Antonio Machado

Maĉado) kaj mi opinias ke leginte la tradukon de Fernando de Diego, ne estas necese ke mi legu ĝin, ne tial, ĉar la tradukinto estas plena garantio de ĝusteco, sed ĉar la tuta teksto fluas tiel nature, ke mi senhalte atingis la finon neniam bezoninte, kiel en aliaj verkoj, malplekti versojn pro la netuja komprenebleco estigita de iaj sinonimoj kaj m alkutim a vortordo. Male, "La lando de Alvargonzález" estas romanco, kies versoj sinsekvaj esprimas la sinsekvajn erojn de la rakonto, nature kaj klare kiel en bona prozo. Legante ĝin, ŝajnas al m i ke mi reaŭskultadas tiun rapsodon, kiu en mia knabeco patose prirakontis krimon helpante sin per tiu kvadrata tolo, plena je bildoj, kiujn li per longa vergo indikadis laŭ la fazoj de la krimrakonto! (Vidu la prezenton, p. 12) La ĉefa trajto de la verko estas la asonancaj rimoj, kutimaj en la hispanaj romancoj, maloftaj en Esperanto. Fernando de Diego, per poezia, inteligenta vortelekto elpruvis, ke tiu rimformo meritas internacian aplikadon. En la Glosoj mankas la nomo Juan (Ĥŭan) : Johano, Aŭstera kaj Bravuro. Ne ŝajnas necesaj la vortoj romantismo, romantisma, p. 9 kaj li, ĉar laŭ PIV romantiko ja estas romanticismo. En p. 18 kuŝis sin sur tero. Ne tiel! Ĉar k u ŝ i estas netransitiva; kaj en la antaŭparolo de S-ro H. Vatré p. 7, mi trovis novigon: iam “endos” traduki, kiu laŭ la teksto volas signifi "oni devos” aŭ "estos necese”. Mi ne scias pravigi ĝin, kaj tial ĝi aperas al mi kiel simpligo malsimpliga. Aliflanke montriĝis unu plian fojon, ke la limo inter A kaj E estas ne klare difinita; p. 6, antaŭparolo: li publikigis versojn originale aŭ tradukite. La demando estus, ne kiel li publikigis versojn, sed kiajn versojn li publikigis; do, originalajn aŭ tradukitajn . Simile, sed inverse, p. 11: mortis sola kaj forlasita . En soleco? Do sole . Estante forlasita? Do forlasite . Simile en p. 31 kaj 36: tutkovritA , armitA anstataŭ tutkovrite, armite ĉar la gerundioj aktiva kaj pasiva gramatike estas samkarakteraj.