Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Naar inhoud springen

Luik-Bastenaken-Luik 1980

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van België Luik-Bastenaken-Luik 1980
66e editie
Datum 20 april 1980
Startplaats Luik
Finishplaats Luik (Sauvenière)
Totale afstand 244 km
Gem. snelheid 34,717 km/h
Deelnemers 174 (21 aangekomen)
Eindklassementen
Eerste Vlag van Frankrijk Bernard Hinault
Tweede Vlag van Nederland Hennie Kuiper
Derde Vlag van België Ronny Claes
Navigatie
Luik-Bastenaken-Luik 1979     Luik-Bastenaken-Luik 1981
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

De 66e editie van Luik-Bastenaken-Luik werd gehouden op zondag 20 april 1980. Van de 174 gestarte renners zouden slechts 21 de finish bereiken, vanwege de zware winterse weersomstandigheden. De naam Liège-Bastogne-Liège werd tijdens deze editie al snel verbasterd tot neige-Bastogne-neige (neige is Frans voor sneeuw).[1] Later werd het een van de zwaarste wielerkoersen ooit genoemd.[2] De Fransman Bernard Hinault won deze heroïsche editie van La Doyenne. Hij had bevriezingsverschijnselen aan zijn vingers en heeft er tot op de dag van vandaag last van.[3]

Deelnemende ploegen

[bewerken | brontekst bewerken]
Vlag van Frankrijk Renault-Gitane Vlag van Frankrijk Peugeot-Esso-Michelin Vlag van België IJsboerke-Warncke Eis
Vlag van België Boule d'Or-Sunair-Colnago Vlag van Frankrijk La Redoute-Motobécane Vlag van België Safir-Ludo
Vlag van België Splendor-Admiral Vlag van Nederland TI-Raleigh-Creda Vlag van België DAF Trucks
Vlag van Italië Bianchi-Piaggio Vlag van België Boston-Mavic Vlag van Frankrijk Miko-Mercier-Vivagel
Vlag van Frankrijk Puch-Campagnolo-Sem Vlag van Italië Gis Gelati Vlag van België Marc-Carlos-V.R.D.-Woningbouw

Bij de start in Luik werden de renners reeds verwelkomd door sneeuw. Na de start veranderde de neerslag in een heuse sneeuwstorm. Na 70 km was al de helft van het peloton afgestapt. De Belg Rudy Pevenage demarreerde in Houffalize en had op de Stockeu meer dan twee minuten voorsprong. Op de Côte de la Haute-Levée werd hij bijgehaald door de ontsnapte Fransman Bernard Hinault. Hinault sprong weg met nog 77 km te gaan en kwam solo aan op de Boulevard de la Sauvenière. Bijna tien minuten later arriveerden Hennie Kuiper en neo-prof Ronny Claes. In totaal wisten slechts 21 van de 174 gestarte renners de finish te behalen.[4][5]

rang renner ploeg tijd
1 Vlag van Frankrijk Bernard Hinault Renault-Gitane 7u01'42"
2 Vlag van Nederland Hennie Kuiper Peugeot-Esso-Michelin + 9'24"
3 Vlag van België Ronny Claes IJsboerke-Warncke Eis z.t.
4 Vlag van België Fons De Wolf Boule d'Or-Sunair-Colnago + 10'34"
5 Vlag van Frankrijk Pierre Bazzo La Redoute-Motobécane z.t.
6 Vlag van België Ludo Peeters IJsboerke-Warncke Eis z.t.
7 Vlag van België Herman Van Springel Safir-Ludo + 12'05"
8 Vlag van België Guido Van Calster Splendor-Admiral + 12'35"
9 Vlag van Nederland Johan van der Velde TI-Raleigh-Creda z.t.
10 Vlag van België Eddy Schepers DAF Trucks z.t.
11 Vlag van Frankrijk Gilbert Duclos-Lassalle Peugeot-Esso-Michelin z.t.
12 Vlag van Italië Silvano Contini Bianchi-Piaggio z.t.
13 Vlag van Nederland Henk Lubberding TI-Raleigh-Creda + 16'03"
14 Vlag van Zwitserland Stefan Mutter TI-Raleigh-Creda z.t.
15 Vlag van Frankrijk Pascal Simon Peugeot-Esso-Michelin z.t.
16 Vlag van Nederland Jan Jonkers Boston-Mavic + 17'59"
17 Vlag van Nederland Bert Oosterbosch TI-Raleigh-Creda + 18'35"
18 Vlag van België Paul Wellens TI-Raleigh-Creda z.t.
19 Vlag van Nederland Frits Pirard Miko-Mercier-Vivagel z.t.
20 Vlag van Frankrijk Jean-Raymond Toso Puch-Campagnolo-Sem + 24'06"
21 Vlag van Noorwegen Jostein Wilmann Puch-Campagnolo-Sem + 27'00"