Ulysses Simpson Grant

Ulysses S. Grant weer de Söhn un eerstboren vun söss Kinner vun den Garver un Saadler Jesse Grant un sien Frau Hannah, borene Simpson. De Vader weer dör sien Bedriev to bescheeden Wohlstand kommen. In sien Kindheit hett he fröh en besünner Geschick in't Rieden un in' Ümgang mit Peer entwickelt.^[1]

In dat Öller vun 17 Johren wurr he up Wunsch vun sien Öllern as Kadett an de US-Militärakademie in West Point, New York beropen. Ut Versehn wurr Grant in West Point as Ulysses S. Grant anmeldt. Grant hett dat nich verbeetern laaten un behull de Naam. Dat dat Initial as Afkörten för den Gebortsnaam vun sien Moder stunn, hett Grant in latere Johren bestreeden. Eerst tegen Enn' vun sien Leven leet sück Grant up de Naams Ulysses Simpson döpen.^[2]

1843 gradueer he as 21. vun 39 vun sien Johrgang, wobi he sien Stärken in den Beriek vun de mathematischen Studien harr. He hett haapt, en Anstellen as Perfesser to finnen, wurr aber in dat Heer versett.^[3]

An' 22. August 1848 hett Grant Julia Boggs Dent (1826–1902), de Süster vun en West-Point-Kameraden, heiraadt. Dat Paar harr veer Kinner: Frederick Dent Grant (1850–1912), Ulysses Simpson Grant, Jr. (1852–1929), Ellen Wrenshall Grant (1855–1922) un Jesse Root Grant (1858–1934).

Nah sien Deelnahme an den Mexikaansch-Amerikaanschen Krieg (1846–1848), den he in sien Memoiren as den ungerechtesten Krieg betekent hett, de je en starken gegen en swaaken Staat führt harr^[4], wurr Grant to'n Hauptmann befördert. Nah den Krieg wurr he tonächst in dat Oregon-Territorium un ansluutend nah Kalifornien versett. De dormit verbunnen Trennung von sien Familie hett hüm düchtig to schaffen maakt; dormals keem ok eerste Gerüchte up, dat he Alkoholiker weer. 1854 hett Grant dat US-Heer verlaaten, nahdem hüm wegen den Alkoholismus en Kriegsgerichtsverfohren androht wurrn weer. In de folgen söben Johren hett Grant mit wenig Spood as Geometer, Farmer un Grundstücksmakler in St. Louisarbeit un hulp sluutend siet 1860 sien Vader un sien Bröers in de Ledderworenhandlung in Galena, Illinois.

 

Kört nah Utbröök vun den Börgerkrieg wurr Grant vun Gouverneur vun Illinois, Richard Yates, to'n Regimentskommandeur vun dat 21. Illinois-Infanterieregiments nömmt un to'n Oberst befördert; an' 7. August to'n Brigadegeneral vun de Freewilligen.

Eersten Kriegsruhm un Berühmtheit wunn Grant dör sien spoodriek Feldtüüg in dat nördliche Tennessee. He nehm den wichtigen Platz Paducah an de Münn vun den Tennessee in den Ohio in un hett General Leonidas Polk an' 7. November 1861 bi Belmont an' Mississippi, up de gegenöverliggen Siet vun Columbus.

De Innahm vun Paducah hett de Grundlaag schaffen, um later Fort Henry an' Tennessee (6. Februar 1862) un Fort Donelson an' Cumberland (16. Februar 1862) to erobern. Disse Siege hemm de Union eerste Erfolgserlevnisse nah de Nedderlaag in de Eerste Slacht an' Bull Run inbrocht. Grant wurr doruphen to'n Generalmajor befördert. Berühmt wurr sien Forderung nah unconditional surrender (bedingungsloos Kapitulatschoon) gegenöver den Kommandanten vun Fort Donelson; de beid Wöör wurrn bald sien Ökelnaam. In de Slacht vun Shiloh leet sück Grant an' 6. April 1862 woll vun de Truppen vun den Süüdstaten-General Albert Sidney Johnston bi Shiloh (oder Pittsburgh-Landing) överraschen (woför he scharp kritiseert wurr); hartnäckig hett he aber sien Stellung hollen un kunn de Slacht an' Enn' to sien Gunsten entscheeden, nahdem General Don Carlos Buell Entsatz leist harr. Ok hett man hüm mehrfack sien Alkoholkonsum vörsmeeten. Präsident Abraham Lincoln hett Grant aber de Rügg stärkt: „Ick kann nich up dissen General verzichten. He kämpt.“ Grant bleev Böverbefehlshebber vun de Tennessee-Armee.

