Dinarchus

Athenas iuvenis migravit et ibi Demetrii Phalerei amicus et Theophrasti discipulus factus est. Cum Demetrius Athenis annis a.C.n. 319—307 gubernaret, maxime Dinarchus floruit, Demetrio fugato et ipse in Chalcidem fugit. Cum Demetrio Poliorcete Athenis regnante anno 291 Athenas revertisset et apud Proxenum amicum suum viveret, aurum Dinarchi iam senis semicaeci raptum est, et contra Proxenum, qui fures quaerere non iuvaret, Dinarchus orationem composuit et ipse in iudicio eam pronuntiavit, quod adhuc numquam fecisset.

In antiquitate sexaginta vel etiam sexaginta et centum orationes Dinarchi notae sunt, nos autem unam tantum habemus integram, quam contra Demosthenem scripsit anno 324, cum auri Harpali causa Demosthenes damnatus et fugatus est. Orationum contra Aristogitonem et contra Philoclem fragmenta magna servata suntː omnes tres illae orationes ad causam Harpalicam spectant et pro ignoto oratore scripta sunt.

• A. Cartault, De causa Harpalica, Lutetiae, 1881
• Gaston Colin, "Démosthène et l'affaire d'Harpale", Revue des Études Grecques, 1925ː 306-349 Secunda pars ibidem, 1926
• Dionysius Halicarnasseus, Dinarchus
• E. G. Sihler, "A Study of Dinarchus", Transactions of the American Philological Association, 1885ː 120-132
• Woldemar Troebst, Quaestiones Hyperideae et Dinarcheae, Ienae, 1882
• Ian Worthington, A Historical Commentary on Dinarchus: Rhetoric and Conspiracy in Later Fourth-Century Athens, Ann Arbour, 1992 Recensio critica

• Vita Plutarchi inscripta
• Dinarchus apud Vicifontem
• Dinarchi Contra Demosthenem apud Perseum cum versione Anglica
• Dinarchi orationes tres cum commentario Latino a Carolo Schmidt Lipsiis anno 1826 edita