Confédération Générale du Travail
La Confédération Générale du Travail (CGT), kio en Esperanto signifas Konfederacio Ĝenerala de la Laboro (KĜL), estas sindikata alianco en Francujo, kiu subtenas la politikon de la Franca Komunista Partio.
| Confédération Générale du Travail | ||
|---|---|---|
| ||
sindikata federacio 
| ||
| Komenco | 1895 vd | |
| Lando(j) | Francio vd | |
| Sidejo | Parizo | |
| Agareo | ||
| Ĝenerala(j) Sekretario(j) |
Sophie Binet (2023–) Philippe Martinez (–2023) vd
| |
| Retejo | Oficiala retejo | |
| Jura formo | employees' trade union | |
Historio
redaktiLa sindikato estis kreata kadre de la laborista movado fine de Septembro 1895 sekve de kongreso, en kiu kunfandiĝis du socioj reprezentantaj laborantojn. En la jaroj de fin de siècle ĝis la komenco de la Unua Mondmilito la CGT estis la ununura sindikata federacio organizata en la franca respubliko. Ĝi havis reformeman, pli dekstran kaj revolucieman, pli maldekstran flankoj. En 1921 la sindikato partiĝis: La moderaj sindikatistoj restis en la CGT kaj la ĝistiamaj maldekstruloj de CGT kreis novan sindikaton nomitan Confédération Générale du Travail Unitaire (CGTU), en Esperanto: Konfederacio Ĝenerala de Unueca Laboro (KĜUL). Sed en 1934 CGTU realiĝis al CGT pro la komuna batalo kontraŭ la ekstremaj dekstruloj. En la tempo de la Reĝimo de Vichy ĉiuj sindikatoj estis malpermesataj, sed CGT sekrete reformiĝis subtenante la rezistencon kontraŭ la diktatoreco.
Ankaŭ post la Dua Mondmilito CGT estas unu de la plej gravaj sindikatoj en Francujo, kvankam ĝi ne plu havas monopolon similan al tiu, kiun ĝi havis dum la komenca tempo de ĝia ekzisto. En 1950 ĝi ankoraŭ estis elektata de 56,5% da voĉoj en la socia baloto, sed ĝi pli kaj pli perdis potencon, kaj en 1980/1 ĝiaj voĉoj nur estis 34,6% de la tuta voĉaro.[1]
Hodiaŭa Signifo
redaktiEn la sociaj elektoj de la francaj sindikatoj de 2008, CGT akiris 34,0% da voĉoj kaj do estas la plej forta sindikato laŭ voĉoj.[2] Laŭ la nombro da membroj, ĝi estas la unua federacio, sed tre proksima de la dua :
| Ordo | Sindikato | Membroj proklamitaj | Jaro de la nombrado | Fonto |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Confédération Générale du Travail | 649 899 | 2016 | [1] |
| 2 | Confédération Française Démocratique du Travail | 623 802 | 2017 | [2] |
| 3 | Force Ouvrière | 500 000 | 2011 | [3] |
| 4 | Union Nationale des Syndicats Autonomes | 200 000 | 2015 | [4] |
| 5 | Confédération Française de l'Encadrement - Confédération Générale des Cadres | 170 000 | 2016 | [5] |
| 6 | Fédération Syndicale Unitaire | 160 000 | [6] | |
| 7 | Confédération Française des Travailleurs Chrétiens | 140 000 | [7] | |
| 8 | Union Syndicale Solidaires | 110 000 | 2014 | [8] |
Referencoj
redakti- ↑ Schild, J.; Uterwedde, H.: Frankreich. Politik, Wirtschaft, Gesellschaft. 2-a eldono: Aprilo 2006. Publikigita en 1997. Ligilo: http://books.google.de/books?id=iYjtWvO_AHMC&pg=PA248&lpg=PA248&dq=cgt+frankreich&source=bl&ots=18vViPnjVP&sig=4N59LlficYCvKa_7RSpyyv4AeEU&hl=de&sa=X&ei=6ZA1U-TYN42HswaFuoHYDA&sqi=2&ved=0CGwQ6AEwCQ#v=onepage&q=cgt%20frankreich&f=false. Vidita la 28-an de Marto 2014.
- ↑ cgt.fr: Elections prud’homales 2008. Consultez les résultats. Publikigita la 5-an de Decembro 2008. Ligilo: http://www.cgt.fr/spip.php?page=article_dossier1&id_article=35428 Arkivigite je 2014-04-03 per la retarkivo Wayback Machine. Vidita la 28-an de Marto 2014.