Batalla de Vogladum

Na primavera de 507, o exército franco cruzou o río Loira en dirección a Poitiers, so o comando de Clovis e do seu fillo máis vello Teodorico. O exército visigodo marcha para norte para lles cortar o camiño coa esperanza de que os ostrogodos os apoien: a batalla ten lugar na chaira de Vouillé, preto de Poitiers.

Ten inicio unha espantosa loita corpo a corpo, até que o rei visigodo Alarico II é morto por Clovis. Tal como na batalla de Tolbiac contra os Alamanos, a morte do rei dita a desbandada dos visigodos que acaban masacrados polos francos.

Esta vitoria abre a Clovis o camiño do sur: conquista Tolosa, antiga capital dos visigodos, Narbona, a Aquitania, a Gascuña, o Languedoc e o Lemosín.

A derrota supuxo a fin do Reino visigodo de Tolosa e a súa expulsión case total da Galia, agás a Septimania ou Narbonense, e o repartimento do resto do territorio entre Clodoveo e os seus aliados burgundios.

Se non desapareceron os visigodos, foi polo apoio do ostrogodo Teodorico, o Grande, que quería salvar o resto das posesións visigodas en Hispania, o que se denominou como Reino visigodo de Toledo, para o seu neto, o fillo de Alarico II, chamado Amalarico.^[1]

• Mitre Fernández, Emilio; García Moreno, Luis A.; Ladero Quesada, Miguel Ángel; González Crespo, Esther; Sarasa Sánchez, Esteban; Beltrán Torreira, Federico (1994). Manual de Historia Universal 3. La alta Edad Media (en castelán). Madrid: Historia 16. ISBN 84-7679-273-5.