Grant kunn sien Erfolge in' September un Oktober 1862 fortsetten, as he de Slachten bi Yuka un Corinth wunn. In' Harvst 1862 rück Grant mit de Tennessee-Armee up Vicksburg vör, den eenzigen noch vun de Süüdstaaten hollen Oort an' Mississippi, de den Stroom spaaren dee. He kunn Vicksburg aber eerst nah düchtig lang un hartnäckig Belagerung an' 4. Juli 1863 innehmen, nahdem de Süüdstaaten-Garnison kapituleert harr (kiek ok Slacht um Vicksburg). Völfack wurrd dit  – tosommen mit de meest tietgliek Slacht vun Gettysburg – as Wennenpunkt vun den Börgerkrieg ansehn.

In' Harvst 1863 wurr Grant to'n Böverbefehlshebber vun de in Chattanooga vun den Süüdstaatlern belagert Unionsstrietkrkaften nömmt. Grant sörg tonächst för den Ersatz vun den glücklosen William S. Rosecrans (de harr de Slacht an' Chickamauga verloren) dör General George H. Thomas un hett dat schafft, den Belagerungsring to dörbreeken. In de Slacht vun Chattanooga hemm sien Truppen de konfödereerte Tennessee-Armee vun de Hööchttüüg vun de Missionary Ridge un den Lookout Mountain in de Flucht slahn. De Konföderierten sünd bit nah Dalton in Georgia utweeken. Dordör weern Kentucky un Tennessee sekert. Georgia as ok de gesamt Süüdoosten vun dat Sezessionsrebeet weern up de anner Siet in hör Rügg bedroht.

Nah de Slacht vun Chattanooga wurr Grant för sien Verdeensten to'n Generalleutnant befördert. In de Historie vun de USA harr bit dorhen blots George Washington dissen militärischen Rang inne. An' 17. März 1864 wurr Grant Böverbefehlshebber vun dat Heer. Sien bitherig Kommando in' Westen hett he an William Tecumseh Sherman övergeeven.

Up den östlichen Kriegsschauplatz in Virginia wies sück wedder mal de Hartnäckigkeit as en vun Grant sien herutragen Eegenschapen. Harrn sien Vörgänger nah verloren oder nich eendüüdig entscheeden Slachten gegen de Nord-Virginia-Armee vun Robert E. Lee den Rücktoog antreeden, so bleev he mit de Potomac-Armee un anner Armeen an Oort un Stäe un verwickel den Gegner in andüern Kämpen. Dormit hett he dat henkreegen, dat de Süüdstaaten en duersam Defensivpositschoon harrn un se in' Woortsin utblööden deen. De vun Lee bit dorhen spoodriek anwennd Offensive ut defensiv Positschonen herut weer dormit nich mehr mögelk.

Grant wurr wegen sein bannig verlustriek Strategie in de eeegen Riegen as Slächter betekent, kunn dormit aber in' Sömmer 1864 tonehmend militärischen Spood vörwiesen. In blots veer Week verlor he nah dat Överschreeden vun den Rapidan 44.000 Mann, sien Gegner Lee dorgegen 25.000. Grant rück dorbi immer dichter an Richmond, de Hööftstadt vun de Konföderatschoon, heran. Nah de Slacht in de Wilderness hett Grant nah missglückten Umgahnmanövers in de Slacht vun Cold Harbor en Frontalangreep gegen de ut Schüttengrabensystemen verteedigen konfödereerte Armee anordnet. Disse völlig utsichtsloos, vun gegnerisch Suldaten as Mord betekent Angreep weer de eerste „moderne Slacht“ un leefer en Vörsmack up de Kriegsführung vun den Eersten Weltkrieg. Grant hett de Slacht eerst afbraken, nahdem sück sien Kommandeeren Generale wiegert harrn, nee Angreepswellen to starten. Grant schreev later in sien „Ic kebb den letzten Angreep bi Cold Harbor immer beduurt … Wi hemm nich den geringsten Vördeel reckt as Utgliek för de swoor Verluste, de wi insteeken mussen.“

