Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Ir al contenido

enchanter

De Wikcionario, el diccionario libre
enchanter
Francia (AFI) [ɑ̃.ʃɑ̃.te]
homófonos enchantaienchantéenchantéeenchantéesenchantésenchantez

Etimología

[editar]

Del francés medio enchanter ("encantar"), y este del francés antiguo enchanter ("encantar"), del latín incantāre, de in- y cantāre, de canere, del protoindoeuropeo *kan-.

Verbo transitivo

[editar]
1 Mitología, ocultismo
Encantar.
2
Encantar.
  • Uso: figurado.
  • Sinónimo: ravir.

Conjugación

[editar]

Información adicional

[editar]

Francés antiguo

[editar]
enchanter
pronunciación falta agregar

Etimología

[editar]

Del latín incantāre, y este de in- y cantāre, de canere, del protoindoeuropeo *kan-.

Verbo transitivo

[editar]
1 Mitología, ocultismo
Encantar.

Conjugación

[editar]

Información adicional

[editar]

Francés medio

[editar]
enchanter
pronunciación falta agregar

Etimología

[editar]

Del francés antiguo enchanter ("encantar"), y este del latín incantāre, de in- y cantāre, de canere, del protoindoeuropeo *kan-.

Verbo transitivo

[editar]
1 Mitología, ocultismo
Encantar.

Información adicional

[editar]
enchanter
pronunciación falta agregar
grafías alternativas enchantor[1]enchauntor[2]enchantour[3]enchauntour[4]inchanter[5]inchantor[6]

Etimología

[editar]

Del francés antiguo enchanteor.

Sustantivo

[editar]
Singular Plural
enchanter enchanters
1
Encantador.

Véase también

[editar]

Referencias y notas

[editar]
  1. obsoleta
  2. obsoleta
  3. obsoleta
  4. obsoleta
  5. obsoleta
  6. obsoleta
  • «enchanter» en Dictionnaire de l'Académie Française. Editorial: Hachette. 8.ª ed, París.
  • «enchanter» en Dictionnaire de l'ancienne langue française et de tous ses dialectes du IXe au XVe siècle. Frédéric Godefroy. 1881.