Adriaan Vandewalle

Na middelbaar onderwijs aan het Koninklijk Atheneum in Brugge studeerde Vandewalle kunstgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit Gent en behaalde het licentiaat met een thesis gewijd aan Jan Toorop.

In zijn aanvangsperiode schilderde hij hoofdzakelijk expressionistische doeken in donkere kleuren. Vanaf 1939 stapte hij over op meer heldere kleuren en schilderde poëtische landschappen, marines, stadsgezichten, portretten, stillevens.

Hij onderhield vriendschappen met zijn jeugdvriend Walter Van Beselaere en met de in Brugge gevestigde schilders Henri-Victor Wolvens en Jacob Le Mair. Samen met hen bracht men hem vaak onder in de categorie van de animisten.^[1]

Annette Dewaele maakte in haar licentiaatsthesis (1987) een inventaris op van de gekende schilderwerken van Vandewalle. Zij vond 620 schilderijen met olieverf en 38 tekeningen.

• Adriaan VANDEWALLE, Brugse schilders uit het nabije verleden, in: Tijdschrift West-Vlaanderen, 1952.
• Adriaan VANDEWALLE, Ontspoorde Kunst, Acco, 1974, essay over de situatie van de kunst in de 20ste eeuw.

• Walter VANBESELAERE, Adriaan Vandewalle, Venlo, 1977.
• Fernand BONNEURE, Adriaan Vandewalle, in: De Standaard, 17 maart 1987.
• Annette DEWAELE, Bijdrage tot de studie van het oeuvre van Adriaan Vandewalle, licentiaatsverhandeling (onuitgegeven), VUB, 1987.
• Guillaume MICHIELS, De Brugse School, Brugge, 1990.
• Fernand BONNEURE, Adriaan Vandewalle, in: Lexicon van Westvlaamse beeldende kunstenaars, Kortrijk, 1993.
• Jacques DEWAELE, Met pen en penseel, Adriaan Vandewalle en Walther Vanbeselaere. Hun visie op de kunst (1925-1975), 2006
• Guido PEETERS voor ELSEVIER, Kunst in Vlaanderen, Animisme, 1979
• Christiane BUYSSE-DHONDT, Animisten in Brugge. Jacques Le Mair, Adriaan Vandewalle, War Van Overstraeten, Henri-Victor Wolvens, Brugge, 1983