Nah Cold Harbor kunn Grant nich mehr up direkten Weg nah Richmond vörstööten un muss sück up de lang Belagerung vun Petersburg, en strategisch wichtig lütt Stadt süüdlich vun Richmond, inlaaten. As Grant dat sluutend Anfang April 1865 gelung, de konfödereert Liens an mehreren Stäen dörtostööten, brook de bit dorhen goot neegen Maand bestahn Verteidigungslien vun de Nord-Virginia-Armee tosommen un de Armee vun Lee muss sück ut Petersburg torüchtrecken. Binnerhalv wenig Daag muss ok Richmond evakueert wurrn un de Truppen vun Lee sünd denn westwärts marscheert, wo se sluutend vun de Unions-Kavallerie ünner dat Kommando vun den lateren Böverbefehlshebber vun dat Heer Philip Henry Sheridan, de en eng Vertroooten vun Grant weer un all ünner hüm up den westlichen Kriegsschauplatz kämpt harr, inhaalt wurrn. Lee wull dör en Vereenigung vun de Nord-Virginia-Armee mit den Resten vun de konfödereerte Westarmee ünner General Johnston en Bündelung vun de Kräfte un dormit de Fortsetzung vun den Krieg recken.

De Potomac-Armee hett dat verhinnert un so nehm Grant an' 9. April 1865 sluutend bi Appomattox Court House in Virginia de Kapitulatschoon vun de Nord-Virginia-Armee ünner General Lee entgegen (kiek ok Appomattox-Feldtoog). Nah den Krieg wurr hüm an' 25. Juli 1866 den vun den Kongress nee geschaffen Rang vun den General of the Army of the United States verleeht. He bleev bit to sien Kandidatur för de Präsidentschap Böverbefehlshebber vun dat Heer.

 

 

 

 

Up de Convention vun de Republikaansch Partei in Chicago an' 20. Mai 1868 wurr Grant wegen sien Ruhm as Kriegsheld in' Norden un de Achtung, de he in de Süüdstaaten wegen sien ehrenhaften Behandlung vun Lee in Appomattox Court House harr, ahn nennenswerte Oppositschoon as Präsidentschapskandidat vun de Republikaner wählt. De Wahlkamp stunn ünner dat Motto „Let us have peace“, dat Grant sülvst in den Breef präägt harr, mit de he sien Nomineeren akzepteert harr. An' Wahldag 1868 wunn he mit 309.684 Stimmen Vörsprung vun all tosommen 5.716.082 uttellt Stimmen gegen den Kandidaten vun de Demokraatsche Partei, Horatio Seymour, un wurr de 18. Präsident vun de USA. Grant weer van' 4. März 1869 bit 4. März 1877 in't Amt. Viezpräsident wiels sien eerst Amtstiet (1869 bit 1873) weer Schuyler Colfax, de bi de Wahl van 1872 aber gegen Henry Wilson uttuuscht wurr. Wilson is in' November 1875 storven, so dat das Amt vun den Viezpräsidenten för den Rest vun Grant sien tweet Amtsperiood vakant bleev, wiel de rechtliche Grundlaag för en latere Ernennung vun en, de nich wählt wurrn weer, noch nich beslooten wurrn weer.

