Federico Luppi
Federico Luppi (Ramallo, Buenos Airesko probintzia, 1936ko otsailaren 23a – Buenos Aires, 2017ko urriaren 20a) aktore argentinar-espainiarra izan zen.
Federico Luppi | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotzako izen-deiturak | Federico José Luppi Malacalza |
Jaiotza | Ramallo Partido (en) , 1936ko otsailaren 23a |
Herrialdea | Argentina Espainia |
Bizilekua | Buenos Aires probintzia |
Heriotza | Fundación Favaloro (en) eta Buenos Aires, 2017ko urriaren 20a (81 urte) |
Hobiratze lekua | Mausoleum of the Argentine Association of Actors (en) |
Heriotza modua | : garuneko odoljarioa |
Familia | |
Ezkontidea(k) | Haydée Padilla |
Seme-alabak | ikusi
|
Hezkuntza | |
Hizkuntzak | gaztelania |
Jarduerak | |
Jarduerak | aktorea, zinema aktorea eta film-zuzendaria |
Lantokia(k) | Argentina |
Jasotako sariak | ikusi
|
|
Argentinako antzezle nagusietakotzat hartzen da. Gaztetan La Platara joan zen pintura eta eskultura ikastera, baina nahiago izan zuen antzerkiaren munduan aritu. Era askotako lanak egin zituen antzerkigintzan saioak egiten zituen bitartean. Denboraldi batez gaueko tabernetan lan egin ondoren, antzerkian Ha llegado un inspector ("Ikuskatzaile bat etorri da") lanarekin egin zuen debuta. Lan hark zinema, irratia eta telebistarako ateak zabaldu zizkion.
Erregimen politikoaren kontra izan zuen jarreraren ondorioz, Espainiara ihes egin zuen. Espainian lan asko egin zituen, batez ere 1976-1981 urteen bitartean. Hala eta guztiz ere, Romance de Aniceto y la Francisco ("Aniceto eta Franciscoren maitasuna") lanak eman zion ospea nazioartean. Adolfo Aristarainekin Un lugar en el mundo ("Leku bat munduan") eta La ley de la frontera ("Mugako legea") filmak egin zituen.
1997an Zilarrezko Maskorra aktore onenari lortu zuen Donostiako Zinemaldian.
Lan hautatuak
aldatuAntzerkigintza
aldatu- Korchac y los niños ("Korchac eta umeak")
- Soledad para cuatro ("Bakardadea lau lagunentzat")
- Nuestro fin de semana ("Gure aste bukaera")
- El canto del cisne ("Beltxargaren kantua").
Zinema
aldatu- La Patagonia rebelde (1974).
- Últimos días de la víctima (1979).
- Tiempo de revancha (1981).
- Plata dulce (1982).
- Un lugar en el mundo (1992).
- La invención de Cronos (1992).
- Sol de otoño (1996).
- Martín (Hache) (1997).
- El espinazo del diablo (2001)
- El último tren (2002).
- Lugares comúnes (2002).
- El laberinto del fauno (2006).
- La habitación de Fermat (2007)
Erreferentziak
aldatu- Artikulu honen edukiaren zati bat Lur hiztegi entziklopedikotik edo Lur entziklopedia tematikotik txertatu zen 2011/12/26 egunean. Egile-eskubideen jabeak, Eusko Jaurlaritzak, hiztegi horiek CC-BY 3.0 lizentziarekin argitaratu ditu, Open Data Euskadi webgunean.
Ikus, gainera
aldatuWikimedia Commonsen badira fitxategi gehiago, gai hau dutenak: Federico Luppi |