Wageningen

Wageningen
	Bandeira Brasón
Localización
	51°57′52″N 5°39′47″L / 51.9644, 5.6631
Estado	Reino dos Países Baixos
País	Países Baixos
Provincias	Gueldria
Contén a división administrativa	De Peppeld (en) ; Leeuwen (en) ; Nude (en) ; Wageningen-Hoog (en)
Poboación
Poboación	39.635 (2021) (1.225,19 hab./km²)
Número de fogares	21.488 (2015)
Xeografía
Superficie	32,35 km²
Altitude	9 m
Comparte fronteira con	Ede ; Overbetuwe (pt) ; Neder-Betuwe (pt) ; Rhenen (pt)
Identificador descritivo
Código postal	6700–6709
Prefixo telefónico	0317
Código BAG	2006
Outro
Irmandado con	Gödöllő (pt)
Sitio web	wageningen.nl

Wageningen é unha cidade e municipio da provincia de Güeldres, nos Países Baixos.

Xeografía

Wageningen está situada na beira norte do río Rin, na fronteira coa provincia de Utrecht, e consta de dous asentamentos: Wageningen e Wageningen Hoog.^[1]

Unha elevación ao suroeste de Wageningen chámase Wageningse Berg (Montaña de Wageningen).

A unha altitude media de 9 msnm, o municipio ocupa unha superficie de 32,36 km², dos que 1,82 km² son de auga.

Segundo o censo de 2019 tiña 38 774 habitantes, polo quea súa densidade de poboación nese ano de 1 230 hab./km².

Historia

O asentamento máis antigo coñecido en Wageningen estaba situado cerca do río, ao fondo do outeiro Wageningen Berg. Durante o medievo o asentamento trasladouse máis arriba. Encontráronse restos dunha igrexa pequena e dalgunhas granxas con edificacións de madeira cerca do cumio da Wageningse Berg.

No século XII xurdiu un asentamento onde agora se sitúa a rúa Bergstraat (rúa da Montaña), no centro de Wageningen. Despois da construción dun dique para protexer á vila do pantano que naquel tempo cubría esta parte de Güeldres, fixo posíbel o desenvolvemento da vila.

Debido á súa situación estratéxica, Wageningen era considerada xa unha cidade no século XIII. O 2 de xuño de 1263 Wageningen alcanzou o título de "cidade".^[2] Esta estaba defendida por unha muralla e un canal.

Para fortalecer a cidade, o duque Carlos de Güelders construíu en 1526 unha fortaleza, que foi destruída polas tropas francesas en 1672. O daquela señor do castelo, o barón Adolfo Lubbert Torck, construíu un novo sobre as ruínas do antigo.^[2] Hoxe en día permanecen visíbeis restos de tres torres e parte da muralla.

Wageningen tamén é famosa pola súa historia militar. O 6 de maio de 1945 o xeneral alemán Johannes Blaskowitz rendeuse ao xeneral canadense Charles Foulkes, terminando así a segunda guerra mundial para os Países Baixos. Os xenerais asinaron a capitulación no Hotel de Wereld en Wageningen.^[2] Cada 5 de maio, o día da liberación dos Países Baixos, a cidade celebra un gran festival para celebrar a liberación, cun desfile de veteranos da guerra que son honrados polos seus servizos nesa ocasión.

A Universidade de Wageningen

Wageningen é famosa pola súa Universidade, a Wageningen Universiteit en Researchcentrum, especializada en Ciencias Naturais, na que estudan varios milleiros de estudantes de máis de 150 países^{[Cómpre referencia]}.No curso académico 2010-2011 tiña máis de 7 800 alumnos e alumnas matriculadas, e a Universidade e as institucións de investigación relacionadas con ela dan emprego a 7 400 persoas, das cales soamente o 40 % residen en Wageningen.

A Universidade fundouse en 1876 como Escola de Agricultura Municipal, transformada en 1918 nun centro de ensinanza superior, a Landbouwhogeschool Wageningen (Escola Politécnica de Agricultur), e despois Universidade Agraria de Wageningen.^[3] Así, a cidade transformouse nunha comunidade educativa e tecnolóxica moderna. Hoxe Wageningen é o centro do Foodvalley (Val dos alimentos),^[4] unha grande aglomeración de empresas e institutos de investigación que se especializa en innovaciones de alimentos.

O seu campus está establecido nas aforas da cidade, o que lle permite planificar numerosas ampliacións das súas instalacións, centradas nas ciencias da vida, a socioloxía, as relacións comerciais e o recursos naturais.