uitvogelen
Dutch
editEtymology
editCompound of uit + vogel + -en.
Pronunciation
editVerb
edituitvogelen
- (transitive) to figure out
Conjugation
edit| Conjugation of uitvogelen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitvogelen | |||
| past singular | vogelde uit | |||
| past participle | uitgevogeld | |||
| infinitive | uitvogelen | |||
| gerund | uitvogelen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | vogel uit | vogelde uit | uitvogel | uitvogelde |
| 2nd person sing. (jij) | vogelt uit, vogel uit2 | vogelde uit | uitvogelt | uitvogelde |
| 2nd person sing. (u) | vogelt uit | vogelde uit | uitvogelt | uitvogelde |
| 2nd person sing. (gij) | vogelt uit | vogelde uit | uitvogelt | uitvogelde |
| 3rd person singular | vogelt uit | vogelde uit | uitvogelt | uitvogelde |
| plural | vogelen uit | vogelden uit | uitvogelen | uitvogelden |
| subjunctive sing.1 | vogele uit | vogelde uit | uitvogele | uitvogelde |
| subjunctive plur.1 | vogelen uit | vogelden uit | uitvogelen | uitvogelden |
| imperative sing. | vogel uit | |||
| imperative plur.1 | vogelt uit | |||
| participles | uitvogelend | uitgevogeld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||