دوی

دِوی یا دِوی بزرگ (مَها دوی)، واژه سانسکریت برابر ایزدبانو است. دوی بیانگر اصل زنانه فعال در هندوئیسم است. دیوی از مفهوم باستانی مادر و الهه‌های گیاهی تکامل یافته‌است. بیشتر به عنوان یک مفهوم انتزاعی دیده می‌شود که با این حال به باور هندویان دعای دعاکنندگان را مستجاب می‌کند.^[۱]

واژهٔ دوی در آئین هندو به جای شاکتی یا نمود مادینه خداوند به کار می‌رود. او نیروی نهایی خلاق در کیهان شمرده می‌شد که مادر همه‌چیز است و او بود که ایزدان مذکر را وادار به عمل می‌کرد. او همتای مادینه‌ای است که بدون وی نمود نرینه، که نمایانگر هوشیاری و پرواگری است، ناتوان و ناپایاست. دِوی گوهر و هسته همه ایزدبانوان هندوست. سه نمودگار شناخته شده مادر جاودانه در آئین هندو، لاکشمی (خدای دارایی و توانگری)، پروتی (خدای مهر و امید مینوی) و ساراسواتی (خدای دانش، شناخت و هنر) هستند. دوی همچنین به عنوان نوعی همتای مادرسالار ویشنو، ممکن است به صورت ده پیکر گوناگون درآید و اغلب نیز به نابودی ایزدان شر مربوط می‌گردد.