Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Dutch

edit

Etymology

edit

Analysable as enig +‎ ver- -en. Compare German vereinigen, Yiddish פֿאַראייניקן (fareynikn).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /vərˈeːnə.ɣə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧e‧ni‧gen

Verb

edit

verenigen

  1. to unite

Conjugation

edit
Conjugation of verenigen (weak, prefixed)
infinitive verenigen
past singular verenigde
past participle verenigd
infinitive verenigen
gerund verenigen n
present tense past tense
1st person singular verenig verenigde
2nd person sing. (jij) verenigt, verenig2 verenigde
2nd person sing. (u) verenigt verenigde
2nd person sing. (gij) verenigt verenigde
3rd person singular verenigt verenigde
plural verenigen verenigden
subjunctive sing.1 verenige verenigde
subjunctive plur.1 verenigen verenigden
imperative sing. verenig
imperative plur.1 verenigt
participles verenigend verenigd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

edit

Descendants

edit
  • Afrikaans: verenig
  • Negerhollands: vereenig