Politisch weer de Präsidentschap vun Grant dör de Herutforderungen vun de Reconstruction, de gefährlich Situatschoon in de Alabamafraag, de Kriegsgefohr in den Verloop vun de Virginius-Krise as ok de wertschaplich Folgen vun den Grünnerkrach van 1873 kenntekent. Bi de Ernennung vun sien Kabinett weer hüm doran gelegen, dat he wiederhen so ansehn wurr, as wenn he över de Parteien stahn dee. Dormit hett he aber republikaansch Führer düll maakt, de fast mit en Ministerposten rekent harr, aber nu nich to'n Toog keemen. As en vun sien best Ministers gellt Hamilton Fish, mit de tosommen he butenpolitisch eenig verteken kunn, wiels sück völ anner Kabinettbesetten sück later as middelmatig herutstellt hemm. Insgesamt wies sück in dat Kabinett en hooch Personalfluktuatschoon.^[5]

Sien Präsidentschap is todem dör Korruptschoonsschandaale in bit dorhen nich kennt Utmaat präägt, de bit in sien persönliche Umgebung recken deen, ok wenn hüm sülvst kien Korruptschoon ünnerstellt wurr. Wesentlich Schandaale weern de Goldspekulatschonen vun James Fisk un Jay Gould, de Stüerschandaal um den Whiskey Ring, de Stüeraffäär vun sien Finanzminister William Adams Richardson as ok de Korruptschonsaffäär vun sien Viezpräsidenten Schuyler Colfax, de Kriegsminister William Worth Belknap un den Söhn vun den Binnenminister Columbus Delano. Ok Justizminister George Henry Williams wurr wegen Vördeelsnahm in’t Amt beschuldigt un is torüchtreeden. Gegen den Marineminister George Maxwell Robeson hett dat United States House Committee on Naval Affairs en Ünnersöken wegen den Verdacht up Korruptschoon inleit. Wiel Grant tegenöver Lüüd, mit de he tosommenarbeit hett oder de hüm in de Vergangenheit hulpen harrn, en extreme Loyalität verspör, hett he sück nich troot, de bi Korruptschoon oder ineffektiv Amtsführen to entlaaten.^[5]

An' Enn' vun sien eerst Amtstiet weer Grant bi dat Volk wiederhen hooch ansehn. En Deel vun de Republikaner weer aber vun sien Politik enttäuscht un hett sück as Liberal Republican Party mit den Spitzenkandidaten Horace Greeley in den Praäsidentschapswahlkamp 1872 afspalt. De Liberal Republican Party, de ok vun de Demokraten ünnerstütt wurr, wull ünner annern de Reconstruction un bundsstaatliche Interventschonen in den Süüdstaaten beennen. De Demokraten hemm sück disse Wahllist anslooten un kien eegen Kandidaten upstellt. Greeley wies sück aber as nich besünners goot Wahlkämper. Wegen eenig Positschoonswessel, ok in de Vergangenheit to'n Börgerkrieg, dat Intreeden för Schuultolls un sück wedderspreeken, deelwies exzentrisch Forderungen weer he Grant an Popularität in de Bevölkerung düütlich ünnerlegen. Grant hett mit 56 Perzent wunnen un kunn sück 286 vun 352 Wahlmänner sekern. Ok in' Senat un in dat Repräsentantenhuus broch de Wahldag klar Mehrheiten för de Republikaner.^[6]

1875 hett Grant in en Breef an de Apenlichkeit up en wiedere Kandidatur to'n Präsidenten verzicht. Sien Ansehn weer dör de Affären in sien Kabinett beschädigt, wodör dat bi de Republikaner kien Mehrheit för hüm geev. Dat Ergevnis vun de Präsidentschapswahlen 1876 weer bi dree Süüdstaaten tüschen Republikanern un Demokraten ümstreeden. Wiels en 15-köppig Kommission ut Kongress un Böversten Gericht in disse Fraag un somit över de Präsidentschap vun Rutherford Birchard Hayes oder Samuel Jones Tilden entscheeden dee, führ Grant de Amtsgeschäfte wieder un seker de Kontinuität vun de Regeeren.^[7]

