El Emigrado

Subtitulado Órgano de las sociedades de emigrados y agricultores del municipio de A Estrada y patrocinado por la Sociedad Hijos de La Estrada, de Cuba, apareceu o 15 de setembro de 1920. Fundado polos irmáns Albino e Maximino Matalobos e Xosé Otero Abelleira. En 1930 cambiou a súa cabeceira pola de Periódico galeguista. Dirixido inicialmente por Xosé Otero Abelleira, e despois por José Fernández da Ponte (como director interino, 1932-1933), José María Sánchez Brea (1933-1935) e Manuel Durán Durán, que tivo que abandonar a redacción en 1936 polo golpe de Estado do 18 de xullo de 1936. A partir dese momento, a orientación ideolóxica dos seus contidos variou, facéndose cargo da dirección novamente Xosé Otero Abelleira.^[1]

Nos seus comezos foi unha publicación de tendencia anticaciquil, que incluíu artigos de apoio á autonomía de Galicia, ao Estatuto e á Irmandade Nazonalista Galega. Contaba tamén cunha sección literaria na que se recolleu poesía e recensións de libros. Entre os seus colaboradores figuraron Manuel García Barros, que comezou a publicar nel os seus Contiños da Terra, Rafael Varela Pazo, Ramiro Alfonso Castro Dono, Manuel González Rodríguez, José Cortés Fernández e Ramón Puente Barcala. El Emigrado cesou a súa edición o 16 de decembro de 1940.

• "Emigrado, El". Enciclopedia Galega Universal. Ir Indo. 1999-2002. ISBN 84-7680-288-9. 
• Santos Gayoso, Enrique (1990). Historia de la prensa gallega 1800-1986. Cuadernos do Seminario de Sargadelos (en castelán) 52. Sada: Ediciós do Castro. ISBN 84-7492-489-8. 

• Lista de publicacións impresas da provincia de Pontevedra