BeppoSax

De naam BeppoSAX komt van Beppo (=Jopie) ter ere van de Italiaanse kernfysicus en pionier Giuseppe "Beppo" Occhialini, en SAX (Satellite per Astronomia X, Italiaans voor Satelliet voor röntgensterrenkunde).

BeppoSAX werd met een Atlas I op 30 april 1996 om 4:31 GMT van Cape Canaveral Lanceerplatform 36B gelanceerd in een baan op 600 km hoogte met een inclinatie van 3,9 graden met de evenaar. Het grondstation was gevestigd in de badplaats Malindi in Kenia. Het hoofdstation met Operation Control Center en Science Data Center zetelde in Rome. Op 20 april 2002 werden de operaties gestaakt vanwege de steeds lagere baan. Maar een deel van de instrumenten werden de laatste maanden nog gebruikt (MECS, PDS en WFC). BeppoSAX verbrandde een jaar later in de atmosfeer en de berekende inslag van brokstukken op aarde was op 29 april 2003.

• massa: 1350 kg
• afmetingen: 3,6 m lang, doorsnee 2,7 m
• vermogen zonnepanelen: 3 kW / 800 W
• geleverde data per baan van 97 minuten: ongeveer 1 GB
• contact met grondstation: 11 minuten per baan
• levensduur: gepland twee jaar, werd zes jaar.

BeppoSAX bevatte vijf typen instrumenten:

• Low Energy Concentrator Spectrometer, LECS (energiebereik 0,1 - 10 keV)
• Medium Energy Concentrator, MECS (1,3 - 10 keV)
• Phoswich Detector System, PDS (15 - 300 keV)
• High Pressure Gas Scinitillation Proportional Counter, HGSPC (4 - 120 keV)
• Wide Field Camera, WFC (1,8 - 30 keV), in tweevoud met tegengestelde kijkrichting haaks op de andere instrumenten.

De eerste vier hadden een beperkt blikveld (0,5 - 1,3 graden bij half maximum) en heten daarom Narrow Field Instruments. De twee Wide Field Camera's hadden een ongekend groot gezichtsveld van 40 bij 40 graden (20 x 20 bij half maximum) en vormden de Nederlandse bijdrage van SRON.

De satelliet was een initiatief van Italië dat samenwerkte met het Nederlandse NIVR. De Agenzia Spaziale Italiana bracht de instrumenten MECS, PDS en HPSPC in. Nederland bracht de WFCs ontwikkeld door SRON-Utrecht in en het standregelsysteem door NLR (Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum). De Europese ruimtevaartorganisatie ESA leverde het LECS-instrument. Bedrijven die bijdroegen waren de Italiaanse Alenia Spazio en Telespazio en het Nederlandse Fokker Space.

• Tot maart 2002 waren er al ongeveer 1500 wetenschappelijke publicaties over waarnemingen met BeppoSAX verschenen.
• 54 gammaflitsen (Gamma-Ray Bursts, GRBs) werden met BeppoSAX gelokaliseerd, te beginnen met
  • GRB960720, de eerste gammaflits waarvan de positie met boogminuut precisie kon worden bepaald
  • GRB970228, de eerste gammaflits waarvan het nagloeien in zichtbaar licht en radiostraling werd waargenomen.
• vele nieuwe variabele röntgenbronnen werden met de WFCs opgespoord. Bovendien werden voor het eerst zeldzame superflitsen (langdurige röntgenuitbarstingen) waargenomen van neutronensterren.

• BeppoSAX Mission Overview, Astronomy & Astrophysics Supplement Series, Vol. 122, April II 1997, 299-307
• De Kort, N., Ruimteonderzoek, de horizon voorbij, Veen/SRON, 2003
• Low Energy Concentrator Spectrometer (LECS) 0.1-10 keV, A&A Supplement series, Vol. 122, April II 1997, 309-326
• Medium Energy Concentrator Spectrometer (MECS) 0.1-10 keV, A&A Supplement series, Vol. 122, April II 1997, 327-340
• High pressure Gas Scintillator Proportional Counter (HPGSPC), A&A Supplement series, Vol. 122, April II 1997, 341-356
• Phoswich Detection System (PDS) 15-300 keV, A&A Supplement series, Vol. 122, April II 1997, 357-369
• Wide Field Camera 2-28 keV, A&A Supplement series, Vol. 125, November 1997, 557-572
• Piro, L. e.a., SAX Observer's Handbook, 1995

• Stichting Ruimte Onderzoek Nederland over BeppoSAX
• Engelstalige website over BeppoSAX van Italiaanse ruimtevaart organisatie ASI
• Foto's van de Nederlandse Wide Field Camera's
• Pagina van ESA over BeppoSAX
• NASA HEASARC website over SAX
• Lijst van gammaflitsen met gegevens over ontdekking

 

Zie de categorie BeppoSAX van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.