Michel Audiard

Pierre Michel Audiard (miʃɛl odjaʁ ahoskatua; Paris, 1920ko maiatzaren 15a – Dourdan, 1985eko uztailaren 27a) frantses idazlea, antzerkigilea eta zinemagilea izan zen.

Michel Audiard
Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	Paul Michel Audiard
Jaiotza	Parisko 14. barrutia eta rue Brézin (en) , 1920ko maiatzaren 15a
Herrialdea	Frantzia
Lehen hizkuntza	frantsesa
Heriotza	Dourdan, 1985eko uztailaren 28a (65 urte)
Hobiratze lekua	Montrougeko hilerria
Heriotza modua	berezko heriotza: birikako minbizia
Familia
Seme-alabak	ikusi Jacques Audiard François Audiard (en)
Hezkuntza
Hizkuntzak	frantsesa
Jarduerak
Jarduerak	kazetaria, film-zuzendaria, gidoilaria, dialogue writer (en) , idazlea, zinema aktorea eta errealizadorea
Lan nabarmenak	ikusi Monsieur Gangster (en) Elle boit pas, elle fume pas, elle drague pas, mais... elle cause ! (en) Don't Take God's Children for Wild Geese (en) Comment réussir quand on est con et pleurnichard (en) Garde à Vue (en)
Jasotako sariak	ikusi César Award for Best Writing  (1982) : Garde à Vue (en) Ohorezko Legioko zalduna  (1976ko apirilaren 28a) Courteline Prize  (1974) Jean-Le-Duc award  (1981) : Garde à Vue (en) Prix des Quatre jurys  (1978)

1950eko hamarraldiaren hasieran, Audiard frantses zinemako pertsonaia nagusietako bat bihurtu zen. Bere elkarrizketak zinemako zuzendari handienen neurrira idatziak izan ziren (Jean Gabin, Lino Ventura, Jean-Paul Belmondo, Bernard Blier), eta bete-betean asmatu zuen ikusleak erakartzen. Hizkuntza lizunaren eta herri-hizkeraren maisutzat hartu izan da. Ehun bat filmetako elkarrizketak osatu zituen, besteak beste, Un taxi pour Tobrouk (1961, Taxi bat Tobroukera), Mélodie en sous-sol (1963, Melodia lurpean), L'Incorrigible (1975, Ezin zuzenduzkoa), Le Professionnel (1981, Profesionala). Zuzendari gisa ere lan egin zuen, eta 1968tik 1974ra bitartean, bederatzi film egin zituen. Film horietatik bi dira aipagarriak, Comment réussir... dans la vie quand on est con et pleurnichard (1973, Nola lortu arrakasta... bizitzan baboa eta negartia zarenean) eta Vive la France! (1973, Biba Frantzia!). 1980ko hamarraldian, zorroztasun handiko elkarrizketak osatzeko gauza zela frogatu zuen: Garde à vue (1981, Guardia badatorrela) eta Mortelle Randonnée (1983, Ibilaldi hilkorra). Garai horretakoa da, bestalde, On ne meurt que deux fois (1985, Bitan bakarrik hiltzen da). Umore handiko literatura-lanak idatzi zituen, Le P'tit Cheval de retour (1975, Itzulerako zaldi txikia), eta baita emozio handikoak ere, La Nuit, le jour et toutes les autres nuits (1978, Gaua, eguna eta beste gau guztiak).