gentis

Discretiva

gentis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Forma	Modus flexurae	originis
gentis	casus genitivus singularis	substantivi gēns

API: /ˈgentis/

Syllabificatio phonetica: gen·tis — morphologica: gent-is

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

class.

Paelignae dicar gloria gentis ego,

Quam sua libertas ad honesta coegerat arma,

Cum timuit socias anxia Roma manus. —Amores Ovidii Nasonis ^[1]^[2]

saec. I.

Proxima ergo nocte, cum miles, qui cruces asservabat, ne quis ad sepulturam corpus detraheret, notasset sibi et lumen inter monumenta clarius fulgens et gemitum lugentis audisset, vitio gentis humanae concupiit scire, quis aut quid faceret. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[3]^[2]

Fontes

↑ ^1.0 ^1.1 Publius Ovidius Naso - Amores (versio II, ca. 5). (Bibliotheca Augustana): Liber tertius, 15, versus 8 — gentis
↑ ^2.0 ^2.1 ^2.2 Vicicitatio: gentis.
↑ ^3.0 ^3.1 T. Petronius Arbiter, Satyricon - quae supersunt (apud Guilielmum Vande Water, Trajecti ad Rhenum MDCCIX). Cap. CXI. — gentis