Expo 2000

Hannover heeft zich in 1988, bij het Bureau International des Expositions kandidaat gesteld voor het organiseren van een universele wereldtentoonstelling. De andere kandidaat voor de EXPO 2000 was de Canadese stad Toronto. Tijdens de vergadering van het BIE, op 14 juni 1990, kreeg Hannover één stem meer dan Toronto, zodat Hannover de eerste officiële wereldtentoonstelling in Duitsland mocht organiseren. Duitsland had hierbij het voordeel dat ze zelf twee stemmen kon uitbrengen, namelijk die van de Bondsrepubliek en de formeel nog bestaande DDR. Na de toewijzing kreeg de organisatie te maken met protestacties tegen de Expo en uiteindelijk besloot de gemeenteraad tot een referendum over de Expo. Op 12 juni 1992 werd met 51,5% tegen 48,5% voor de organisatie van de Expo gestemd. Om de tegenstanders enigszins tegemoet te komen werd een nieuwe wijk met 3000 woningen gebouwd.

Organisatorisch traden ook diverse problemen op, met name de bezoekers aantallen waren veel te hoog ingeschat, wat kort voor de opening bekend werd. Van de 6000 ingehuurde uitzendkrachten werden er 5000 nog voor de opening ontslagen. Handelaren die, op basis van de voorgespiegelde bezoekers aantallen, veel pacht hadden geboden voor hun verkooppunten waren ontevreden en een aantal kwam zelfs in geldnood. De Verenigde Staten, Chili en Algerije hadden toegezegd om zich met een eigen paviljoen te presenteren maar lieten het vlak voor de Expo afweten. Togo zag eveneens af van deelname.

De Expo had de primeur van een themapark. Verschillende paviljoens zijn na de Expo gesloopt of voor een ander doel opnieuw gebruikt. Het materiaal van de gesloopte paviljoens is elders hergebruikt en een aantal paviljoens is zelfs integraal op een andere plek herbouwd.

Het oorspronkelijke jaarbeursterrein bestond uit de jaarbeurshallen, oranje op de kaart. De uitbreiding is met geel aangegeven op de plattegrond.

Het middenterrein werd gevormd door de bestaande tentoonstellingshallen van de jaarbeurs aangevuld met het Expodak en de Hermestoren. De kabelbaan had geen station in dit deel. 12 van de 25 hallen werden gebruikt voor commerciële en culturele activiteiten, hal 18 werd gebruikt door de organisatie. De jaarbeurshallen 4 t/m 7 en 9 vormden het themapark:

• Hal 4 : Toekomst van de arbeid, Mobiliteit en Kennis
• Hal 5 : Energie en Toekomst van de gezondheid
• Hal 6 : Voedsel, Basis behoeften, Milieu
• Hal 7 : De Mens
• Hal 9 : Planeet der visioenen en De 21ste eeuw

Canada gebruikte de hele hal 22. De andere hallen werden gebruikt door landen en organisaties die geen eigen paviljoen hadden:

• Hal 12 : Afrikaanse landen
• Hal 14 : Luxemburg, Oostenrijk en Andorra
• Hal 15 : Europa en het Middellandse zeegebied
• Hal 16 : Middellandse zeegebied
• Hal 17 : Midden- en Oost-Europa (o.a. Rusland)
• Hal 21 : Midden-Amerika en Caribisch gebied
• Hal 26 : Azië en Stille Zuidzee

•  
  Canadees paviljoen
•  
  Kabelbaan boven de brug tussen het themapark en de EXPO-plaza
•  
  Het Expodak
•  
  Hermesturm

Paviljoens West is de westelijke uitbreiding van het jaarbeursterrein en grenst direct aan het oorspronkelijke jaarbeursterrein. Aan de noordkant van dit deel bevindt zich de ingang noordwest en kabelbaanstation noord. In dit deel waren de paviljoens van Latijns-Amerika, Australië en Azië te vinden. Uitzondering hier waren IJsland en het Vaticaan. Het station Hannover Messe / Laatzen werd met de EXPO verbonden door een verbindingsbrug naar ingang west.

•  
  Ingang noordwest
•  
  Venezolaans paviljoen
•  
  Mexicaans paviljoen
•  
  IJslands paviljoen
•  
  Colombiaans paviljoen
•  
  Nepales paviljoen
•  
  Big Tipi (kinderopvang)
•  
  De verbindingsbrug naar ingang west

 

Paviljoens Oost is de oostelijke uitbreiding van het jaarbeursterrein ten oosten van de Autobahntoerit naar het zuiden. Aan de noordkant van dit deel bevindt zich de Expo Plaza, met de oostelijke ingang en een nieuw station van de Stadtbahn. Op dit stationsplein hingen de vlaggen van de deelnemende landen.

Behalve de Expo Arena en een hotel waren in dit deel voornamelijk paviljoens van Europese landen te vinden langs de Europa boulevard. De Europese Unie had naast de lidstaten een eigen paviljoen. Het middelste kabelbaanstation lag naast het Franse en het Nederlandse paviljoen. Uitzonderingen waren de paviljoens van Deutsche Post, Ethiopië, Jordanië en Jemen in de westrand, China in het midden en Mongolië en de Verenigde Arabische Emiraten aan de zuidkant. Het uiterste zuiden was het paviljoen van de hoop naast de ingang zuid en het kabelbaanstation zuid.

•  
  De kabelbaan boven het Italiaanse paviljoen
•  
  Duits paviljoen
•  
  Kabelbaanstation midden
•  
  Frans paviljoen
•  
  Brievenbus van Deutsche Post
•  
  Zwitsers paviljoen
•  
  Brits paviljoen
•  
  Nederlands paviljoen
•  
  Turks paviljoen
•  
  Zweeds paviljoen
•  
  Fins paviljoen
•  
  Pools paviljoen
•  
  Belgisch paviljoen
•  
  Deens paviljoen
•  
  Tsjechisch paviljoen
•  
  Spaans paviljoen
•  
  Hongaars paviljoen
•  
  Jemenitisch paviljoen
•  
  Kroatisch paviljoen
•  
  Litouws paviljoen
•  
  Lets (links) en Ests (rechts) paviljoen
•  
  Paviljoen van de hoop

• Voor Nederlanders was een bezoek aan Expo 2000 de eerste mogelijkheid om te reizen met de ICE 3M, die een dagelijkse pendeldienst onderhield tussen Amsterdam en het station bij het Expoterrein (Laatzen).
• De Duitse muziekgroep Kraftwerk componeerde een muzikaal "logo" voor de tentoonstelling.
• Het Nederlands paviljoen was een ontwerp van MVRDV. Vanaf 2017 is het architectenbureau betrokken bij de verbouwing. Het paviljoen wordt gestript en voorbereid voor nieuwe kantoren en restaurants. De opening met een nieuwe bestemming is gepland voor 2025.^[1]

• (en) Officiële website van BIE

 

Zie de categorie Expo 2000 van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

1. ↑ (de) So soll der frühere niederländische Expo-Pavillon bald aussehen. T-Online. Ströer Digital Publishing GmbH, Keulen, Duitsland (12 mei 2023). Geraadpleegd op 3 augustus 2023.