Kaohsiung

Nunha área habitada por varias culturas dende o neolítico, non foi ata comezos do século XVII cando os chineses han da dinastía Ming estableceron o primeiro asentamento pesqueiro na ourela sur da estreita baía (na alongada illa Cijin que a pecha), que chamaron Takau pola tribo aborixe Makatao que a ocupaba. Entre 1624 e 1660, cando a ocupación holandesa da rexión, foi coñecida coma Tancoya e o porto Tancoia, sendo xa un dos máis importantes de pesca no sur da illa.

 

A partir de 1630 comezou unha grande inmigración dende a provincia de Fuxian no continente debido a época da fame, que fará incrementar a poboación na área especialmente cara a 1680. Neses anos tivo asento na zona o Reino de Tungning (continuísta da dinastía Ming fronte a invasora Qing) que estableceu no distrito de Zuoying da actual cidade (no norte) a capital do condado de Wannian. Ergueron templos e foi fortificada con muralla circular xa no século XVIII (2,6 km, primeira de Taiwán, 1722). Foi destruída en 1761 e reconstruída en 1825-9 (máis de 4 km) pero abandonada de inmediato polos malos augurios e construída na nova capital do condado.

Os Qing conquistaron a illa en 1683 e terminaron trasladando a capital do novo condado de Fengshan ao leste de Takau (hoxe Fengshan, 1788 ^[1]). Takau quedou convertida no seu porto polos dous séculos seguintes. Os Qing fixeron obras de ampliación e abrírono ao tráfico xeral, co cal o asentamento comezou a teres certa relevancia.

 

Pero non foi ata a segunda metade do século XIX cando comezou a se converteres nunha verdadeira cidade. Despois da segunda guerra do Opio, o Tratado de Tianjin de 1858 forzou a apertura chinesa de novos portos ao comercio estranxeiro. Tres anos despois foi engadido o de Takau.

Dende 1863, ano no que se estableceu a aduana e o consulado británico, as delegacións e asentamentos comerciais doutras nacións empezaron a desenvolver o porto na ourela norte da baía.

Porén, a súa conversión nun porto moderno foi levada adiante polos xaponeses no tempo do seu dominio de Taiwán (1894-1945). O chamaron Takao e de seguido fixeron estudos e plans (1900-1906) para darlle profundidade e extensión mediante recheos, e para traer o ferrocarril, tarefas que implementaron nas décadas seguintes ^[2].

A vez que o porto, cos cascallos da súa dragaxe, creouse novo solo onde asentar a cidade. Así o primeiro planeamento urbano en Taiwán (1908, 42.000h ^[3][4]) foi o barrio de Hamasen e contiguo, nas antigas salinas xunto a foz do río Ai, o distrito de Yancheng ^[5]. A industria que moveu todo este desenvolvemento foi a do azucre (factorías dende 1901), e significou o preámbulo da revolución industrial da illa.

En 1920, nunha reorganización administrativa pola crecente importancia de Takao fronte a capital do condado, Fengshan, aparece a súa transcrición fonética Kaohsiung ao mandarín romanizado. De seguido, en 1924, establécese a cidade de Kaohsiung como prefectura independente.

En 1936 foi anunciado o Proxecto de Planeamento Urbano de Kaohsiung que estendería a cidade ao leste do río Ai (distrito de Qianjin), e nas décadas sucesivas, despois da retrocesión de Taiwán a China (1945), continuaría ao norte (ata a vella cidade amurallada de Zuoying), leste (ata a antiga Fengshan) e sur da municipalidade (ata o fondo da baía) completando a metrópole actual.

• Páxina oficial de Kaohsiung (en chinés)