pak

pak

1. paqij, bijûn, temîz, xawên
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)
2. baş, rind, temam, okey
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

• Ke'b û Murre hem Kilab û hem Qusey
  Hem ji pişta wî Quseyyê pak û saf
  Ew emanet hate nik 'Ebdulmenaf — (Mela Hesenê Bateyî, Mewlûda Kurdî, ~1720)

Li devera Serhedê pak bi ramana çê, baş, qenc bi kar tê û paqij pakbûnê diyar dike; herwekî ku pîs bo bed, neçê, xirab bi kar tê û bo pîsatiyê qirrêj, qilêr tê gotin. Ev diyarde li başûrtirê zimanên kurdî jî diyar e wek xas û gen.

• kurdî-erebî: پاک‎

proto-hindûewropî: *peu- / *pu- ("pak kirin, paqij kirin")

proto-îranî:

partî: pewag

pehlewî: pak, pakih ("pak, paqij")

farisî: pak ("pak, paqij")

kurmancî: pak, paqij ("pak, paqij")

soranî: pak ("pak, paqij")

zazakî: pak ("pak, paqij")

sanskrîtî: paveka- ("pak, paqij")

latînî: purus, putus ("pak, paqij") > fransî: pur, îngilîzî: pure

Çavkanî: Horn p.62, Watkins p.67, Etymonline

pak

1. Ji bo qelîte yan jî tenduristîyê ne baş ne jî xerap, li ortê.

   Tu çewa yî? − Pak im.

   Hewa çewa ye? − Pak e.

   Soleke pak kirî.

   Etîmolojiya vê peyvê nehatiye nivîsîn. Eger tu bi rastî bizanî, kerem bike bişkoka "biguhêre" ya di ser van gotinan re bitikîne û etîmolojiya vê peyvê binivîse. Çavkaniyên ku te ew etîmolojî jê girtiye jî binivîse.

pak

1. kêm, hindik, piçek, hinekî
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên kêm hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]} 

pak

1. paşî, piştre, dûre, dûvre
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)

Ev peyv ji wergerên paşî hatiye çêkirin. Dibe ku tê de xeletiya wergerê hebe.^{[rûpelên din]} 

pak

1. pak, paqij, arraste
   • (Nimûneyekê bide) (biguhêre)