Vanguard Records

Vanguard Records^[1][2] is een Amerikaans muzieklabel, dat in 1950 werd opgericht door Seymour Solomon en zijn jongere broer Maynard Solomon. Eerst bedoeld als label voor klassieke muziek, is het tegenwoordig bekend door zijn blues en folk-publicaties tijdens de jaren 1960.

De eerste plaat van de nieuw opgerichte onderneming was de 21e cantate Ich hatte viel Bekümmernis, BWV 21 van J.S. Bach met Jonathan Sternberg^[3], die de tenor Hugues Cuénod^[4] en andere solisten, koor en orkest dirigeerde. Van de hele Vanguard/Bach Guild-catalogus, die ongeveer 480 nummers telt, zijn er 30 Bach-records. Het label nam ook andere barokke en eerdere werken op, stukken van de Engelse Madrigal School, uitgevoerd door de Deller Consort, Italiaanse en Franse madrigaalmeesterwerken, Elizabethaanse en Jacobijnse muziek en Henry Purcell.

In 1953, onder leiding van John Hammond, begon het bedrijf de Jazz Showcase-serie die zich concentreerde op de reguliere jazz, en produceerde ongeveer twee dozijn opnamen voordat het in 1958 werd gesloten. Opnamen gemaakt tijdens de Spirituals to Swing-concerten in 1938 en 1939 werden in 1959 door Vanguard uitgebracht. Het bedrijf ging daarna slechts met tussenpozen verder met het opnemen van jazz.

Halverwege de jaren 1950 contracteerde Vanguard artiesten op de zwarte lijst, Paul Robeson en the Weavers. Het bleef folkmuziek uitgeven met nieuw gecontracteerde artiesten Joan Baez, Hedy West, The Rooftop Singers, Buffy Sainte-Marie, Ian & Sylvia en Mimi en Richard Fariña. Voor het Verenigd Koninkrijk en het Gemenebest van Naties verkreeg het label Nixa Records licenties van Vanguard Records.

In de zomer van 1965 huurde Maynard Solomon Samuel Charters in om de banden van het Newport Folk Festival in 1964 te monteren. Na dat project stuurde het gezelschap Charters naar Chicago om het brede scala aan bluesmuzikanten daar vast te leggen. Die sessies resulteerden in de drie-album serie Chicago/The Blues/Today! in 1966. De albums omvatten Junior Wells met Buddy Guy, Muddy Waters' bandleden Otis Spann en James Cotton, Otis Rush, Homesick James, Johnny Shines, Big Walter Horton en Charlie Musselwhite.

Vanguard bracht talloze klassieke opnames uit, zowel in eigen land geproduceerd als geïmporteerd. Veel van de laatste waren afkomstig van het Britse Pye Records-label, met optredens van het Halle Orchestra onder leiding van Sir John Barbirolli. De opnamen waren zo uitzonderlijk dat veel klassieke radiostations ze programmeerden. Vanguard bracht begin jaren 1970 zelfs enkele quadrafonische klassieke opnamen uit, waaronder een uitvoering van Tsjaikovski's Vierde Symfonie met het American Symphony Orchestra^[5] onder leiding van Leopold Stokowski. Het label bracht ook veel uitvoeringen uit van het Utah Symphony Orchestra^[6] onder leiding van Maurice Abravanel^[7], waaronder een van de eerste sets van de volledige tien symfonieën van Gustav Mahler, een complete uitvoering van The Nutcracker, evenals de eerdere P.D.Q. Bach-opnamen, van 1965 tot 1983. Vanguard was het eerste Amerikaanse label dat de volledige 1944 hifi-opnamen uitbracht van componist Richard Strauss die het Wiener Philharmonisch Orkest dirigeerde in de meeste van zijn toongedichten; de opnamen zijn gemaakt op de Magnetophon-bandopnameapparatuur in het Weense operagebouw.

