primus

Haec dictio adhuc stipula est. Amplificando eam adiuvabis Victionarium meliorari.

I
Cardinalis:	unus
Ordinalis:	primus prior
Adverbium:	semel
Distributivus:	singuli
Multiplicativus:	simplex
Collectivus:	unio
0 – I – II

Superlative a lingua prisca Indeuropaea *prH-i- (cognatum cum prae, *prH-ey). Vide radicem prō.

prīm|us, -a, -um

1. √ Qui est maxime ante; maturissimus.

Num. ordinalis singularis				Num. ordinalis pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	prīmus	prīma	prīmum	nom.	prīmī	prīmae	prīma
gen.	prīmī	prīmae	prīmī	gen.	prīmōrum	prīmārum	prīmōrum
dat.	prīmō	prīmae	prīmō	dat.	prīmīs	prīmīs	prīmīs
acc.	prīmum	prīmam	prīmum	acc.	prīmōs	prīmās	prīma
abl.	prīmō	prīmā	prīmō	abl.	prīmīs	prīmīs	prīmīs
voc.	prīme	prīma	prīmum	voc.	prīmī	prīmae	prīma

Anglice

√ first ☞en

Anglica Antiqua

√ forma ☞ang, fyrmeſt ☞ang, ǽreſt ☞ang, fyrſt ☞ang

Bohemice

√ první ☞cs

Croate

prvi ☞hr

Finnice

√ ensimmäinen ☞fi

Francogallice

√ premier ☞fr

Germanice

√ erster ☞de

Gothice

𐍆𐍂𐌿𐌼𐌰 (fruma) ☞got

Graeca Antiqua

√ πρῶτος (prōtos)

Italice

√ primo ☞it

Hispanice

√ primero ☞es

Lusitane

√ primeiro ☞pt

Ruthenice

√ первый (perwyj) ☞ru

Slovace

√ prvý ☞sk