Nicolaus Iosephus Jacquin

Nicolaus Iosephus Jacquin

Res apud Vicidata repertae:

Nativitas: 16 Februarii 1727; Lugdunum Batavorum
Obitus: 26 Octobris 1817, 24 Octobris 1817; Vindobona
Patria: Imperium Austriacum

Familia

Proles: Iosephus Franciscus de Jacquin

Nicolaus Iosephus Jacquin^[1] sive de Jacquin^[2] (vulgo Nikolaus Joseph von Jacquin), natus Lugduni Batavorum 16 Februarii 1727, mortuus Vindobonae 26 Octobris 1817, fuit medicus, chemicus, botanicus Hollandensis.

Post studia medica apud Universitatem Lugdunensem Batavorum, Lutetiam, dein Vindobonam migravit.

Inter 1755 et 1759 a Francisco I imperatore in Indias occidentales et mediam Americam missus est, ad plantas inveniendum pro collectionibus Palatii Belli Fontis.

In anno 1762 factus est Professor Mineralogiae in Schemnitz (hodie Banská Štiavnica Slovaciae).

In 1768 fit Professor Botanicae Chemiaeque apud Universitatem Vindobonensem, atque Rector Horti botanici Vindobonensis. Morte ei succedit filius, Iosephus Franciscus de Jacquin.

Eius memoriae dedicata sunt genera Jacquinia (Theophrastacearum) et Jacquiniella (Orchidacearum).

• 1762 : Enumeratio stirpium plerarumque, quae sponte crescunt in agro Vindobonensi montibusque confinibus Textus
• 1763 : Selectarum stirpium Americanarum historia Textus
• 1773–1778 : Flora Austriaca Textus
• 1781–1793 : Icones plantarum rariorum Textus
• 1770-1776 : Hortus botanicus Vindobonensis. Vindobonae: typis Leopoldi Joannis Kaliwoda aulae imperialis typographi (cum imaginibus Francisci Antonii de Scheidel) vol. 1 vol. 2 vol. 3
• 1797-1804 : Plantarum rariorum horti caesarei Schoenbrunnensis descriptiones et icones Vol. 1 vol. 2 vol. 3 vol. 4

Lexica biographica:  • Den store danske • Deutsche Biographie • • IPNI

Vicimedia Communia plura habent quae ad Nicolaum Iosephum de Jacquin spectant.

Siglum eius nominibus botanicis subscriptum est "Jacq." (apud IPNI reperiendum)