Neotérico

Cicerón denominou neotéricos a un grupo vago de poetas latinos que atopaban a súa inspiración na obra dos autores gregos alexandrinos, como Calímaco ou Teócrito. Usaban construcións ríxidas, xogaban cos xéneros e utilizaban xogos de palabras e alusións complexas.

Os autores que reciben esta denominación son:

• Catulo, o máis coñecido
• Ovidio
• Propercio
• Tibulo e Galo (poeta latino) (dos que resta moi pouca obra)
• Virxilio nas súas Églogas

O termo empregouse no século XVII para describir a autores que recorrían aos clásicos na procura de ideas. Hoxe en día non se usa con este sentido.