Carl Decaluwé

Na een licentie economische aardrijkskunde aan de Rijksuniversiteit Gent werd hij van 1984 tot 1985 coördinator bij de dienst Landbouw en Volksgezondheid van de stad Kortrijk en vervolgens van 1985 tot 1986 medewerker in het Europees Parlement. Van 1986 tot 1995 werkte hij op de studiedienst van de christelijke arbeidersbeweging ACW. Gedurende zijn studententijd was hij actief bij het Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond.^[3]

Na de eerste rechtstreekse verkiezingen voor het Vlaams Parlement van 21 mei 1995 volgde hij begin juli 1995 Vlaams minister Luc Martens op als Vlaams volksvertegenwoordiger voor de kieskring Kortrijk-Roeselare-Tielt. Ook na de volgende Vlaamse verkiezingen van 13 juni 1999, 13 juni 2004 en 7 juni 2009 bleef hij Vlaams volksvertegenwoordiger. Tussen juli en oktober 1999 werd hij gedurende enkele maanden door het Vlaams Parlement aangewezen als gemeenschapssenator in de Senaat. Van juli 2004 tot juni 2009 en van juli 2009 tot eind januari 2012 maakte hij als tweede respectievelijk eerste ondervoorzitter deel uit van het Bureau (dagelijks bestuur) van het Vlaams Parlement. Sinds 27 februari 2012 mag hij zich ereondervoorzitter van het Vlaams Parlement noemen. Die eretitel werd hem toegekend door het Bureau van deze assemblee.

Hij volgde in het Vlaams Parlement dossiers op rond sociale huisvesting. Hij was bestuurder bij Domus Flandria, een inhaalprogramma rond sociale woningen begin de jaren 90. Voor zijn partij CD&V was hij woordvoerder Media en Energie. Hij verwierf reputatie als stevig debater betreffende de media, waarbij hij jarenlang het beleid van toenmalig VRT-baas Tony Mary onder vuur nam. In de aanloop naar de wetgevende verkiezingen van juni 2009 kreeg hij sterke quoteringen in alle kranten voor zijn gepresteerde parlementaire werk van de voorbije vijf jaar.

Hij zetelde tevens van 2001 tot 2012 in de gemeenteraad van Kortrijk. Ook was hij van 1989 tot 2000 lid van de raad van bestuur en van 1995 tot 2000 ondervoorzitter van de Vlaamse Huisvestingsmaatschappij.

In opvolging van Paul Breyne werd Decaluwé op 1 februari 2012 benoemd tot gouverneur van West-Vlaanderen. In het Vlaams Parlement werd hij opgevolgd door Els Kindt. Pas een paar weken in functie, herdacht hij de scheepsramp met de Herald of Free Enterprise 25 jaar eerder, met een stunt door op 6 maart 2012 tijdens een oefenvlucht boven de Noordzee door een Sea King-helikopter te worden neergelaten op een schip van de marine en vervolgens een bloemenkrans op het water te werpen, op de plek van de ramp.

In zijn ambt is hij onder meer

• voorzitter van de Provinciale Commissie voor de voorkoming van misdadigheid;
• voorzitter van de Provinciale Visserijcommissie;
• voorzitter van het Provinciaal Veiligheidsoverleg;
• voorzitter van het Vlaams Instituut voor de Zee (VLIZ) vzw;
• voorzitter van het West-Vlaams Opleidingscentrum voor Brandweer-, Reddings- en Ambulancediensten (WOBRA) vzw;
• bestuurder van het Europacollege;
• lid van het bestuurscomité van de Katholieke Universiteit Leuven Kulak (Kulak),
• voorzitter van het Comité West-Vlaanderen voor de Bevordering van de Arbeid;
• voorzitter van het bestuurscomité van het Fonds Oncologie in Kortrijk;
• Vlaams Coördinator voor de Grensoverschrijdende Samenwerking van de Provincie West-Vlaanderen met Noord-Frankrijk;
• voorzitter van het Overlegorgaan Kustwacht;
• voorzitter van het West-Vlaams Facilitair Instituut voor Veiligheidsdiensten vzw;
• voorzitter van de West-Vlaamse Politieschool vzw.

Carl Decaluwé heeft als belangstelling en hobby alles wat met zee en scheepvaart heeft te maken.

Decaluwé is getrouwd en heeft twee zonen.

• Bissegem, landelijk leven en hoevengids (samen met Bert Dewilde), 1986.
• Marke, landelijk leven en hoevengids (samen met P. Bonquet), 1986.
• Live or let die. Is er nog een toekomst voor de VRT?, 2010.
• De raid op Zeebrugge - 23 april 1918, door de ogen van kapitein Alfred Carpenter, VC (samen met Tomas Termote), 2015.

• Christiaan GERMONPRÉ, Carl Decaluwé, in: Lexicon van West-Vlaamse schrijvers, Deel 4, Torhout, 1987.

• Persoonlijke website
• Persoonlijke website, tot 2015