hoor

• Geluid:  hoor    (hulp, bestand)
• IPA: / hor / (1 lettergreep); /ɦɔːr/

• hoor

• In de betekenis van ‘tussenwerpsel: ter bevestiging van een uitspraak’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1781 ^[1]

hoor

1. ter bevestiging, ontkenning, toestemming, instemming enz. tussen of na een uitspraak of mededeling

   • Meerminnen bestaan niet echt, hoor! 

• het beginsel van hoor en wederhoor toepassen

• Hij wijst op het fractiereglement van D66 waarin volgens hem duidelijk staat welke procedure er moet worden gevolgd als een lid uit de fractie wordt gezet. Zo moet er met de voltallige fractie worden vergaderd, moet er hoor en wederhoor zijn en moet er met het afdelingsbestuur van D66 zijn gesproken.^[2]
• In dit soort gevallen is het belangrijk - voor het bedrijf, voor de betrokkenen én juridisch - om een klacht voortvarend, maar ook zorgvuldig, op te pakken. Het beginsel van hoor en wederhoor is daarbij van zeer groot belang. De klager moet worden gehoord maar óók degene waarover is geklaagd. Beiden moeten hun verhaal kunnen doen. Het doen van nader onderzoek kan nodig zijn als de verhalen van de klager en degene waarover is geklaagd haaks op elkaar staan. In dat geval kunnen collega’s bijvoorbeeld worden gehoord.^[3]

hoor

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van horen
   

   • Ik hoor. 

2. gebiedende wijs van horen
   

   • Hoor! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van horen
   

   • Hoor je? 

   ▸ Ik bedankte hem, trok me terug in de wc, de enige stille ruimte waar de telefoon nog bereik had, en belde mijn dochter in Nederland. Het was daar nog vroeg in de ochtend, maar gelukkig nam ze snel op. ‘Lang zal ze leven, lang zal ze leven…’ zong ik opgewekt door de telefoon, maar al snel hoorde ik ‘hallo…hallo…ik hoor niks, mam’.^[4]

• Het woord hoor staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "hoor" herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.