hale

• Geluid:  hale    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈhalə/

• ha·le

vervoeging van
halen

hale

1. aanvoegende wijs van halen

   • De drommel hale me als ik het begrijp. 

• Het woord hale staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• Geluid:  hale    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈhæːlə /

• Werkwoord: afkomstig van het Oudnoordse woord hala, dat van het Nederduitse woord halen komt
• Zelfstandig naamwoord: afkomstig van het Oudnoordse woord hali

Naar frequentie	4316

stamtijd
onbepaalde wijs	tegenwoordige tijd	verleden tijd	voltooid deelwoord
hale	haler	halede	halet
	volledig

hale

1. (langzaam en gelijkmatig) trekken, eruittrekken
2. (figuurlijk) eruit halen
3. (figuurlijk) slepen
4. halen

• [1]: varpe
• [3]: hive

• [1]: nedhale
• [2]: hale frem
• [2]: hale op
• [2]: hale ud

• [4]: hale ind på

• [4]: hale torsk i land
  [1]: hive torsk i land
  [1]: trække torsk i land
  

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	hale	halen	haler	halerne
genitief	hales	halens	halers	halernes

hale, g

1. (zoötomie) staart (van een dier)
2. (anatomie) achterwerk, billen, kont, zitvlak
3. (astronomie) staart (van een komeet)
4. (figuurlijk) achterdeel, achterkant (b.v. van een trein of een vliegtuig)
5. (figuurlijk) een staartachtige streep of rij (b.v. van kinderen)

• [2]: bagdel
• [2]: ende
• [2]: rumpe
• [4]: haleparti
• [5]: række
• [5]: stribe

• [1]: legemsdel

• [1]: hestehale
• [1]: fiskehale
• [1]: grisehale
• [1]: halefjer
• [1]: haleløs
• [1]: halerod
• [1]: halespids
• [1]: hundehale
• [1]: jomfruhummerhale
• [1]: påfuglehale
• [3]: komethale
• [4]: haleparti
• [5]: svalehale

• [1]: lunte

• [1]: busket hale

• [1]: kort hale

• [1]: lang hale

• [1]: logre med halen

• [1]: binde i halen på

• [1]: krølle på halen (historien, ..)

• [1]: stikke halen mellem benene

• [2]: bide sig selv i halen

• [2]: falde på halen

• [2]: hverken hoved eller hale
  [5]: uden hoved eller hale
  [5]: uden hoved og hale

• [2]: sætte sig på halen

• [5]: i halen af
  i halen på

• hale in:
  Det Danske Sprog- og Litteraturselskab
  Den Dankse Ordbog op website:ordnet.dk

vervoeging van
haler

hale

1. eerste en derde persoon enkelvoud onvoltooid tegenwoordige tijd (indicatif présent) van haler
2. eerste en derde persoon enkelvoud tegenwoordige aanvoegende wijs (subjonctif présent) van haler
3. tweede persoon enkelvoud gebiedende wijs (impératif présent) van haler

hale

1. huis

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / ˈhɑːlə /

• Werkwoord: afkomstig van het Oudnoordse woord hala, dat van het Nederduitse woord halen komt
• Zelfstandig naamwoord: afkomstig van het Oudnoordse woord hali

Naar frequentie	6293

vervoeging
onbepaalde wijs	hale	hale
tegenwoordige tijd	haler	haler
verleden tijd	hala halet	halte
voltooid deelwoord	hala halet	halt
onvoltooid deelwoord	halende	halende
lijdende vorm	hales	hales
gebiedende wijs	hal	hal
vervoegingsklasse	Klasse 1 zwak	Klasse 2 zwak
opmerking	optioneel

hale

1. onovergankelijk (krachtig en gelijkmatig) trekken
2. onovergankelijk slepen
3. onovergankelijk halen

• [1]: dra
• [1]: trekke
• [1]: varpe
• [2]: slepe
• [3]: hive

• hale av
• hale i
• hale inn
• hale innpå
• hale opp
• hale ut

• [3]: hale seieren i land

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	hale	halen	haler	halene
genitief	hales	halens	halers	halenes

hale, m

1. (zoötomie) staart (van een dier)
2. (anatomie) achterwerk, billen, kont, zitvlak
3. (astronomie) staart (van een komeet)

   «Kometen har en lang, lysende hale.»

   De komeet heeft een lange, lichtgevende staart.

4. (figuurlijk) achterdeel, achterkant (b.v. van een trein of een vliegtuig)
5. (figuurlijk) een staartachtige streep of rij (b.v. van kinderen)

• [1]: rove
• [1]: spord
• [1]: spæl
• [1]: stjert
• [1]: svans
• [1]: vele
• [2]: bakdel
• [2]: bakende
• [2]: rumpe
• [5]: etterord
• [5]: følge

• [1]: vedheng

• [1]: halefjær
• [1]: halefjør

• [1]: logre med halen

• [1]: stikke halen mellem beina

• [2]: sette seg på halen

• Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
• IPA: / ˈhɑːlə /

• Werkwoord: afkomstig van het Oudnoordse woord hala, dat van het Nederduitse woord halen komt
• Zelfstandig naamwoord: afkomstig van het Oudnoordse woord hali

vervoeging
onbepaalde wijs	hale hala	hale hala
tegenwoordige tijd	halar	haler
verleden tijd	hala	halte
voltooid deelwoord	hala	halt
onvoltooid deelwoord	halande	halande
lijdende vorm	halast	halast
gebiedende wijs	hal hala hale	hal
vervoegingsklasse	Klasse 1 zwak	Klasse 2 zwak
opmerking	optioneel	optioneel

hale

1. onovergankelijk (krachtig en gelijkmatig) trekken
2. onovergankelijk slepen
3. onovergankelijk halen

• [1]: dra
• [1]: trekke
• [1]: varpe
• [2]: slepe
• [3]: hive

• hale av
• hale i
• hale i land
• hale inn
• hale innpå
• hale opp
• hale ut

• [3]: hale sigeren i land

	enkelvoud		meervoud
	onbepaald	bepaald	onbepaald	bepaald
nominatief	hale	halen	halar	halane

hale m

1. (zoötomie) staart (van een dier)
2. (anatomie) achterwerk, billen, kont, zitvlak
3. (astronomie) staart (van een komeet)

   «Kometen hadde ein lang, lysande hale.»

   De komeet had een lange, lichtgevende staart.

4. (figuurlijk) achterdeel, achterkant (b.v. van een trein of een vliegtuig)
5. (figuurlijk) een staartachtige streep of rij (b.v. van kinderen)

• [1]: rove
• [1]: spord
• [1]: spæl
• [1]: stjert
• [1]: svans
• [1]: vele
• [2]: bakdel
• [2]: bakende
• [2]: rumpe
• [3]: komethale
• [5]: etterord
• [5]: følgje

• [1]: vedheng

• [1]: halefjør

• [1]: logre med halen

• [1]: stikke halen mellem beina

vervoeging van
halar

hale

1. aanvoegende wijs eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van halar
2. aanvoegende wijs derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van halar
3. gebiedende wijs (bevestigend en ontkennend) derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van halar

• IPA: /ɦalɛ/

• ha·le

hale

1. datief enkelvoud van hala
2. locatief enkelvoud van hala

• ha·le

hale

1. datief enkelvoud van hal