcel Godillot BMW 8
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk  Ray Campbell BMW 6
8 Vlag van Duitsland  Max Deubel Vlag van Duitsland  Horst Höhler BMW 4
9 Vlag van Duitsland  Loni Neußner Vlag van Duitsland  Edwin Blauth, Vlag van Verenigd Koninkrijk  Tony Partridge en Vlag van Duitsland  Manfred Großbaier BMW 4
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Canning Norton 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Bill Beevers Vlag van Verenigd Koninkrijk  John Chisnell BMW
Vorige race:
TT Assen 1959
FIM wereldkampioenschap wegrace
11e seizoen (1959)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Zweden 1959

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van België 1958
Grand Prix-wegrace van België Volgende race:
Grand Prix-wegrace van België 1960