Infante, infanta
 | |
| Emperador e Emperatriz | |
| Rei e Raíña | |
| Príncipe e Princesa | |
| Infante e Infanta | |
| Arquiduque e Arquiduquesa | |
| Gran Duque e Gran Duquesa | |
| Duque e Duquesa | |
| Marqués e Marquesa | |
| Conde e Condesa | |
| Vizconde e Vizcondesa | |
| Barón e Baronesa | |
| Señor e Señora | |
| Cabaleiro e Dama |
Infante é un título de nobreza, situado por debaixo do de príncipe. Este título recíbeno todos os fillos lexítimos do rei ou a raíña de Portugal e España (e doutras monarquías peninsulares como Aragón, León ou Navarra), que non son herdeiros da coroa.[1]
O feminino de infante é infanta.[1]
Etimoloxía
[editar | editar a fonte]O termo infante deriva do latín infans, infantis, 'o que non fala'.[2] Esta palabra está composta polo prefixo in-, de negación, e polo participio presente do verbo fāri, 'falar'.[3][4] Así empezou a referirse aos nenos pequenos cando aínda non aprenderan a falar.
Monarquías peninsulares
[editar | editar a fonte]Nas monarquías da Península Ibérica o herdeiro da coroa é o único fillo do rei, ou a raíña, que recibe o título de príncipe, sendo en España (e antes, no Reino de Castela), o príncipe de Asturias; en Portugal, o príncipe real de Portugal, salvo o herdeiro presunto que recibe o título de príncipe da Beira; en Aragón, o príncipe de Xirona e en Navarra, o príncipe de Viana).
En España e Portugal, tamén reciben o nome de infante os parentes do rei que por graza real obteñen o título de infante ou infanta.[2] Por exemplo, este título foille concedido a Carlos de Borbón-Dúas Sicilias, duque de Calabria, rei titular das Dúas Sicilias (Carlos I) polo seu primo o rei Juan Carlos I. Ou en Portugal, á S. Excª o senhor D. João da Bemposta, fillo de S.A. o infante D. Francisco de Bragança, Duque de Beja e neto lexítimo do rei D. Pedro II.
Tratamento
[editar | editar a fonte]En España os infantes reciben o tratamento de Súa Alteza Real (S.A.R.), mentres que en Portugal soamente o de Súa Alteza (S.A.).
Un infante portugués e os seus fillos (mais non os dunha infanta), ten asociado o tratamento de senhor e de Dom, se non foren eles mesmos criados como infantes.
En Francia
[editar | editar a fonte]No caso da coroa de Francia, os fillos menores dos reis eran titulados como Enfants de France (Infantes de Francia) ou Fils de France (Fillos de Francia). Os fillos destes recibían o tratamento de Petits-Fils de France (Netos de Francia), na súa calidade de netos do rei por liña paterna exclusivamente.
Outros usos
[editar | editar a fonte]En varios países o termo infante é unha denominación legal relativa aos menores de idade que inclúe os nenos de cero a cinco anos.[2]
O substantivo infante, no exército, refírese a un soldado de infantaría.[5]
Infantas nas artes
[editar | editar a fonte]- Las Meninas, cadro de Diego Velázquez (1656).
- O aniversario da infanta, novela de Oscar Wilde (1889).
- Au jardin de l'infante, Albert Samain (1911).
- Pavane pour une infante défunte
- peza para piano de Maurice Ravel (1899), e
- novela de Jean de La Varende (1946).
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Mattoso, José (2006): Dom Afonso Henriques. Lisboa: Círculo de Leitores e Centro de Estudos dos Povos e Culturas de Expressão Portuguesa da Universidade Católica Portuguesa. Colecção Reis de Portugal. ISBN 978-972-42-3867-8.
- Velde, François (30 de decembro de 2004). The style of Infante / Infanta de España Arquivado 05 de setembro de 2017 en Wayback Machine. (en inglés)
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- The style of Infante / Infanta de España Arquivado 05 de setembro de 2017 en Wayback Machine. (en inglés)