Grant verfolg, sück an Lincoln richtend, den Süüden tegenöver en Politik vun de Utsöhnung. De in' Börgerkrieg weer erkämpt Union sull stärkt, de Rechte vun de befreet Slaven schuult un fröhere Konfödereerte vun de Macht in' Süüden feernhollen wurrn. 1870 hett he dat schafft, den 15. Tosatzertikel to de Verfaaten vun de Vereenigte Staaten dör den Kongress to bringen, de den ehmaligen Slaven vull Börger- un Wahlrechte tospreeken dee, wat de Mehrheit vun de witt Bevölkerung, ok in' Noorden, aflehnen dee. In' April 1871 hett Grant den so nömmten Enforcement Act of 1871 ünnerschreven, ok as Ku Klux Klan Act bekannt, mit de he dat Recht kreeg, in Bundsstaaten de Gültigkeit vun den Habeas Corpus uttosetten un dat Kriegsrecht to verhangen. Dat weer notwennig, um gegen de tonehmen gewaltsamen Övergreepen up de nu wahlberechtigte swaart Bevölkerung in de Süüdstaaten, vör allen dör den Ku Klux Klan, mit de US-Army ingriepen to können. In' Oktober 1871 hett Grant in negen Counties vun South Carolina dat Kriegsrecht utropen. Bi völ vun disse Gewaltutbröök hett Grant vun dit Recht aber nich Gebruuk, dit ok vör den Achtergrund en besünners nah den Grünnerkrach immer grötter wurrn Afneegen in' Noorden de Reconstruction tegenöver un en dordör gefährdet republikaansch Mehrheit.

Dorto droogen ok de in Süüden grasseeren Korruptschoon as ok de tonehmen Wahlspood vun de Demokraten bi. De vun hüm ünnerschreeven Civil Rights Act von 1875 hett all Börger unafhängig vun hör Huutfarv, gliekberechtigten Togang to apenlich Inrichtungen togestahn. Letztendlich is Grant aber doran scheitert, eenmal de Rechte vun de befreet Slaven to schuulen un up de anner Siet de witt Bevölkerung vun den Süüden mit de Republikaner un de Union utsöhnen to willen.^[5]

All in sien Antrittsreed hett he an dat Schicksal vun de Indianer as de oorsprünglichen Bewahner („original occupants“) vun Amerika erinnert un hett en Richtwessel in de Indianerpolitik ankünnigt. Se sullen in schuult Reservaten dichter an de Levenswies vun de Witten ranführt un to Landwertschap brocht wurrn: Grant hett Brigadegeneral Ely Samuel Parker, en Seneca-Indianer, to'n Baas vun dat Bureau of Indian Affairs nömmt. Parker weer dormit de eerste Oorinwahner in disse Funtschoon. Mit Hülp vun den Board of Indian Commissioners, en Utschuss vun den Kongress, sull vör allen de verbreedt Korruptschoon in dissen Angelegenheiten bekämpt wurrn. As Beupdragte hett dat Board kien Politiker mehr vörslahn, sonnern mit Tostimmen vun Grant Vertreder ut Karken, vör allen Quäker, un Liddmaaten vun de Armee. Dit Hanneln wurr aber der aktuelle Dynamik nich gerecht, so dat de witt Siedler mit staatlich Ünnerstütten, as to'n Bispeel den Homestead Act un Schuul dör de Armee, de Indianer in' Westen immer wieder verdrängen kunnen. De Indianer dorgegen sind in de wöst un eensam Reservaten verarmt. Tosommenfaatend reck de Indianerpolitik vun Grant trotz goot Afsichten meest kien Fortschritte in disse Fraag.^[5]

