Santiago de Cuba

Santiago de Cuba atópase no Caribe e posúe unha situación xeográfica óptima grazas á cal foi a primeira capital de Cuba, desde a súa fundación en 1515 até 1556.

Santiago de Cuba foi atacada nos seus tempos por corsarios, piratas e filibusteiros, que andaban na procura de riquezas que había neste territorio.

A Guerra dos Dez Anos atopou un positivo apoio nas xurisdicións de Santiago, a pesar de ser unha comarca fortemente defendida pola súa condición de centro político-económico. As xestas independentistas arrastraron a unha gran cantidade dos habitantes da cidade. O 24 de febreiro de 1895 reiniciouse a Guerra de Independencia. Santiago responde, guiada por diferentes dirixentes. A fin do dominio colonial español tamén incluíu accións decisivas nas proximidades da cidade, como o Combate da Lomba de San Juan e a Batalla Naval de Santiago.

O 26 de xullo de 1953 prodúcese o asalto ao Cuartel Moncada, levado a cabo polos revolucionarios dirixidos por Fidel Castro, acción que fracasou. O 30 de novembro de 1956 prodúcese un levantamento de Santiago de Cuba e saen ás rúas por primeira vez as Milicias Verde Oliveira do Movemento 26 de Xullo, cun brazalete negro e rubio, decididas a botar a Fulgencio Batista e apoiar o desembarco de Fidel proveniente de Túxpam (México) con 81 acompañantes. Con posterioridade ao desembarco do Granma o 2 de decembro de 1956, reúnese Frank País con Fidel na Serra Maestra e promételle fortalecer a guerrilla cos combatentes da clandestinidade. Este plan contribuíu a que se lograra a vitoria. Nos días finais de 1958, as tropas dirixidas polo Comandante Fidel Castro e as que estaban ao mando dos comandantes Huber Matos e Juan Almeida sitiaron a cidade. O 31 de decembro o Exército Rebelde estaba presto para o asalto final e tomar a cidade, apoiado polos grupos que operaban na clandestinidade. Na fin da noite do 1 de xaneiro desde o balcón central do Concello, situado actualmente onda o Parque Céspedes, Fidel proclamou o triunfo definitivo da Revolución Cubana.

Santiago de Cuba atópase no sueste da illa. Historicamente, foi a segunda cidade máis importante de Cuba, por detrás da Habana. Conta cunha baía conectada co mar Caribe e é un importante porto.

A cidade foi medrando a carón da súa baía e está cercada, en terra firme, pola Serra Maestra. Isto condiciona o clima cálido e húmido do lugar, á vez que permite paisaxes compostas de elementos urbanos, naturais e mariños. Posúe un relevo irregular, o cal contribuíu ao desenvolvemento dun escenario urbano onde as avenidas e rúas se empinan ou descenden.

No 2009, a cidade de Santiago de Cuba tiña unha poboación de 446.223 habitantes.^[4] Segundo a mesma fonte, o municipio, no mesmo ano, tiña 1.493.700 habitantes.

Na cidade coinciden estilos arquitectónicos múltiples, desde o barroco até o neoclásico máis depurado. Son de especial interese os parques arborados, as rúas en chanzos, os edificios coloniais con inmensas ventás e balcóns arrimados. En Santiago consérvanse construcións históricas, como a primeira casa de América, a primeira catedral de Cuba, a primeira mina de cobre a ceo aberto de todo o continente americano ou o primeiro museo cubano.

Santiago de Cuba é berce dunha gran cantidade dos xéneros musicais de Cuba. Foi recoñecida como berce do son e o bolero, así como a troba tradicional e a expresión coral teñen un profundo arraigo na cidade. En Santiago naceron grandes músicos, tales como Sindo Garay, Ñico Saquito, Eliades Ochoa, Compay Segundo etc

As festas populares de maior importancia son "O Carnaval Santiagueiro" e "A Festa do Fogo".

Santiago de Cuba posúe varios centros de educación superior. Entre os máis importantes están a Universidade de Oriente, o Instituto Superior de Ciencias Médicas e o Instituto Superior Pedagóxico Frank País.

 

O Castelo de San Pedro de la Roca foi declarado pola Unesco en 1997 como Patrimonio da Humanidade, onde se cita como «o máis completo e mellor preservado exemplo da arquitectura militar hispanoamericana, baseado en principios de deseño italiano e renacentista».^[5]

As paisaxes arqueolóxicas das primeiras plantacións de café do sueste de Cuba foron declaradas pola Unesco en 2000 como Patrimonio da Humanidade por ser unha evidencia única dunha forma pioneira da agricultura nun terreo difícil.^[6]

 

O Parque Baconao en Santiago de Cuba foi inscrito en 1987 pola Unesco na Rede Mundial de Reservas de Biosfera.^[7]

• Páxina sobre Santiago producida pola Universidade de Oriente (santiagoencuba.com)

Este artigo sobre xeografía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.