• ՄՀԱ՝ [ɑˈɾɛɡ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ արեգ

վանկեր՝ ա•րեգ 

Բնիկ հնդեվրոպական՝ * reu- «կարմիր > արև» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն raví «արև»։

1. արև, արեգակ
2. (պատմ․) հայկական տոմարի ութերորդ ամիսը

1. (դիցբ․) արեգակ (հեթանոս հայերի արևի պաշտանմունքը մարմնավորող աստվածություն)
2. (պատմ․) օգոստոս (հայկական տոմարի ութերորդ ամսվա անունը)
3. արև, (բնստ․) արփի, շեմս, արփագունդ, արևագունդ, արևակն, հրարփի, ջահ, (փխբ․) երկնային ճանապարհորդ, երկնային ջահ, մեծ լուսավոր, տվնջյան լուսատու (արեգակնային համակարքի կենտրոնական լուսատուն, որի շուրջը պտտվում են Երկիրը և մյուս մոլորակները)

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։