In de Finanzpolitik hett Grant konservativ Positschonen vertreden. Dat to de Finanzeeren vun den Krieg in grooten Umfang utgeven Papeergeld, de Greenbacks bzw. United States Notes, harr dör den Sieg vun de Union an Vertroen un somit Wert wunnen, stell in de Folg aber en düern Gefohr för de Inflatschoon un wertschapliche Destabiliseeren dor. Grant streev dorum en Rückkehr to'n Goldstandard an. De Ünnernehmer Jay Gould un James Fisk hemm versöcht, över den Schwager vun Grant, Abel Corbin, Infloot up den Goldpries to nehmen, um de sien Wert dör en Torüchhollen vun de Bundsreserven to stiegern, wat aber middels en Verkoopsorder an' 24. September 1869 dör den Präsidenten un Finanzminister George Sewall Boutwell verhinnert wurr. Dat aber führ to en rapiden Verfall vun den Goldppries, de so nömmten Swaart Freedag, un hett de Raputatschoon vun de amteeren Regeeren schaad. In Folg vun den Grünnerkrach van 1873 hett de Kongress den Legal Tender Act, ok as Inflation Bill bekannt, to dat Beleven vun de Wertschap un Erhöhung vun de Gweldmengt Geldmenge verafscheedt, de vun Grant trotz anfänglich Beförwoorten in' April 1874 mit en Veto verhinnert wurr, wiel he um de internatschonale Kreditwürdigkeit vun de Natschoon besörgt weer. An' 14. Januar 1875 hett Grant den Specie Payment Resumption Act erlaaten, de de Rückkehr to'n Goldstandard inleiden dee un nah un nah de in' Umloop befindlichen Greenbacks dör Sülvermünten ersetten dee. Disse Entscheeden geev bit to dat Enn' vun dat 19. Johrhunnert de Richt vun de Währungspolitik vun de Vereenigte Staaten vör, de en hart Währung as Teel harr. Siet disse Tiet kunnen sück de Republikaner as Partei vun den Wertschaftskonservativismus profileeren, de dör Aflehnen vun dat Deficit spending, streng Disziplin bi den Staatsutgaven un dat Vermieden vun Staatsverschuldung kenntekent is.^[5]

 

En eerst Swoorpunkt in de Butenpolitik, bi de sück Grant wiels beid Amtstieden eng mit Butenminister Fish afstimmen dee, weer de Karibik. 1868 weer in Kuba de Teihnjohrig Krieg utbraken. Ofschons de amerikaansch Bevölkerung överweegend mit de um hör Unafhängigkeit vun Spanien kämpen kubaanschen Rebellen sympathiseeren dee, wull Grant de USA ut dissen Konflikt ruthollen, um sück wieder vun de Folgen vun den Börgerkrieg to verhalen. De Kongress is dormit scheitert, mit en Resolutschoon den Unafhängigkeitskamp antoerkennen, nahdem de Präsident in en Botschap an hüm sien aflehnen Positschoon bestärken dee. Verhandlungen mit Spanien över en Ankoop vun Kuba verleepen ahn Spood.^[8] In den Verloop vun den Teihnjohrigen Krieg keem dat to de Virginius-Krise tüschen Spanien, den USA un dat Vereenigt Königsriek. Utlöser weer de ehmalge Blockaadbreker USS Virginia, de, in Virginius umdöfft un in' Besitt vun en US-Staatsbörger, de Rebellen up Kuba mit Wappen un anner Göder versörg un in' Oktober 1873 vun de spaansch Marine nah Beschuss upbrocht wurr. De Besatten, dorünner amerikaansch un britisch Staatsbörger, wurr in Santiago de Cuba fastsett un wegen Piraterie vör en Standgericht stellt. Anfang November 1873 wurrn mehrere Dutzend vun de Besattendliddmaaten, dorünner de US-amerikaansch Kapitän Joseph Fry, henricht. Grant hett de Angelegenheit in' Kabinett hööchste Priorität inrüümt, bleev bi sien Kurs vun de Nichtanerkennen vun den kubaanschen Kriegstostand un hett Fish bi Verhandlungen mit den spaansch Minister Don José Polo de Barnabé ünnerstütt. In' Dezember 1873 hemm se vereenbart, dat de restlich Fangen un dat Schipp de US Navy to övergeven un de Familien vun de henricht Amerikaner dör Spanien to entschädigen sünd. Dorför segg Grant to, ünnersöken to laaten, of de Virginius berechtigt ween weer, ünner amerikaansch Hannelsflagg to fohren.

