Lenín Moreno

Naceu o 19 de marzo de 1953 na cidade amazónica Nuevo Rocafuerte, na provincia de Napo Pastaza, agora parte da provincia de Orellana, preto da fronteira co Perú e Colombia, no seo dunha familia humilde que percorreu o país pois os seus pais eran directores de escolas públicas.^[3] O seu pai, Servio Tulio Moreno, foi senador e deputado pola provincia de Ambato en 1994 polo partido populista Concentración de Forzas Populares. A súa avoa materna era de nacionalidade peruana.^[4]

O 3 de xaneiro de 1998, logo dun asalto nos exteriores da panadaría, situada na Avenida América, fronte a Teleamazonas, ó norte da cidade de Quito, foi vítima do disparo de delincuentes que querían roubar o seu vehículo, perdendo a mobilidade de ambas as pernas.

Moreno iniciou a súa vida política cando era estudante na Universidade Central do Ecuador, ó ser parte do Movemento de Esquerda Revolucionaria (MIR), formando parte das protestas contra o triunvirato militar pola alza do 40 % das pasaxes dos buses urbanos e demandando o retorno á democracia nun episodio coñecido como a Guerra dos Catro Reais.^[5] Moreno posteriormente apoiou as primeiras candidaturas de Rodrigo Borja, foi parte do partido populista de esquerda APRE xunto a Gustavo Larrea nos 90, o que lle permitiu acceder ao goberno de Abdalá Bucaram como funcionario logo de estabelecerse a alianza con Frank Vargas Pazzos, ministro de Goberno de Bucaram.^[6] No ano 2002, Moreno apoiou a candidatura de Jacinto Velásquez e colaborou na súa campaña.^[5] No 2006, o seu nome foi proposto á Vicepresidencia da República por antigos membros do MIR ó movemento Alianza PAIS, sendo aceptado polo seu candidato presidencial, Rafael Correa.^[6]

Nas eleccións presidenciais do 2006, Rafael Correa foi elixido como Presidente da República e Moreno como vicepresidente, asumindo no 2007, cargo ó que foi reelixido para o período 2009-2013 nas eleccións do 2009. O seu nome foi proposto por organizacións sociais e por parte do goberno do Ecuador ó Premio Nobel da Paz no 2012 e foi elixido presidente do Comité para a Eliminación de Todas as Formas de Discriminación contra as Discapacidades (CEDDIS) da Organización dos Estados Americanos (OEA).

Unha vez que Lenin Moreno decidiu non postularse a unha nova reelección como vicepresidente de Rafael Correa, o secretario xeral da Organización das Nacións Unidas designouno en decembro de 2013 como o seu enviado especial sobre Discapacidade e Accesibilidade, mandato que se renovou xa en dúas ocasións e cuxa sede está en Xenebra, Suíza.

No ano 2017 gañou as eleccións presidenciais do 2017, elixido candidato por Alianza PAIS para suceder a Correa, converténdose no 44° Presidente Constitucional do Ecuador, iniciando o seu período o 24 de maio de 2017.