Tiro parabólico

Emprégase a expresión tiro parabólico para describir o movemento de obxectos cunha traxectoria aproximada á dunha parábola. O termo provén da terminoloxía militar, pois durante moito tempo un dos campos fundamentais da enxeñaría foi o cálculo da traxectoria de proxectís. Un punto que se despraza cunha velocidade inicial na dirección horizontal distinta de cero e se mantén a unha altura reducida, cando no seu desprazamento só actúa a aceleración debida á forza da gravidade describe aproximadamente unha parábola (a desviación debese á variación da forza da gravidade coa altura -diminúe co cadrado da distancia ao centro da terra). Debido a isto, a aceleración só se produce nunha dirección e sentido e o resto do movemento débese unicamente á velocidade inicial.

O habitual é descompoñer tódolos vectores na dirección da gravidade (vertical) e na súa dirección ortogonal (horizontal). Unha vez feito isto obtéñense as seguintes funcións vectoriais:

Posición en x:

${\displaystyle r_{x}=r_{0x}+v_{0x}\,t}$

Posición en y:

${\displaystyle r_{y}=r_{0y}+v_{0y}\,t+{\frac {1}{2}}\,at^{2}=r_{0y}+v_{0y}\,t-{\frac {g}{2}}\,t^{2}}$

Velocidade en x:

${\displaystyle v_{x}=v_{0x}\,}$

Velocidade en y:

${\displaystyle v_{y}=v_{0y}+a\,t=v_{0y}-g\,t}$

onde ${\displaystyle v_{0x}=v_{0}\,\cos \phi }$ ; ${\displaystyle v_{0y}=v_{0}\,\sin \phi }$, onde ${\displaystyle \phi \,}$ é o ángulo da velocidade inicial respecto á horizontal.

Isto é unha aproximación matemática, nun obxecto real que se move na atmosfera, existe unha forza resistente de sentido contrario ao movemento e que depende da forma do obxecto e da velocidade (pódese aproximar cunha función do cadrado desta).