Disse tosätzliche Mögelkeit vun dat Afwannern hett nah sien Meenen nah hör Verhannelnspositschoon um betere Arbeitsbedingungen tegenöver de witt Bevölkerungsgrupp in den ehmals konfödereerten Bundsstaaten starker maakt. As de Privatsekretär mit en positivem Bericht ut Santo Domingo torüchkehr, hett Grant bi Charles Sumner, den Vöörsitter vun den Senatsutschuss för utwärtige Angelegenheiten, Ünnerstütten för dissen Plaan söcht. Ofschons de Präsident dat Gespräch mit den Indruck verlaaten harr, dat Sumner tostimmen dee, hett de sück aber bi de Debatte 1870 in' Senat to dat fraglich Afkommen vun de Upnahm vun de Dominikaansch Republiek in de Vereenigten Staaten dorgegen utspraken, womit Grant de nötige Mehrheit in' Senat nich kreeg. In en tweeten Anloop kunn Grant in' Senat tomindst henkriegen, dat en Kommission inricht wurr, de de Situatschoon in Santo Domingo ünnersöken dee un an' Enn' en Ansluss vun de Dominikaansch Republiek vörslahn dee. Nu aber weer de Stimmung in der Bevölkerung dorgegen un so verschwunn dit Projekt vun Grant sien Agenda.^[8]

Wiels de eerste Amtstiet vun Grant spitz sück de Alabamafraag, de up dat Verhollen vun dat Vereenigte Königriek to Tiet vun den Sezessionskrieg footen dee, krisenhaft to. An dar naamsgeven Bispeel vun de Alabama sull dat Königriek för de Kaperschaadens vun de Konfödereerten haftbor maakt wurrn. Dorto keemen nicht klärt Grenzfragen un Fischereerechte in Folg vun de Kanaadsch Konföderatschoon bzw. Grünnen vun dat Dominion Kanada to de Konfliktverschärfung dorto. Fish kunn Grant vun de Bedüüden vun dat good Verhältnis to London övertüügen un so wurr en Kommission ut Ünnerhändler vun de dree Länner bild, de 1871 in Washington tagen dee um en Afkommen to sluuten. Man hett beslooten, um eenig strittig Punkte to klären, en internatschonal Schiedsgericht antoropen. De dorut resulteeren un vun den Senat ok gau verafscheed Vertrag vun Washington van 1872 legg fast, dat dat Vereenigte Königriek den USA 15,5 Mio US-Dollar schulden dee. Dat dörführt Schiedsgerichtverfohren droog disse Form vun Verhanneln internatschonal Anerkennung in. Dat Afkommen verbeter dat amerikaansch-britisch Verhältnis düchtig un tellt as en wichtigen Erfolg in de Präsidentschap vun Grant.^[8]

Nah dat Enn' vun sien tweet Amtstiet reis Grant mit sien Fru twee Johr lang dör de Welt, ünner annern nah Europa un Japan. De Versöök vun en nochmalig Kandidatur bi de Präsidentschapswahl 1880 harr kien Spood. Tonächst gull Grant as en vun de utsichtsriek Kandidaten vun de Republikaansch Partei, sluutend wurr aber denn doch James Abram Garfield vörslahn.^[9]

Ansluuten Versöök, in de Investmentbranche aktiv to wurrn, hemm wegen en bedreegen Partner to sien Bankrott führt. Up Anregen vun Mark Twain fung Grant an, sien Memoiren to schrieven, de he een Week vör sien Dood fardigstellen dee. De Memoiren hemm sück good verköfft un sien Familie finanzielle Sekerheit brocht.

 

Grant, de bit to 20 Zigarren an' Dag rooken dee, is an' 23. Juli 1885 in Mount McGregor, New York an Kehlkoppkrebs storven. He un sien Fru sünd in dat Grant’s Tomb, New York City, dat gröttste Mausoleum vun Noordamerika, bestatt.

• Grants Porträt is up de 50-Dollar-Geldschien afbildt.
• En bannig olt Reesenmammutboom in den Sequoia Natschonal Park wurr General Grant Tree nömmt.
• Tosommen mit sien militärischen Gegenspeler Lee wurr Grant to’n Naamsgever vun den Kamppanzer M3.

