آریل ۴
گونه مأموریت | یونوسفر |
---|---|
اپراتور | SERC / NASA |
شناسهٔ کوسپار | 1971-109A |
شماره ستکات | 5675 |
مدت مأموریت | 1 year (design life)[۱] |
ویژگیهای فضاپیما | |
سازنده | BAC |
جرم پرتاب | ۹۹٫۵ کیلوگرم (۲۱۹ پوند) |
آغاز مأموریت | |
تاریخ راهاندازی | 11 December 1971, 20:47:01 | UTC
موشک | Scout B-1-F S183C |
سایت پرتاب | Vandenberg SLC-5 |
پیمانکار | NASA |
پایان مأموریت | |
تاریخ واپاشی | 12 December 1978 |
مشخصات مداری | |
سامانه مرجع | Geocentric |
رژیم مأموریت | Low Earth |
خروج از مرکز | 0.00795 |
حضیض gee | ۴۷۳ کیلومتر (۲۹۴ مایل) |
اوج gee | ۵۹۰ کیلومتر (۳۷۰ مایل) |
انحراف مداری | 82.9 degrees |
تناوب | 95.26 minutes |
مبدأ | 10 January 1972[۲] |
آریل ۴ که پیش از پرتاب به عنوان UK 4 شناخته میشد، یک ماهواره تحقیقاتی یونوسفر بریتانیا بود که توسط شورای تحقیقات علوم و مهندسی اداره میشد. این موشک در ۱۱ دسامبر ۱۹۷۱ توسط یک موشک آمریکایی اسکات پرتاب شد. آزمایشهای آریل ۴ برای رسیدن به یک هدف علمی طراحی شده و آن را به اولین ماهواره مأموریتگرا برای بریتانیا تبدیل کردند. همچنین این اولین ماهواره در پروژه آریل بود که حاوی آزمایش آمریکایی بود. آریل ۴ در ۱۲ دسامبر ۱۹۷۸ از مدار خود فروپاشید
طرح
[ویرایش]توسعه
[ویرایش]برای کاهش هزینه آریل ۴ از طراحی و سختافزار آریل ۳ استفاده کرد. آریل ۴ از قطعات یونیت پشتیبان پرواز و قطعات یدکی قبلی خود استفاده کرد. هزینه ساخت این ماهواره حدود ۱٫۲۵ میلیون پوند شد.[۳]
عمل
[ویرایش]شرکت هواپیماسازی بریتانیا پیمانکار اصلی این پروژه بود.[۳] آریل ۴ دارای جرم پرتاب ۱۰۱ کیلوگرم (۲۲۳ پوند) بود.[۳] این اولین ماهواره در برنامه آریل بود که قادر به انجام مانورهای نگرش بود.[۴]
منابع
[ویرایش]- ↑ "Ariel 4 General Information". NASA Space Science Data Coordinated Archive. Retrieved March 24, 2020.
- ↑ McDowell, Jonathan. "Satellite Catalog". Jonathan's Space Page. Retrieved 6 December 2013.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Dalziel 1975.
- ↑ Dalziel 1979.
- Dalziel, R. (1975). "The Ariel 4 Satellite". Proceedings of the Royal Society of London. Series A, Mathematical and Physical Sciences. 343 (1633): 161–165. Bibcode:1975RSPSA.343..161D. doi:10.1098/rspa.1975.0057. ISSN 0080-4630. JSTOR 78859.