• ՄՀԱ՝ [tχmɑɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ տխմար

վանկեր՝ տ(ը)խ•մար 

Ծագումն անհայտ է։

1. անխելք, հիմար, անմիտ
2. անգետ, տգետ
3. հիմարություն պարունակով՝ արտահայտող
4. հիմարությամբ՝ անմտությամբ գործած՝ գործված

1. հիմար, անխելք, ապուշ, անմիտ, տխմարամիտ, հիմարամիտ, դատարկամիտ, թանձրամիտ, կարճամիտ, ծանծաղամիտ, պակասամիտ, խակամիտ, տկարամիտ, փափկամիտ, ցանցառամիտ, հաստամիտ, հիվանդամիտ, անասնամիտ, գրաստամիտ, կարծրամիտ, բթամիտ, անուղեղ, անգլուխ, հաստագլուխ, պնդագլուխ, բութ, տհաս, պանդույր, թանձրատես, ցանցառ, անիմա (հնց․), (գվռ․)՝ դանդալոշ, տլմոշ, պաճարմիտ, խելածակ, կովամիտ, կովագլուխ, ապլիկ, ապլոց, ախմախ, էշ, ավանկա, կատարը դատարկ, խելքից աղքատ, խելքի տոպրակ, խելքից խեղճ, խելքից բարակ| (բոբիկ), խելքից թեթև, ծով խելք, կտավը նոսր
2. անգետ, տգետ, աղքատիմաց, աղքատիմաստ, իմաստակ, նիհարամիտ, նեղմիտ, խեղճամիտ, մտքակույր (գվռ․)

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։