Dikkele

De eerste vermelding van Dikkele - onder de naam "Deckla" dateert van het begin van het tweede millennium. Latere vermeldingen hadden niet toevallig te maken met de activiteiten van ene Jan de Lichte, een bendeleider die de bossen in de omgeving onveilig maakte.

De dorpskern van Dikkele is niet enkel door monumentenzorg beschermd. Ook geografisch is er sprake van een beschermende omgeving, door de ligging in een kom waardoor op enige afstand van het dorp nauwelijks meer te zien is dan de punt van de kerktoren. Hoewel deze kom zelf op een hoogte ligt, is de bodem er zeer drassig vanwege een ondiepe kleilaag die waterinsijpeling bemoeilijkt.

• De Sint-Pietersbandenkerk
• Het Franciscanessenklooster

•  
  Brouwerijstraat en Sint-Pietersbandenkerk.
•  
  Boerderij.
•  
  Boerderij.
•  
  Orgel St.-Pietersbandenkerk

Dikkele ligt op een hoogte van 33-60 meter. Dikkele ligt nabij de Munkbosbeek, waaraan het natuurgebied Munkbosbeekvallei ligt.

• Bronnen:NIS, Opm:1831 tot en met 1970=volkstellingen

Lijst van burgemeesters van Dikkele van aan de Franse Revolutie tot aan de fusie van 1971 met Munkzwalm (later Zwalm):

Van economische bedrijvigheid in het dorp is gedurende de week weinig te merken. De nijverheid die destijds samenhing met de landbouw (zoals wagen- en paardensmid, maalwezen) is nagenoeg verdwenen.

Tot voor enige jaren kende het dorp nog enige economische uitstraling door de brouwerij "De Wever", waaraan het standbeeld herinnert voor de herbergen De Casino en Poezenelle. Brouwer was Theophiel Prosper De Wever, in 1870 geboren te Nazareth, gehuwd met Leonia Vandecasteele. Rechts van de herbergen staat nog altijd de brouwerij zelf.

Eind 1983 stopten de brouwactiviteiten, nadat de kleine brouwerij werd overgenomen door Kronenbourg. De gebroeders De Wever bleven nog een paar jaar aan het werk als bierhandelaars. Bekendste bieren waren: Duc, Hercule Pils, Stout, Oud Bruin, Bleek en Export.

Bekend was ook de veldsteenoven met zijn typische "Dikkelsteen" - waarvan elk stuk al verkocht was nog voordat het gebakken was. Wanneer men door het dorp wandelt ziet men hier en daar nog enkele uitgegraven en lager gelegen stukken grond die nu als weide dienstdoen.

In het weekend komt het dorp tot leven, als beide naast elkaar gelegen dorpsherberg en restaurant de deuren openen en de smalle wegen worden ingenomen door wielertoeristen, wandelaars, spelende kinderen, en geparkeerde voertuigen. Het enige pensionnetje van het dorp is gehuisvest in een kleine vierkantshoeve, die tot 1972 als gemeentehuis dienstdeed.

Beerlegem, Hundelgem, Baaigem, Scheldewindeke

 

Zie de categorie Dikkele van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.