• ՄՀԱ՝ [vɑˈrɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վառել

վանկեր՝ վա•ռել 

Փոխառություն, բայց բուն աղբյուրը հավաստված չէ։

1. վառվող` այրեցական նյութը կրակով (կայծով ևն) այրեցնել, բռնկեցնել, բոցավառել ◆ Փայտը՝ խարույկը վառել:
2. վառելանյութով լցված կամ թաթախված սարքի՝ հարմարանքի այրեցական նյութը բոցավառել ◆ Ճրագը՝ վառարանը՝ մոմը վառել:
3. ջեռուցման սարքով՝ հարմարանքով տաքացնել՝ ջեռուցել ◆ Փետ են հավաքում, վառում են օդեն Հովհաննես Թումանյան
4. իբրև վառելանյութ օգտագործել ◆ Ձմեռները աթար են վառում ու հոտը գցում սենյակը։
5. հրկիզել, հրդեհել, կրակ տալ ◆ Ֆաշիստական ճիվաղները վառեցին ողջ գյուղը։
6. ջերմությամբ չորացնել, խանձել ◆ (Սատանան) փռել Է կարմիր խորշակ ու երաշտ, վառել Է ոսկի հասկերը բոլոր Եղիշե Չարենց
7. կիզել, այրել, սաստիկ շոգով նեղել ◆ Արևը վառում Է:
8. լուսավորության սարքը՝ հարմարանքը միացնել սնող աղբյուրին ◆ էլեկտրական լամպերը վառել:
9. լուսավորել, լույսով՝ լուսավորությամբ ապահովել ◆ Հիմա բոլոր փողոցներում լույսեր են վառում:
10. թրծել ◆ Պատերը ծեփած Էին դեղնակարմիր կրաքարով, որ արևից կորցրել Էր կարմիրը և նման Էր վառած կավի։ (Ակսել Բակունց)
11. կրակի՝ ջերմության ազդեցությամբ հարկ եղածից ավելի եփել՝ խանձել՝ այրել ◆ Ճաշը՝ խորովածը՝ վառել:
12. խարույկի վրա այրել (որպես պատիժ)
13. ուժեղ ջերմությամբ այրել կամ մրկել ◆ Հարթուկը շորը վառեց:
14. (փխբ․) այրող ցավ պատճառել, խաթելով՝ խոցելով՝ ծակելով սուր ցավ առաջացնել՝ պատճառել ◆ Եղինջը ձեռքերս վառեց:
15. (փխբ․) կծու կամ շատ տաք բանով այրել ◆ Տաքդեղը բերանը վառեց:
16. (փխբ․) հարվածելով՝ ծեծելով սուր ցավ պատճառել ◆ Փորատակը վառեցին հյուսկեն մտրակով, քթերից արյուն բերեցին։ (Հակոբ Մանանդյան)
17. (փխբ․) հոգեկան ցավ՝ տառապանք պատճառել ◆ Քեզ իմ կարոտի կսկիծն Է վառել: (Վահան Տերյան)
18. (փխբ․) որևէ զգացմունքով համակել՝ տոգորել, որևէ բուռն զգացմունք առաջացնել ◆ Վառի՛ր դու մեր սրտերում հուրը ազնիվ կրքերի։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
19. (փխբ․) տանջել, չարչարել, տանջանք պատճառել ◆ Քեզ միայն քո յարն Է վառել - քանի՞ յարեր վառել ես դու։ Եղիշե Չարենց ◆ Նիզակով, պարսատիկով ծտերին վառում Էինք: Համո Սահյան
20. ծխելիքը (ծխախոտը, ծխամորճը, սիգարետը ևն) կպցնել
21. քիմիական նյութով քայքայել՝ փչացնել՝ քրքրել (գործվածքը, կաշին ևն)
22. մարմնի վրա այրվածք առաջացնել ◆ Կրակը վառել Է մաշկը։
23. (փխբ․) խիստ զայրացնել, գրգռել ◆ Իր վարմունքով նա միշտ վառում Էր դիրեկտորին։
24. (փխբ․) ջերմորեն դրոշմել ◆ Աստղ-աչերին համբույրներս վառեցի (Ավետիք Իսահակյան)
25. (փխբ․) իբրև զարդ կախել՝ ամրացնել՝ գցել ◆ Մանյակ վառել կրծքին վառ Դերենիկ Դեմիրճյան
26. (խոհր․) սալօջախը, ջեռուցիչը, թոնիրը, օջախը կրակայրիչով և այլն օգնությամբ վառել, խոհանոցային գործընթացներ իրագործելու և այլն

բոցավառել, բռնկեցնել,

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։