De veelheid aan populaire interne klassieke muziekseries die tussen 1950 en 1966 door de Solomons bij Vanguard en Bach Guild werden uitgebracht, omvatten, naast 22 cantates van Bach, de virtuoze trompet, virtuoze fluit en virtuoze hobo, samen met German University Songs met Erich Kunz^[8] , liederen uit de Auvergne, Weense dansen met Willi Boskovsky, traditionele liederen van Roland Hayes, Four Seasons van Vivaldi en andere concerten van I Solisti di Zagreb, muziek van Ralph Vaughan Williams, talrijke Haydn-symfonieën uitgevoerd door het Esterhazy Orchestra^[9], een dubbel-lp van de opera Orfeo ed Euridice van Gluck, gezongen in het Italiaans met de Weense Staatsopera onder leiding van Charles Mackerras^[10], en een invloedrijke Mahler-cyclus met het Utah Symfonie Orkest onder leiding van Maurice Abravanel.

Na het betreden van de rock-'n-roll-markt door Country Joe and the Fish te contracteren, begon Vanguard een 6500-serie voor publicaties door rockacts, maar had weinig succes. Tegen het begin van de jaren 1970, met acts als Joan Baez en Ian & Sylvia die naar andere labels vertrokken, en tegenvallende verkopen voor de klassieke budgetreeks Everyman, was Vanguards status in de muziekindustrie afgenomen. Het label bleef minimaal actief met speciale publicaties zoals die van de Indiase klassieke muzikant en sarodvirtuoos Vasant Rai^[11]. Een onverwachte nieuwigheid bij Vanguard, Shaving Cream van Benny Bell, bracht het bedrijf ertoe albums met humoristische muziek uit te brengen, geïnspireerd door Dr. Demento^[12]. In de late jaren 1970 bracht Tom Paxton de twee albums New Songs from the Briar-patch en Heroes uit bij het label. Een paar disco-albums van acts als Players Association werden op Vanguard uitgebracht zonder veel impact op de hitparade.

Na deze bijna rustperiode werd Vanguard in 1985 verkocht aan de Welk Music Group, die de klassieke muziekcatalogus terug verkocht aan Seymour Solomon. Welk Music Group heeft het label nieuw leven ingeblazen door een groot deel van zijn uitgebreide folk- en populaire muziekcatalogus opnieuw uit te geven (waarvan een groot deel al enkele jaren niet meer gedrukt was) op cd, en een aantal nieuwe artiesten te contracteren (zoals Matt Nathanson , Mindy Smith, Greg Laswell en Trevor Hall), naast gevestigde muzikanten als Merle Haggard, John Fogerty, Chris Isaak, Robert Cray, Shawn Mullins en Linda Ronstadt. Het label ging ook marketingpartnerschappen aan met een aantal door artiesten gerunde labelafdrukken, waaronder Levon Helm (Dirt Farmer Music), Indigo Girls (IG Recording) en Chely Wright (Painted Red Music). Dit tijdperk voor Vanguard oogstte ook het label drie opeenvolgende Grammy Awards voor Levon Helm, meerdere Grammy Awards voor Robert Cray en een RIAA-gecertificeerde platina-single voor Come on Get Higher van Matt Nathanson. In 2008 begon Welk Music Group een distributieovereenkomst met EMI om zijn labels, waaronder Vanguard, af te handelen.

Na de dood van Seymour Solomon werd Vanguard Classics verkocht aan Artemis Records, dat het bedrijf nieuw leven inblies met nieuwe publicaties van Leon Fleisher en Gil Shaham. Toen Artemis in 2004 stopte, werd de Vanguard Classics-catalogus verkocht aan Sheridan Square Entertainment, dat het Vanguard Classics-materiaal in licentie geeft. Sheridan Square werd uiteindelijk IndieBlu, dat in 2010 werd overgenomen door Entertainment One. Vanguard Music Group werd in april 2015 overgenomen door Concord Bicycle Music.

Vanguard gebruikte de Brooklyn Masonic Temple in New York als een van zijn opnamestudio's voor veel van zijn sessies.

• Flip Records was een niet lang bestaand label, dat zich had gespecialiseerd op new wave en dancemuziek. Na twee publicaties werd dit echter stopgezet.
• Bij Bach Guild verschenen o.a. een reeks opnamen van muziek van Bach als cantaten met Oostenrijkse artiesten en de dirigent Felix Prohaska.