Elo-nombro

Iu, kiu ekzemple aliĝas ŝakoklubon, ankoraŭ ne havas Elo-nombron. Post kelkaj partioj kontraŭ diversaj ŝakistoj lia Elo-nombro estas unue taksita. Poste per tiu Elo-nombro kaj per la rezultoj de lia partioj lia nova Elo-nombro estas kalkulata.

Por la kalkulado de la nova Elo-nombro gravas la atendeblaj poentoj E_A, kiujn ludisto A kontraŭ ludisto B laŭ probableco atingos.

${\displaystyle E_{A}={\frac {n}{1+10^{(R_{B}-R_{A})/400}}}}$ 

n: nombro de la partioj

E_A: atendotaj poentoj por ludisto A

R_A: ĝisnuna Elo-nombro de ludisto A

R_B: ĝisnuna Elo-nombro de ludisto B

La atendata valoro por A nun estas E_A · 100 %. La nova Elo-nombro de ludisto A estas:

${\displaystyle R_{A}^{\prime }=R_{A}+k\cdot (S_{A}-E_{A})}$ 

k=25	por novaj ŝakistoj kiuj havas malpli ol 30 taksitajn partiojn
k=15	por ŝakistoj kiuj havas Elo < 2400
k=10	por la plej bonaj ŝakistoj (Elo >= 2400)

S_A: gajnitaj poentoj (1 por venko, 0,5 por remiso, 0 por malvenko)

Rimarko 1: La nombro 400 en tiu formulo kaj la origina k-faktoro estis tiel elektitaj de Arpad Elo, ke la Elo-nombroj kiel eble plej bone kongruu kun la antaŭa sistemo de Kenneth Harkness. Fakte oni povas kompreni la Harkness-sistemon kiel pece linearan aproksimaĵon de la Elo-sistemo.

Rimarko 2: Estas facile pruvi ke validas: ${\displaystyle E_{A}+E_{B}=1}$ 

• La unuaj 100 ŝakistoj
• EGF-ranglisto de eŭropaj goistoj Arkivigite je 2008-02-20 per la retarkivo Wayback Machine