voar

• Etimoloxía: do galego-portugués voar, do latín volare, presente activo infinitivo de volō.

• Pronuncia: /boˈaɾ/ (AFI)

voar

1. Viaxar polo aire.
2. (Figurado) Pasar, espallarse rapidamente.

voar

1. Facer estoupar algo mediante explosivos.

• voador
• voadura
• voante
• voo

• Alemán: fliegen ^(de).
• Bretón: nijal ^(br)
• Búlgaro: летя ^(bg), хвърча ^(bg)
• Castelán: volar ^(es).
• Catalán: volar ^(ca).
• Chinés: 飞行 ^(zh)
• Danés: flyve ^(da)
• Esloveno: leteti ^(sl)
• Finés: lentää ^(fi)
• Francés: voler ^(fr).
• Inglés: fly ^(en).
• Islandés: fljúga ^(is)
• Italiano: volare ^(it).
• Neerlandés: vliegen ^(nl).
• Polaco: latać ^(pl).
• Portugués: voar ^(pt).
• Ruso: летать ^(ru).
• Sueco: flyga ^(sv)
• Vasco: hegan egin ^(eu)