Waikato (regiono)

Okcidente, la regiono limas kun la Tasmana Maro. Plejparte, la marborda areo estas malebena, nomiĝas loke kiel la montaro Hakarimata, sed pli proksime al la buŝo de la rivero Waikato, ĝi estas pli milde ondanta. La marbordo tranĉiĝas per tri grandaj golfoj: Raglan / Whaingaroa, Aotea, Kawhia. La ĉirkaŭaĵo de la urbeto Raglan estas konata pro strandoj de vulkandevena nigra sablo kaj surfaj kondiĉoj ĉe golfeto Manu kaj strando Ruapuke.

Oriente de la marbordaj deklivoj estas larĝa apudrivera herbejo de la rivero Waikato. Ĉi tiu parto de la regiono havas malsekan moderan klimaton, kaj la tero plejparte estas bienpaŝteja, kreita per setlejintoj eŭropanaj, kiuj drenis la vastajn naturmarĉojn. En la larĝa ebenaĵo Waikato loĝas plimulto de la popolo, kaj la regiona tero estas forte bieniĝata por brutaro kiel laktobovino kaj ŝafoj, kaj per rikoltoj kiel maizo. La ĉirkaŭaĵo de la urbeto Kembriĝo enhavas multe da pursangulaj ĉevalejoj.

La norda parto de la regiono ĉirkaŭ la urbeto Te Kauwhata produktas kelkajn de la plej bonaj vinoj de Novzelando. Ankaŭ multaj malprofundaj lagetoj situas ĉi tie, el kiuj la plej granda nomiĝas lago Waikare.

Oriente, supreniĝas la tero al la arbaroj sur la montaroj Kaimai kaj Mamaku. La fontsekcioj de la rivero Waikato estas uzata por elektroproduktado, helpate per multaj homokreitaj lagoj en la sudoriento de la regiono. La plej malalta kaj unue kreita estas lago Karapiro, nuntempe uzata por remado. Alia ekzemplo: lago Arapuni. La remada mondĉampiona konkurso okazis ĉi tie en 2010. Fluas la rivero el lago Taupo, la plej granda en Novzelando, kiu estas enakvigata per multe da gravaj riveroj fiŝadaj, ekzemple la rivero Tongariro sur la Centra Altebenaĵo, kiu elfluas la orientan deklivon de monto Ruapehu kaj najbaraj montoj.