  Ulysses Simpson Grant. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

• DNB-Katalog
• Ulysses S. Grant Digital Collection, Mississippi State University (engelsch)
• Ulysses S. Grant: A Resource Guide, The Library of Congress
• Grant in de Datenbank vun Find A Grave (engelsch)
• Memoiren vun U.S. Grant (u. a. as PDF-Dokument mit 600 Sieden)
• De Administratschoon vun Ulysses S. Grant, in Rudolf Doehn: Beiträge zur Geschichte der Nordamerikanischen Union (1881), S. 9–147

• John Keegan: Die Maske des Feldherrn, Berlin 2000, ISBN 3-88679-283-8.
• William S. McFeely: Grant. A Biography. W. W. Norton, New York 1981.
• Marie Ellen Kelsey: Ulysses S. Grant: A Bibliography. Westport 2005, ISBN 978-0-313-28176-1.
• Edward G. Longacre: General Ulysses S. Grant. The Soldier and the Man. Da Capo Press, Cambridge, MA 2006.
• Falko Heinz, Robert E. Lee und Ulysses S. Grant, Die Biographien zweier Generäle, Verlag für Amerikanistik, 2003, ISBN 3-89510-091-9.
• Josiah Bunting III: Ulysses S. Grant. The American Presidents Series: The 18th President. In: Arthur M. Schlesinger, Jr., Sean Wilentz (Hrsg.): The American Presidents. 1. Uplaag. Times Books, New York City 2004, ISBN 9780805069495.

1. ↑ http://millercenter.org/president/grant/essays/biography/2, Ulysses S. Grant - Life Before the Presidency vun Joan Waugh, Herutgever University of Virginia, Webpräsenz millercenter.org, engelsch, afropen an' 2. Juli 2014
2. ↑ Brooks D. Simpson, Ulysses S. Grant, S. 11 f., 470, Footnote 21.
3. ↑ John Keegan: Der Amerikanische Bürgerkrieg, Verlag Rowohlt, Reinbek bi Hamborg, 2000, Siet 441, ISBN 9783499628313, Originaltitel: The American Civil War. A Military History (engelsch), Översetter: Heiner Kober
4. ↑ http://www.gutenberg.org/files/4367/4367-h/4367-h.htm Memoiren Deel I, S. 53
5. ↑ ^{a b c d e} http://millercenter.org/president/grant/essays/biography/4, Ulysses S. Grant, Domestic Affairs, vun Joan Waugh, Herutgever University of Virginia, Webpräsenz millercenter.org, (engelsch) afropen an' 15. Februar 2013
6. ↑ http://millercenter.org/president/grant/essays/biography/3, Ulysses S. Grant, Campaigns and Elections, vun Joan Waugh, Herutgever: University of Virginia, Webpräsenz millercenter.org, (engelsch), afropen an' 24. Februar 2013
7. ↑ http://millercenter.org/president/grant/essays/biography/6, Ulysses S. Grant, Life After the Presidency, vun Joan Waugh, University of Virginia, Webpräsenz millercenter.org, (engelsch), afropen an' 24. Februar 2013
8. ↑ ^{a b c} http://millercenter.org/president/grant/essays/biography/5, Ulysses S. Grant, Foreign Affairs, vun Joan Waugh, Herutgever University of Virginia, Webpräsenz millercenter.org, engelsch, afropen an' 23. Februar 2013
9. ↑ American President: Ulysses S. Grant: Life after a presidency

 

Präsidenten vun de USA

George Washington | John Adams | Thomas Jefferson | James Madison | James Monroe | John Quincy Adams | Andrew Jackson | Martin van Buren | William Henry Harrison | John Tyler | James Knox Polk | Zachary Taylor | Millard Fillmore | Franklin Pierce | James Buchanan | Abraham Lincoln | Andrew Johnson | Ulysses Simpson Grant | Rutherford Birchard Hayes | James Abram Garfield | Chester Alan Arthur | Grover Cleveland | Benjamin Harrison | Grover Cleveland | William McKinley | Theodore Roosevelt | William H. Taft | Woodrow Wilson | Warren Gamaliel Harding | Calvin Coolidge | Herbert Clark Hoover | Franklin D. Roosevelt | Harry S. Truman | Dwight David Eisenhower | John F. Kennedy | Lyndon Baines Johnson | Richard Milhous Nixon | Gerald Rudolph Ford | Jimmy Carter | Ronald Wilson Reagan | George Herbert Walker Bush | Bill Clinton | George W. Bush | Barack Obama | Donald Trump | Joe Biden