Stefan Sabinin

Sabinin venis en 1837 de Kopenhago Vajmaron, kie li nomumitis konfesprenanto de granddukino Maria Pavlovna Romanova. Li estis ŝia lasta animzorganto privata. Antaŭe li estis studinta teologion en Sankt-Peterburgo ĉe la tiea predikista akademio. Ekde 1838 li estris la komunumon rusortodoksan en Vajmaro. En sia funkcio arkipresbitera li konsekris en la 24.11.1862 la kirketon malantaŭ la Princa kripto. Duonan jaron pli malfrue li forpasis. Antaŭe la fideluloj havis havintaj siajn diservojn en la Stein-domo.

Sabinin bone konis la malnovajn lingvojn kaj la lingvaron de Skandinavio. Li tiom spertis ke li povis verki gramatikon de la islanda lingvo. Inter fakuloj de skandinavistiko la memoro de li eĉ hodiaŭ faratas. Danke al agadoj siaj li ankaŭ pliriĉigis la rilatojn rusiajn-germaniajn. Li ankaŭ tradukis el la rusa en la germanan, ekz. la novelojn de Aleksandro Puŝkin.^[1] Tombo lia troviĝas ĉe la eosta apsido kapela.

Lia filino Martha von Sabinin iĝis pianistino kaj komponistino. Ŝi ankaŭ estis disĉiplino de Clara Schumann.^[2][3]

• http://www.rok-weimar.de/
• Historischer Friedhof Weimar Arkivigite je 2022-07-03 per la retarkivo Wayback Machine. Ĉe: Wo-sie-ruhen.de
• https://www.digitale-sammlungen.de/index.html?c=autoren_index&ab=Sabinin%2C+Stefan+Karpovi%C4%8D&l=de
• Boris Žarov: "En russisk præst i Weimar og islandske studier i Rusland" (=Berliner Beiträge zur Skandinavistik, 9), pri priislandlingva esplorado en Rusio post Sabinin