Fedón de Elis

Fedón de Elis

Nome orixinal	(grc) Φαίδων
Biografía
Nacemento	século V a. C. Élida, Grecia (pt)
Morte	século IV a. C.
Actividade
Campo de traballo	Filosofía
Ocupación	filósofo
Movemento	Escola de Erétria (pt)
Profesores	Sócrates
Alumnos	Menêdemo (pt)
Influencias	Sócrates
Descrito pola fonte	Nordisk familjebok Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron

Fedón (en latín Phaedon, en grego antigo Φαίδων) foi un filósofo grego natural de Elis, dunha familia nobre.

Foi feito prisioneiro na súa mocidade (na guerra entre Esparta e Elis ao redor do -401 ou -400 ) e foi comprado por un comerciante de escravos ateniense que o quería como amante, xa que era un mozo de notábel beleza. Escapou cando puido e púxose a servir a Sócrates, a quen coñecera, e un amigo de Alcibíades e de Critón finalmente pagou o seu rescate. Este amigo probabelmente fose Cebes, quen instruíu ao mozo en filosofía.

A partir dun diálogo que leva o seu nome suponse que Fedón estivo presente na morte de Sócrates e aínda era bastante novo, xa que tiña o pelo longo, que segundo o costume no Peloponeso se cortaba aos 18 anos. Tamén se fixo amigo de Platón.

Tras a morte de Sócrates viviu un tempo en Atenas e despois regresou a Elis onde fundou unha escola de filosofía na que tivo, entre outros discípulos, a Mosco e a Anquipilo; Sucedeuno á fronte da escola Pleistano, despois do cal a escola eleática se uniu a Menedemo de Eretria e a Asclepíades de Fliúnte, que se separaran da escola de Estilpón. Fundou a escola chamada primeiro da Élide, e despois dos eretrios, xa que se trasladou a Eretria.

Dado que non se conservan os seus escritos, non se determinou como era a súa filosofía, pero tivo certa repercusión na súa época. Dióxenes Laercio menciona algunhas das súas obras, pero son dubidosas:

• Νικίας
• Μήδιος
• Αντίμαχος ἢπρεσβίται
• Σκυθικοὶ λόγοι^[1]

Suídas menciona:

• Σιμμίας
• Αλκιβιάδης
• Κριτόλαος^[2]