تان

• فارسی

• /تان/

تان

1. تار.

1. بن مضارع تانستن، توانستن.

1. ضمیر متصل که در پایان واژه می‌آید و به این معانی بکار می‌رود: شما، متعلق به شما؛ کتابتان، کتاب شما؛ جامه‌تان، جامه شما.

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن