Louis Kahn

Louis Kahn
	;
Nome orixinal	(en) Louis Isadore Kahn
Biografía
Nacemento	(en) Itze-Leib Schmuilowsky ; 20 de febreiro de 1901 ; Kuressaare (Imperio Ruso)
Morte	17 de marzo de 1974 (73 anos); Pennsylvania Station, Estados Unidos de América (pt)
Causa da morte	infarto agudo de miocardio
Lugar de sepultura	Montefiore Cemetery (en)
Educación	Universidade de Pensilvania ; Universidade Yale
Actividade
Campo de traballo	Arquitectura
Ocupación	arquitecto, deseñador, mestre, pintor, profesor universitario, filósofo
Empregador	Universidade Yale ; Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts ; Zantzinger, Borie & Medary (en) ; Universidade de Pensilvania
Membro de	Academia Estadounidense das Artes e as Letras (1971–); Academia das Artes e das Ciencias dos Estados Unidos
Alumnos	Bernard Huet (pt)
Obra
	Obras destacables (1972) Museu de Arte Kimbell (pt) ;
Arquivos en	Manuscripts and Archives Department Yale University Library (en) ;
Familia
Fillos	Nathaniel Kahn
Premios
	(1984) Prêmio Rokach (pt) ; (1972) Medalla de Ouro do RIBA; (1970) Premio Golden Plate; (1964) Medalha Frank P. Brown (pt) ; Fellow of the American Institute of Architects (en) ; Rome Prize (en) ;
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Кан Луис)

Louis Isadore Kahn, nado na illa de Saaremaa (Estonia) o 20 de febreiro de 1901 e finado en Nova York o 17 de marzo de 1974, foi un arquitecto estadounidense de orixe estonia. Traballou en Filadelfia, onde foi profesor na Universidade Yale.

Biografía

Aos catro anos a súa familia emigrou aos Estados Unidos, temendo que o seu pai fose recrutado polo exército durante a guerra ruso-xaponesa. Louis Kahn criouse en Filadelfia e adquiriu a nacionalidade norteamericana o 15 de maio de 1914.

Foi educado nunha rigorosa tradición Beaux-Arts, coa súa énfase no debuxo, na Universidade de Pensilvania. Logo de graduarse en 1924, Kahn viaxou por Europa e instalouse na cidade medieval amurallada de Carcasona, no canto de quedar nos berces do clasicismo ou do modernismo. En 1925-1926 Kahn foi deseñador xefe da Exposición do sesquicentenario. A partir de 1947 ensinou durante unha década na Universidade Yale, na que a súa influencia era enorme. Posteriormente trasladouse á Universidade de Pensilvania. Entre os seus alumnos atópanse Moshe Safdie e Robert Venturi.

Morreu dun ataque ao corazón nos servizos da estación de Pensilvania de Nova York. Acababa de regresar dunha viaxe de traballo na India.

Kahn sempre se involucrou profundamente en todos os seus traballos. Reinterpretou o estilo internacional de xeito pouco convencional, inspirándose a miúdo na arquitectura antiga. Os seus traballos reflicten o seu interese pola luz e os materiais. Isamu Noguchi referiuse a el como "un filósofo entre arquitectos".

Kahn tivo tres familias con tres mulleres diferentes: a súa esposa Esther, a súa compañeira de traballo Anne Tyng, e con Harriet Pattison. O seu fillo con esta última, Nathaniel Kahn, retratou a vida do arquitecto nun documental titulado "O meu arquitecto: a viaxe dun fillo", que foi nomeado ao Oscar en 2003. Nel participaron arquitectos de renome como B.V.Doshi, Frank Gehry, Philip Johnson, I. M. Pei, e Robert Stern, pero tamén mostra as súas complexas relacións familiares, así como as infrecuentes circunstancias da súa morte.

Non lle unía ningún parentesco co seu colega e compatriota Albert Kahn.

Obras principais

Galería de Arte da Universidade Yale, New Haven
Laboratorios Richards de investigación médica, Universidade de Pensilvania, Filadelfia (1957
Biblioteca da Academia Phillips Exeter, Exeter, Nova Hampshire (1965–1972)
Asemblea Nacional de Dacca, Bangladesh (1962–1974)
Museo de Arte Kimbell, Fort Worth, Texas, (1967–1972)
Centro de Arte Británico de Yale, New Haven, Connecticut, (1969–1974).
Indian Institute of Management, Ahmedabad, India

Véxase tamén

Ligazóns externas

Biografía e proxectos (en castelán).