ഘനം

പദോത്പത്തി

സംസ്കൃതത്തിലെ ഘനഃ എന്ന പദത്തിൽനിന്ന്

• ശബ്ദം

  (പ്രമാണം)

ഘനം

• മേഘം

  വായുവിനാൽ ഹനിക്കപ്പെടുന്നതു്, താപത്തെ ഹരിക്കുന്നതു് എന്ന അർത്ഥത്തിൽ

ഘനം

• ഓടു കൊണ്ടുണ്ടാക്കിയ ഇലത്താളം, മണി, ചേങ്ങില മുതലായ വാദ്യത്തിന്റെ പേർ

  ഹനിക്കപ്പെടുന്നതു് (ഹന ഹിംസാഗത്യോ)

ഘനം

• നാട്യത്തിലെ ഒരു വകഭേദം. കൈകൊണ്ടുള്ള ആംഗ്യവും കാലുകൊണ്ടുള്ള നൃത്തവും അധികം വേഗത്തിലോ അധികം സാവധാനത്തിലോ അല്ലാതെ ഇടമട്ടിലായാൽ അതിനു ഘനം എന്നു പേർ

  ഗതിവിശേഷം (ഹന ഹിംസാഗത്യോഃ)

ഘനം

• ഇരുമ്പുലക്ക, ഇരുമ്പുഗദ, മുൾത്തടി

  ഇതു കൊണ്ടു ഹനിക്കുന്നതിനാൽ ( മൂർത്തൗ ഘനഃ)

ഘനം

• ഭാരം

ഘനം

• ബഹുമാനം

ഘനം

• മുത്തങ്ങ

• ഇടതൂർന്നത്, നിബിഡം

• കഠിനമായിട്ടുള്ളത്

ഘനം

• ഇലവങ്ങം

ഘനം

• ഉരുക്ക്

ഘനം

• മുളക്

ഘനം

• വെളുത്തീയം

ഘനം

• അഭ്രകം

ഘനം

• ശരീരം (ഘനവരം)

ഘനം

• മരവുരി

ഘനം (ഗണിതം) ഏതെങ്കിലും ഒരു സംഖ്യയെ അതേ സംഖ്യകൊണ്ടു് രണ്ടു പ്രാവശ്യം ഗുണിച്ചാൽ കിട്ടുന്ന ഫലം

• ഘനമൂലം (cube root)

ഘനം

• വീതി
• അകലം

ഘനം

• സമൂഹം

ഘനം

• കഫം

ഘനം

• പഴുത്ത ഇരുമ്പു് അടിക്കുവാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന ഇരുമ്പു കൂടം