Semele

Vide etiam paginam discretivam: Semele (discretiva).

Semele (-es vel -ae,^[1] f., Graece Σεμέλη) in mythologia Graeca est filia Cadmi, regis conditorisque Thebarum, et Harmoniae uxoris.

Semeles apotheosis ab Antonio Caron picta

Iuppiter ipse amore eius captus est et sic, Hera nolente, Semele filium concepit postea Dionysum seu Bacchum (apud Romanos Liberum) appellatum. Praegnans Semele ab Hera persuasa est, ut Iovem rogaret se in forma divina ostendere. Ille igitur se fecit fulgorem et per incuriam Semelam comburit; sed fetum e moriente recepit et in femore suo posuit ut fetum perficeret.

Semelae tres sorores erant: Autonoë quae propter Artemidis iram reliqua filii venatoris Actaeonis sustulit. Pentheus punitus est a Dionyso ipso, quoniam cultum Bacchicum recipere in Thebas nolebat: ita mater eius, Agaue, furore divino capta, caput ei abscidit. Tertia Ino fuit, quae filios suos Athamante natos amens occidit.

Semele in Arte

Anno 1743, Georgius Fridericus Handel operam Semele pro theatro lyrico scripsit. Continet carmen praeclarissimum "Ubicumque ambulas" (Anglice: Where'er you walk).

Nexus interni

Nexus externi

Imagines Semeles in Musaeo Iconographico Warburgiano

Notae

↑ C. T. Lewis et C. Short (1879). A Latin Dictionary. Oxoniae: Oxford University Press s.v. "Semele": "Sĕmĕla, ae, pure Lat. collat. form in the cass. obll." (Semela, -ae, forma collateralis pura Latina in casibus obliquis). Vide e.g. Ciceronis Tusculanas disputationes, 1.28: "hinc Liber Semelā natus eademque famae celebritate Tyndaridae fratres".

[1] C. T. Lewis et C. Short (1879). A Latin Dictionary. Oxoniae: Oxford University Press s.v. "Semele": "Sĕmĕla, ae, pure Lat. collat. form in the cass. obll." (Semela, -ae, forma collateralis pura Latina in casibus obliquis). Vide e.g. Ciceronis Tusculanas disputationes, 1.28: "hinc Liber Semelā natus eademque famae celebritate Tyndaridae fratres".

[1]