Huis La Tour d'Auvergne

La Tour d'Auvergne was een Frans adellijk huis, waarvan de naam verwijst naar het dorpje La Tour-d'Auvergne (met streepje). Een oudere tak, uitgestorven in 1524, bezat ongeveer kleine halve eeuw lang de titels van graaf van Auvergne en graaf van Boulogne. Een andere tak, uitgestorven in 1802, had de titel van hertog van Bouillon sinds 1594 en die van hertog van Albret en hertog van Château-Thierry sinds 1651.

Alhoewel er meerdere La Tour's genoemd worden in documenten uit de 11e en 12e eeuw, blijft de geschiedenis onduidelijk tot de 13e eeuw, wanneer zij heer van la Tour in Auvergne zijn. De la Tours hebben nauwe banden met de pausen in Avignon en velen van hen waren bisschop en kardinaal. In 1352 trouwde Guy de la Tour met Marthe van Beaufort, een nicht van paus Gregorius XI. Hun zoon Bertrand IV de la Tour trouwde met Maria I van Auvergne, gravin van Auvergne en van Boulogne. Bertrand V de La Tour erfde op die manier deze beide graafschappen.

Diens zoon, Bertrand VI de la Tour ruilt in 1477 met koning Lodewijk XI van Frankrijk Boulogne tegen Lauragais .

In Auvergne was Anna de la Tour, gravin van 1501 tot 1524, de laatste uit deze tak van het huis La Tour.

Ene Bertrand de La Tour d'Auvergne, heer van Olliergues en verschillende andere heerlijkheden, was de stamvader van een andere tak van de familie. Zijn nakomelingen verwierven door huwelijk achtereenvolgens ook het burggraafschap van Turenne, het Vorstendom Sedan en het hertogdom Bouillon.

Door het huwelijk van Hendrik van Bouillon met Elisabeth van Nassau, dochter van Willem van Oranje, kreeg hun zoon Frederik Maurits de La Tour d'Auvergne (1605-1652) even uitzicht op een rol in de Nederlanden, maar hij keerde terug in Franse dienst. Hij moest in 1651 zijn strategisch belangrijke bezittingen rond Sedan ruilen voor de hertogelijke titels van Albret en Château-Thierry. Frederik Maurits' zoon, Godfried Maurits de la Tour d'Auvergne, werd de eerste effectief regerende hertog van Bouillon, toen het kleine hertogdom in 1678 door de Fransen veroverd werd op de Spaanse Nederlanden. Na de napoleontische tijd, met het verdrag van Wenen in 1815, kwam Bouillon weer in Nederlandse handen.