جامعه وریل: تفاوت میان نسخه‌ها

جامعه وریل (انگلیسی:Vril Society)، بر اساس فرضیه‌ها، جامعه وریل توسط گروهی از فیزیکدان‌هایی که توسط یک انجمن توله یعنی ماریا اورسیچ از زاگرب بود تاسیس شد. ماریا تماس‌هایی را از فضایی‌های آریایی که در سیاره آلفا قنطورس زندگی می‌کردند و گفته می‌شود قبلا هم از زمین بازدید کرده بودند و در سومر مستقر شده بودند دریافت کرد. کلمه vril از کلمهٔ سومری که "vr-Il" (خدا مانند یا خداگونه) تشکیل شد. فقط به عنوان سیگرون شناخته می‌شد، نامی که از نظر ریشه شناختی به سیگرون، والکری و یکی از ۹ دختر اودین در افسانه نورس مربوط می‌شود.

فرضیه‌ها می‌گویند که انجمن تمرینات تمرکزی را که برای بیدار کردن نیروهای وریل طراحی شده بود، آموزش می‌داد و هدف اصلی آنها رسیدن به پرواز فضایی برای رسیدن به دبران بود. برای رسیدن به این هدف، انجمن وریل به انجمن توله و مردان سنگ سیاه پیوست تا یک برنامه جاه طلبانه شامل یک ماشین پرواز بین بعدی بر اساس مکاشفات روانی از بیگانگان دبران را تأمین مالی کند.^[۱]

در انجمن وریل، از نمادهای پیچیده‌‌ای استفاده می‌شد که باورها و اهداف اسرارآمیز آن‌ها را منعکس می‌کرد. یکی از نمادهای مرکزی آن‌ها ساختاری به شکل رعد و برق بود که درون انجمن دارای اهمیت عمیق متافیزیکی بود. این نماد رعد و برق، که اغلب به نام ایلو-بلیتز شناخته می‌شد، نماد نور الهی (ایلو) بود؛ نیرویی که انجمن معتقد بود می‌تواند راه را برای دوران جدیدی از روشنایی هموار کند.

نماد رعد و برق مهم‌ترین نشان انجمن وریل بود که به‌طور برجسته‌ای در "استاندارد وریل" آن‌ها، یک بنر که این نماد را به رنگ سفید در برابر پس‌زمینه سیاه و بنفش نمایش می‌داد، دیده می‌شد. رنگ سیاه نمایانگر عصر تاریکی کنونی بود، در حالی که بنفش نماد نور الهی عصر جدید (ایلو یا پرلادا) بود. نماد رعد و برق نقره‌ای یا سفید، قدرتی را نمادین می‌کرد که تاریکی را می‌شکافت و این نور الهی را به جهان مادی وارد می‌کرد. این نماد منحصرا به انجمن وریل تعلق نداشت، بلکه ریشه در سنت‌های باستانی داشت، به‌ویژه بر روی یک سرنیزه متعلق به شاه آشوری سارگون دوم که الهه ایشتار را می‌پرستید، یافت می‌شد.

نماد رعد و برق همچنین در دوره قرون وسطای نماد رعد و برق مهم‌ترین نشان انجمن وریل بود که به‌طور برجسته‌ای در "استاندارد وریل" آن‌ها، یک بنر که این نماد را به رنگ سفید در برابر پس‌زمینه سیاه و بنفش نمایش می‌داد، دیده می‌شد. رنگ سیاه نمایانگر عصر تاریکی کنونی بود، در حالی که بنفش نماد نور الهی عصر جدید (*ایلو* یا *پرلادا*) بود. نماد رعد و برق نقره‌ای یا سفید، قدرتی را نمادین می‌کرد که تاریکی را می‌شکافت و این نور الهی را به جهان مادی وارد می‌کرد. این نماد منحصراً به انجمن وریل تعلق نداشت، بلکه ریشه در سنت‌های باستانی داشت، به‌ویژه بر روی یک سرنیزه متعلق به شاه آشوری سارگون دوم که الهه ایشتار را می‌پرستید، یافت می‌شد.

نماد رعد و برق هم‌چنین در دوره قرون وسطای آلمان، به‌ویژه در میان یک گروه مخفی از شوالیه‌های تمپلار معروف به "اربابان سنگ سیاه"، ظاهر شد. این گروه که بر علوم غیبی تمرکز داشت، نام خود را از سنگ افسانه‌ای مرتبط با الهه ایسایا گرفته بود. انجمن وریل بعداً این نماد رعد و برق، همراه با طرح رنگی سیاه، نقره‌ای، بنفش را به کار گرفت، اگرچه معنای آن را برای تطابق با دیدگاه‌های اسرارآمیز خود باز تفسیر کرد.

1. ↑ Das vril projekt صفحه ۱۶ تا ۲۲